The Heir/Η Διάδοχος

48ο Κεφάλαιο

Η Αλέξις έφυγε από την αίθουσα συνεδριάσεων για να ειδοποιήσει τους επαναστάτες που βρίσκονταν στο παλάτι, αφήνωντας εμένα και τον Νικ μόνους. Εγώ δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Κάθισα γρήγορα σε μια καρέκλα που βρισκόταν δίπλα μου.

Ο Νικ ήρθε δίπλα μου και κοίταξε το τραύμα που υπήρχε στο αριστερό μου χέρι. Έσκισε ένα κομμάτι ύφασμα από το πουκάμισό του και σταμάτησε προσωρινά την αιμοραγία.

"Νομίζω ότι χ-χρειάζομαι ρ-ράμματα." είπα και τον κοίταξα.

"Έτσι λες;" απάντησε σαρκαστικά.

"Μπορείς να σταματήσεις για λίγο την ειρωνία;" είπα. Ένιωθα ο κεφάλι  μου βαρύ. Ήταν κουραστικό, μέχρι και να σηκώσω το κεφάλι μου να τον κοιτάξω στα μάτια.

"Αμέλια, όλα καλα;" ρώτησε.

"Απλά νιώθω κουρασμένη." απάντησα.

Με πήρε στην αγκαλιά του και βγήκε τρέχοντας στους διαδρόμους.

"Αν μπορείς λίγο πιο σιγά, γιατί πονάει το κεφάλι μου..." είπα εγώ ζαλισμένη.

Με κοίταξε για μια στιγμή ανήσυχος και συνέχισε να τρέχει.

"Όλα θα πάνε καλά, πριγκίπισσα..." είπε πιο πολύ στο εαυτό του και εγώ προσπάθησα να κοιτάω το πρόσωπό του, γιατί ήταν πολύ όμορφο και γιατί αν κοιτούσα γύρω μου ζαλιζόμουν πιο πολύ.

Εκείνος πήγε στη πτέρυγα του νοσοκομείου του παλατιού. Εκεί όλα ήταν άσπρα και μύριζε έντονα.

"Δεν μου αρέσει εδώ..." του είπα.

"Ούτε εμένα..." απάντησε.

Έτρεξε στους διαδρόμους. "Είναι κανείς εδώ;" φώναζε, όμως κανείς δεν απαντούσε.

Αφού φτάσαμε στο γραφείο του βασιλικού γιατρού, ακούσαμε έναν ήχο κάτω από το γραφείο.

"Ποιός είναι εκεί;" φώναξε ο Νικ.

Ένα κεφάλι άρχισε να προεξέχει πίσω από το γραφείο διστακτικά. Μόλις μας είδε τινάχτηκε αμέσως όρθιος.

"Υψηλότατε! Πόσο τρομάξαμε. Είστε καλά; Πηγαίνετε την Δεσποινίς στην αίθουσα εξέτασης και έρχομαι αμέσως." Εκείνος φώναξε μερικές νοσοκόμες να βγουν από τις ντουλάπες με τα φάρμακα.

Ο γιατρός μπήκε στην αίθουσα εξέτασης και πλησίασε το κρεβάτι που με είχε ακουμπήσει ο Νικ. Κοίταξε το χέρι μου και προσεκτικά αφαίρεσε το ύφασμα από το τραύμα. Και άρχισε πάλι να αιμοραγεί. Πιο πολύ από πριν...