"Karylle mahal kita! Did you here that?" Rinig kong sabi nya na nakapagpatigil sa akin. Hindi ko man aminin pero kinilig ako. Si Bakla, bumigay na. Inlove na ba talaga sya sa akin o baka naman he's just fooling me dahil alam nyang mahina ako pagdating sa love.
"Anong sabi mo? Mahal mo? Ako? Nakakatawa yang joke mo." I said, sarcastically. "Hindi kapani paniwala."
"Bakit ba hindi ka maniwala na mahal kita?"
"Dahil alam kong hindi totoo. Knowing the fact that you're totally gay. Paano ako maniniwala?" Sabi ko. Totoo naman eh. Sino bang maniniwala na ang isang baklang katulad nya ay umamin sa isang babaeng katulad ko. Tss.
"Bakit ba laging yung pagkabakla ko ang problema!? Kapag ba bakla ako hindi na ako pwedeng mainlove sa isang babae? Shit!" I was shocked sa reaction nya. Naguilty tuloy ako. Lalo pa akong naguilty when I saw tears streaming down his face. Iba na talaga to. Bakit ngayon pa?
"Hindi porket bakla ako, sasaktan na agad kita. Karylle, seryoso ako. Mahal kita. Kahit dun man lang maniwala ka.." He said, staring directly into my eyes. I can feel the sincerity on his eyes. Would I give him a chance? Kaya ko na ba ulit buksan ang puso ko? Paano kapag nasaktan ulit ako?
"Kapag ba sinabi kong bibigyan kita ng chance, hindi mo yun sasayangin?"
"Karylle.."
"I would give this chance to you and sana wag na wag mo tong sayangin.."
"Huh?"
"Ayaw mo ba? Sige, binabawi ko na.." Kunwaring nagtampo ako sa kanya. Once he got over his shock, mabilis nya akong hinatak palapit na ikinagulat ko para mayakap ako.
"Thank you. Thank you for this chance. I love you. I really do." Vice said with his eyes closed habang mahigpit akong yakap. Pinantayan ko naman din ang higpit ng yakap nya. Siguro nga tama ang desisyon ko. Siguro nga tama nga na binigyan ko sya ng chance na patunayan ang sarili nya. Maybe this time, I won't get hurt dahil sya ang pinili ko. Sana tama ang desisyon ko.
•••
"Anong sabi mo Direk?" Napatayo ako when I heard that news. Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong natakot. Natatakot ako sa maaaring mangyari.
"Hindi mo ba alam? He's filing a two months leave. Hindi ba kayo nakapag usap?" Tanong ni Anne. All I could do is to nod. Bakit hindi nya yun nasabi sa akin? Bakit parang may mali? Iba ang nararamdaman ko ngayon. Kinakabahan ako. Natatakot ako.
"Umm. Direk, I just need to talk to him. Una na po ako." Sabi ko. My body froze nang makadating ako sa harap ng dressing room nya. As I tilted the door knob, I realize na hindi pala yun nakalock so I decided na pumasok. As I went inside, I saw him seating on a chair kaharap ng vanity, with his blank reaction. Maybe nakita na nya ako sa reflection ng salamin na yun.
"Vice can we talk?" Mahinahon kong tanong. Wala naman syang isinagot sa akin kundi cold stare. Ano ba kasing problema? Gulong gulo na ako.
"You want to take a break? Bakit di mo sinabi sa akin?"
Wala naman syang sagot kundi ngiti.
"I thought, we're going to be open with each other. Anong nangyari sa pangako natin sa isat-isa?"
"Promises are meant to be broken."
"Kelan ka pa naging ganyan aber?"
"Simula nung nalaman kong niloloko mo lang ako."
"Ano? Anong sabi mo?"
"Karylle hindi ako tanga! Kelan mo balak sabihin sa akin ang lahat!?Kapag buntis ka na sa kanya!" Nagulat ako sa sinabi nya.
