The Heir/Η Διάδοχος

17ο Κεφάλαιο

"Καλημέρα πριγκίπισσα..." άκουσα μέσα στον ύπνο μου και ένιωσα ένα φιλί στο μάγουλό μου. Άνοιξα διστακτικά τα μάτια μου και παραξενεύτηκα από αυτό που αντίκρισα.

"Μπεν;" είπα προσπαθώντας να θυμηθώ γιατί βρίσκεται στο κρεβάτι μου και κοίταξα αναστατωμένη μέσα από το σεντόνι. Με ανακούφηση είδα πως είμασταν και οι δύο ντυμένοι. Μετά, τα χθεσινά γεγονότα επανήλθαν στην μνήμη μου. Είχε τρομερή καταιγίδα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ και ο Μπεν ήρθε στο δωμάτιό μου και κοιμηθήκαμε μαζί.

"Σοβαρά τώρα;" είπε σχολιάζοντας την αντίδρασή μου. "Με έχεις για τόσο εύκολο; Τρεις μέρες έχουμε σχέση..." είπε κάπως πειραχτηκά, άλλα κατάλαβα πως ενοχλήθηκε.

"Χαζομάρες..." είπα και τον χτύπησα στο μπράτσο.

"Σε λίγο θα έρθει η Ελίζ, οπότε εγώ να πηγαίνω..." είπε και με φίλησε στο μάγουλο.

"Για αυτό με ξύπνησες;" διαμαρτυρήθηκα εγώ και αμέσως δαγκώθηκα. Θα πρέπει να ακούστηκα πολύ αγενής. "Μην με παρεξηγείς... Είναι που δεν λειρουργεί ακόμα ο εγκέφαλός μου." προσπάθησα να δικαιολογήσω την συμπεριφορά μου και τον φίλησα. "Τα λέμε στο πρωινό."

Ένα τέταρτο αφού έφυγε ο Μπεν, η Ελίζ ήρθε για να με ξυπνήσει και ξαφνιάστηκε όταν με είδε ήδη στην ντουλάπα να διαλέγω ρούχα.

"Καλημέρα Ελίζ! Σκέφτομαι να βάλω κάτι απλό για το πρωινό και μετά να αλλάξω για τον γάμο. Τι λες;" την ρώτησα, καθώς ερχόταν προς το μέρος μου.

"Αυτό θα σας πρότεινα και εγώ." είπε εκείνη.

"Ελίζ, έχει εδώ και τόσο καιρό που είμαι στο παλάτι και παρόλο που σε βλέπω τόσες φορές κάθε μέρα, δεν ξέρω τίποτα για εσένα. Θα ήθελα, μιας και θα είμαστε μαζί για τόσο καιρό, να γνωριστούμε ίσως λίγο καλύτερα. Εξάλλου το πολύ τρια χρόνια να έχουμε διαφορά." είπα εγώ και με κοίταξε ενθουσιασμένη.

"Θα το ήθελα πολύ, όμως δεν νομίζω να προλάβουμε σήμερα... Επίσης με χρειάζονται όλη μέρα κάτω για να βοηθήσω στις ετοιμασίες." είπε και απογοητεύτηκα.

"Ναι έχεις δίκιο... Σήμερα είναι περίεργη η μέρα. Τι θα έλεγες αύριο όμως, να με ξεναγήσεις στο υπόγειο, όπου μένει και το προσωπικό. Δεν έχω ιδέα πως είναι εκεί." πρότεινα και κούνησε το κεφάλι της θετικά.

"Βεβαίως! Οπότε, τώρα τι λέτε για αυτό το φόρεμα;"

Αφού πήραμε το πρωινό μας, η βασίλισσα ζήτησε από την Άντελαϊν, εμένα, την Λουίζ και την Αλέξις, να την συναντήσουμε στο συντριβάνι. Εμείς βγήκαμε όλες στην αυλή και μείναμε με το στόμα ανοιχτό.