The Heir/Η Διάδοχος

27ο Κεφάλαιο

Λίγη ώρα αφού καθίσαμε με τα παιδιά στο τραπέζι μας, έφτασε και ο βασιλιάς με την βασίλισσα. Όλοι οι καλεσμένοι είχαν ήδη φτάσει και ο εκείνος πήρε τον λόγο.

"Καλησπέρα σας! Είναι τιμή μας που βρισκόσαστε εδώ μαζί μας, για να γιορτάσουμε τα εικοστά γενέθλια του γιού μου και μελλοντικού βασιλιά μας. Σαν χθες θυμάμαι τα πρώτα του βήματα και όταν είπε την πρώτη του λέξη. Φαντάζεστε ποιά ήταν... "Μαμά"... Με την Λίντια ήταν πιο κοντά από μικρός. Εγώ ήμουν πάντοτε απασχολημένος με την διήκηση της Μιρένα και τα διάφορα άλλα καθήκοντα μου. Μόλις άρχισε να μεγαλώνει, άρχισα να τον εκπαιδεύω και να τον συμβουλεύω, για το πως να γίνει σωστός και δίκαιος βασιλιάς. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ήμουν υπερβολικά σκληρός μαζί του και πολύ σχνά άδικος." είπε και καθάρισε τον λαιμό του. Έπειτα στράφηκε προς τον Νικ.

"Όμως, Νίκολας, έπρεπε να σε σκληραγωγήσω, για να φτάσεις στο σημείο που έχεις φτάσει. Και ξέρω πως θα φτάσεις ακόμα πιο ψηλά... Είμαι περίφανος για εσένα... Χρόνια πολλά και ελπίζω να περάσεις καλά σήμερα, γιατί από αύριο συνεχίζουμε δουλειά." είπε ο βασιλιάς και του έκλεισε το μάτι. Όλοι άρχισαν να χειροκροτούν και είδα τον Νικ που έκρυβε ένα περήφανο χαμόγελο. Ήξερα πόσο πολύ νοιαζόταν για την γνώμη του πατέρα του και κατάλαβα πως χάρηκε από αυτό που άκουσε.

"Πρώτη φορά μιλάει έτσι για τον Νικ..." είπε ξαφνιασμένη ακόμα, η Άντελαϊν. "Δεν έχω ιδέα τι τον έπιασε!"

"Αυτό καλό δεν είναι;" ρώτησα εγώ και κοίταξα προς το μέρος του Νικ, που συνομιλούσε με τον Βασιλιά των Νήσων Κουίτζι. Ήταν αρκετά νέος μπορώ να πω...

"Υποθέτω..." είπε εκείνη και σήκωσε τους ώμους της. "Σε λίγο θα ανάψουμε τα ιπτάμενα φαναράκια!"

"Ιπτάμενα φαναράκια;" είπε συνοφριωμένη η Λουίζ.

"Όταν είμασταν μικροί τα βλέπαμε κάθε χρόνο από το μπαλκόνι μας..." είπε ενθουσιασμένη η Αλέξις.

"Και εγώ θυμάμαι που τα βλέπαμε όταν πηγαίναμε στην θεία μου... Μένει στο Μέριγουελ, οπότε φαινόταν από το σπίτι της." είπα εγώ και χαμογέλασα στην ανάμνηση.

"Τα ανάβουμε κάθε χρόνο στα γενέθλια του Νικ... Είναι έθιμο να αφήνουμε ιπτάμενα φαναράκια στον ουρανό την ημέρα γενεθλίων του μελλοντικού βασιλιά. Σε αυτήν την περίπτωση του Νικ. Είναι αδικία! Πάντα ήθελα να το κάνουν και σε εμένα." γκρίνιαξε η Άντελαϊν.

"Και δηλαδή όλοι θα ανάψουν από ένα;" ρώτησε ο Κρίστιαν.

"Θα είναι πολύ εντυπωσιακό!" είπε ενθουσιασμένη η Λουίζ.