The Heir/Η Διάδοχος

1ο Κεφάλαιο

Σημείωση:
Γειά σας παιδιά! Αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία και πραγματικά ελπίζω να σας αρέσει. Θα προσπαθώ να ανεβάζω κεφάλαια όσο πιο συχνά μπορώ! Είναι σημαντικό για εμένα να σχολιάζετε ότι σας άρεσε ή δεν σας άρεσε, ώστε να μπορέσω να διορθώσω το κείμενο και να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερο.

Ευχαριστώ!
LittleWriter_18:)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Από το πρωί εκείνης της μέρας ήμουν αγχωμένη και νευρική. Είχε περάσει μια βδομάδα από τις εισαγωγικές εξετάσεις για την Βασιλική Ακαδημία και περίμενα τα αποτελέσματα. Καθόμουν στο πιάνο και μάθαινα ένα καινούριο κομμάτι, όταν άκουσα το κουδούνι. Σηκώθηκα αμέσως και έτρεξα στην πόρτα.

"Ανοίγω εγώ μαμά!" φώναξα και άνοιξα την πόρτα.

Στο κατώφλι στεκόταν ένας άντρας με κουστούμι που κρατούσε ένα χαρτί.

"Η δεσποινίς Γουίλιαμς;" ρώτησε ο άντρας,

"Η ίδια." απάντησα.

"Σας ανακοινώνω πως γίνατε δεκτή στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής."

Έμεινα να τον κοιτάζω με ανοιχτό στόμα. Προσπαθούσα να μην αρχίσω να ουρλιάζω και μετανοιώσει αυτό που μόλις μου ανακοίνωσε.

"Τα μαθήματα σας αρχίζουν σε τρείς μέρες. Άυριο το πρωί θα έρθει μία λιμουζίνα να σας φέρει στο παλάτι. Το παλάτι θα σας παρέχει ό,τι χρειαστείτε οπότε καλό θα ήταν να πάρετε μόνο κάποια προσωπικά αντικείμενα. Συγχαρητήρια!" είπε και απομακρύνθηκε.

Έκλεισα την πόρτα και άρχισα να χοροπηδάω σε όλο το σαλόνι. Η μαμά μου με κοιτουσε συγκινημένη, που προφανώς άκουσε τον απεσταλμένο του παλατιού, και έτρεξε να με αγκαλιάσει.

"Είμαι πραγματικά περίφανη για εσένα. Κατάφερες να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα. Σου εύχομαι να έχεις ένα λαμπρό μέλλον αφού αποφοιτήσεις." τώρα με είχαν με είχαν πιάσει και εμένα τα δάκρυα.

"Θα τα πούμε πιο αναλυτικά το βράδυ. Τώρα πήγαινε να ετοιμάσεις τα πράγματα σου." της έδωσα ένα πεταχτό φιλί και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου.

Το δωμάτιο μου δεν είχε και κάτι σπουδαίο. Οι τοίχοι είχαν μια σομόν απόχρωση, το ίδιο και το πάπλωμα στο κρεβάτι. Απέναντι από το κρεβάτι υπήρχε ένα παράθυρο με γκρι κουρτίνες, ενώ τους τοίχους στόλιζαν κάτι κάδρα με φωτογραφίες μου. Το μόνο που μου άρεσε ήταν το μαύρο πιάνο που βρισκόταν δίπλα στο γραφείο μου. Εξάλλου εκεί περνούσα τις περισσότερες ώρες.