Kaybolan çocukluğunun kelebeği bir kıvılcımı ateşledi. Kanatları yanan kelebek karanlığa karışmış bir adamın göğsünde uyudu yılarca.
Bir çift yeşil göz uğruna yakılır mıydı koca dünya?
...
"Gitmelisin. " dedi, büyük bir yıkılmışlıkla.
"Hayır." di...
Merhaba güzel çiçeklerim. Ben özlediniz mi? Bence özlemişsinizdir, çünkü ben sizi fazlasıyla özledimmm. Farkındayım bu kez uzun bir ara oldu. İşler, güçler, sorunlar diyerekten çok uzatmakta istemiyorum. Sonuç olarak döndüm ve umarım bu geç gelişimi anlayışla karşılarsınız. Sizleri çok seviyorum. Satırlarda buluşmak dileğiyle iyi okumalar. ❀
Bu arada küçük bir not düşmek istiyorum.
Harabe adım adım finale giderken, sizlerle ayrılmamak adına güzel bir kurguda yeniden buluşacağız. Kurgu henüz taslak aşamasında Harabenin finalinden bir kaç hafta sonra sizlerle olacak (Korkmayın finale henüz bir kaç bölüm daha var :))
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar
Odada büyük bir gerginlik vardı. Şüphesiz bu gerginliğin başlıca sebebi Uraz Alakurt 'u.
"Deşifre olmuşsun." dedi Kutay göz ucuyla çaprazındaki koltukta oturan Levent'e bakarak. Levent Alakurt memnuniyetsiz bir şekilde ona baktı. Bu beklediği. Bir şeydi ama şu an olması hoşuna gitmemişti.
"Elinde sonunda öğrenecekti. Biz işini bitirmeden öğrenmesi kötü oldu." dediğinde, Kutay şaşkınlığını gizleyemedi. Adamın gözlerinde yeğeninden bahsederken geçen öfkeyi görüyordu ve şaşırmaktan kendini alamıyordu.
"Senin gibi bir amca edinmek istemezdim. Resmen kendi yeğenini öldürmek için can atıyorsun." dediğinde, Levent Alakurt'un gözlerine salt nefret alevlendi.
"O benim yeğenim değil. İnciyle bizi ayıran engel. İlk onun ölmesi gerekiyordu. Bu kadar bela olacağını bilseydim ilk onu öldürürdüm." dediğinde, Kutay Leventtin gözlerindeki delici bakışları gördüğü için sessiz kalmayı seçmişti. Babası hayattayken onunla asla ailevi konulara girmemesi gerektiğini öğretmişti ona.
" Sen ne yapacaksın?" sordu Levent Alakurt. "Hala geçmedin mi harekete? Seni bekleyip daha fazla zaman kaybedemeyiz çık artık şu kızın karşısına ." diye tersledi onu.
"Çıkacağım." derken sıkıntıyla nefesini verdi Kutay. "Evden çıkmıyor. Uraz Alakurt'un evinin kale gibi koruduğunu biliyorsun evine girmem imkansız. Boş bir anını bekliyorum ama ya ben geçmeden önce Uraz Alakurt onunla konuşup her şeyi anlatırsa? O zaman ne yapacağız? Tüm plan altüst olur." derken oldukça sıkıntılıydı. Her şey planladığı gibi giderken, sonuna gelmişken biranda her şeyin altüst olmasından korkuyordu Kutay.
" Anlatmaz. " dedi Levent Alakurt eminlikle. Bu eminlik karşısında Kutay'ın kaşları havalandı.
" Nasıl bu kadar eminsin?" diye sordu dayanamayarak.
