The Heir/Η Διάδοχος

18ο Κεφάλαιο

Όταν φτάσαμε στο παλάτι, μετά από μια ώρα στο αυτοκίνητο των φρουρών, επικρατούσε πανικός. Οι διακοσμητές, προσπαθούσαν να κρεμάσουν κάτι μπάλες από λουλούδια στα δέντρα, ενώ υπηρέτες, έτρεχαν να προλάβουν να στήσουν τα καθίσματα.

"Ευτυχώς ο ουρανός καθάρισε και δεν υπάρχει πιθανότητα βροχής..." είπε η Άντελαϊν.

"Τι θα πούμε στην Αλέξις μόλις την δούμε;" ρώτησε η Λουίζ και κατάλαβα πως είχε τύψεις που δεν την πήραμε μαζί μας.

"Δεν χρειάζεται να της πούμε κάτι παραπάνω από αυτό που ξέρει πως κάναμε... Και επίσης αυτή άργησε και αναγκαστήκαμε να τρέχουμε σε όλη την διαδρομή προς την πόλη επειδή την περιμέναμε." είπε θυμωμένα η Άντελαϊν.

"Σε δύο ώρες θα αρχίσουν να έρχονται οι καλεσμένοι... Δεν έχουμε πολύ ώρα να ετοιμαστούμε!" είπα εγώ και πήρα το κουτί που περιείχε μέσα το φόρεμά μου.

Αφού μήκαμε στο παλάτι, η Άντελαϊν κατευθύνθηκε προς την ανατολική πτέρυγα και εγώ με την Λουίζ στην δυτική.

"Θα περάσω στις έξι από το δωμάτιό σου να σε πάρω..." είπε η Λουίζ.

Εγώ μπήκα στο δωμάτιο και άφησα το κουτί πάνω στο γραφείο. Ποιός να μου το 'λεγε, πως θα πήγαινα με την πριγκίπισσα για ψώνια στο PRADA...

Και αφού ξάπλωσα για ένα μισάωρο, σηκώθηκα βιαστικά και κάλεσα την Ελίζ στο δωμάτιο.

"Δεσποινίς, έχετε επιλέξει το φόρεμα που θα βάλετε απόψε;" ρώτησε και της έδειξα το κουτί που βρισκόταν στο γραφείο μου. Εκείνη πήγε προς το κουτί και κράτησε το φόρεμα, σαν να ήταν ότι πιο πολύτιμο είχε κρατήσει στη ζωή της. "Είναι... Πανέμορφο..."

"Το ξέρω! Ανυπομωνώ να το φορέσω!" είπα και μπήκα στην ντουλάπα να διαλέξω παπούτσια. Σκεύτηκα να βάλω απλά μπεζ παπούτσια, τα οποία ενέκρινε και η Ελίζ, η οποία είχε τρομερό γούστο.

"Ξέρω ακριβώς τι χτένισμα να σας κάνω!" είπε ενθουσιασμένη και άρχισε να χτενίζει τα μαλλιά μου.

Αφού πέρασα σχεδόν μισή ώρα με το κεφάλι μου ανάποδα, η Ελίζ με άφησε επιτέλους να ισιώσω την πλάτη μου. Φυσικά άξιζε ο κόπος, γιατί το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Μου είχε πλέξει τα μαλλιά μια ανάποδη γαλλική, που άρχιζε από την βάση του λαιμού και κατέληγε σε έναν φανταστικό κότσο.

"Που έμαθες να κάνεις τέτοια χτενίσματα;" ρώτησα εντυπωσιασμένη, κοιτάζοντας ακόμα τον καθρέφτη.