The Heir/Η Διάδοχος

45ο Κεφάλαιο

Ξύπνησα από τις φωνές των παιδιών που έτρεχαν στην αυλή. Πριν σηκωθώ για να δω τι γίνεται από την μπαλκονόπορτα μου, ήξερα ήδη ότι έξω θα ήταν γεμάτο κόσμο που απολάμβανε τον ήλιο στις κουβέρτες που ήταν στρωμένες στα χόρτα ή στις τεράστιες σκηνές από υφάσματα που κρέμονταν από τα δέντρα. Και τελικά είχα δίκιο για όλα τα παραπάνω.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι φιλοξενήθηκαν χθες το βράδυ στο παλάτι. Και σήμερα θα έρθουν ακόμα περισσότεροι. Και άλλοι βασιλιάδες και άλλοι επίτιμοι καλεσμένοι. Ένιωθα λίγο έξω από τα νερά μου, όμως γενικά ήμουν ενθουσιασμένη για την σημερινή μέρα.

Το πρόγραμμα ήταν πως θα τρώγαμε πρωινό έξω με τους υπόλοιπους καλεσμένους, θα έρχονταν διάφοροι χορευτές και ταχυδακτυλουργοί για να κάνουν παραστάσεις μέχρι νωρίς το απόγευμα και το βράδυ θα ερχόταν ένα διάσημο συγκρότημα και θα έκαναν συναυλία στην ιδιωτική παραλία του παλατιού. Οι μεγαλύτεροι θα έμεναν στην αυλή του παλατιού, καθώς ο βασιλιάς οργάνωσε τραπέζι.

Η Άντελαϊν -που ήταν το αγαπημένο της συγκρότημα- με είχε ζαλίσει δύο εβδομάδες πριν. Εμένα μου άρεσαν αλλά έως εκεί.

Διάλεξα από την ντουλάπα μου ένα άσπρο αμάνικο φόρεμα, με γαλάζια σχέδια στο πάνω μέρος που ξεθώριαζαν μέχρι το τελείωμα. Τα μαλλιά μου τα άφησα λυτά και φόρεσα επίπεδα λευκά σανδάλια. Κατέβηκα αμέσως στην αυλή.

"Πόσο ενθουσιασμένη είσαι για το βράδυ;" είπε χοροπηδώντας η Λουίζ.

"Αρκετά ενθουσιασμένη μπορώ να πω!" είπα χωρίς να το δείχνω ιδιαίτερα.

"Κατάλαβα..." απάντησε ειρωνικά εκείνη και γύρισε προς την Άντελαϊν που καθόταν σε μια γωνία της κουβέρτας αμίλητη και τσιμπολογούσε ένα ψωμάκι.

"Εσύ πως και δεν το ανέφερες μέχρι τώρα;" την κοιτάζω καχύποπτα. "Βασικά πως και δεν είπες λέξη μέχρι τώρα;"

"Είμαι ενθουσιασμένη." απάντησε χωρίς ούτε να προσπαθήσει να δείξει έστω και ψεύτικο ενθουσιασμό και συνέχισε να διαμελίζει το ψωμί που βρισκόταν στο πιάτο της.

"Είσαι καλά; Μήπως αρρώστησες;" είπε η Λουίζ και μετακινήθηκε προς το μέρος της, βάζωντας το χέρι της στο μέτωπο της Άντελαϊν για να ελέγξει την θερμοκρασία της. Η Άντελαϊν της κατέβασε το χέρι χαμογελώντας -καθόλου πειστικά.

"Μια χαρά είμαι! Απλά δεν ξύπνησα καλά..." είπε εκείνη, στρέφοντας για ακόμα μια φορά την προσοχή της στο πιάτο, χωρίς να τρώει στην πραγματικότητα.