The Heir/Η Διάδοχος

49ο Κεφάλαιο

Καθόμουν μπροστά από το πιάνο του δωματίου. Θυμόμουν ελάχιστα τον Νικ να με φέρνει εδώ. Μου ζήτησε να τον περιμένω; Δεν ήμουν σίγουρη...

Θυμόμουν σαν όνειρο να ανεβάζουν τον Μπεν στη πτέρυγα του νοσοκομείου, αφού οι επαναστάτες αποφάσισαν να μας τον επιστρέψουν ετοιμοθάνατο. Μάλλον δεν τον χρειάζονταν πια, αφού πήραν αυτό που ήθελαν. Και φυσικά δεν ενδιαφέρθηκαν να τον σκοτώσουν. Μας τον έδωσαν να τον βλέπουμε να πεθαίνει μπροστά στα μάτια μας.

Σηκώθηκα νευριασμένη και έριξα με δύναμη ό,τι βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου. Άρχισα να κλαίω ηττημένη. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να καλυτερεύσω την κατάσταση. Το μόνο που θα μπορούσα τωρα να κάνω ήταν να είμαι κοντά στους υπόλοιπους, αν και δεν νομίζω πως η παρουσία μου θα βοηθούσε περισσότερο. Ίσως τους χρειζόμουν εγώ όμως.

Μετά από μερικά λεπτά περιπλάνησης, έφτασα στον χώρο του νοσοκομείου. Στον κάτασπρο διάδρομο έβλεπα τα παιδιά να κάθονται στην αριστερή πλευρά σε εγρήγορση. Μερικοί ήταν νευρικοί και άλλοι έκλαιγαν. Εγώ με μια ουδέτερη έκφραση, κάθισα δίπλα στην Άντελαϊν. Ο Κρίστιαν την κρατούσε σφιχτά και ίσα που με είδε όταν πήγα δίπλα τους.

Δεν ήξερα τι να πω. Υποθέτω όμως, η σιωπή είναι πολύτιμη σε αυτή τη περίπτωση.

"Ό,τι και αν χρειαστείς, είμαι εδώ." ήταν το μόνο που ψιθύρισα και την αγκάλιασα.

"Ευχαριστώ." είπε.

Καθόμασταν σε εκείνον τον καταραμμένο διάδρομο αιώνες! Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ άλλο.

"Που είναι ο Νικ;" ρώτησα τον Μαξ, ο οποίος καθόταν σκυφτός.

"Με τους γονείς του σε μια άλλη αίθουσα. Λογικά θα τους ενημερώνουν οι γιατροί." εξήγησε. Και αν τους ανακοινώνουν πως... Σωριάστηκα σε μια καρέκλα δίπλα του, θάβοντας τα δάχτυλά στα μαλλιά μου και πιέζοντας το κρανίο μου.

"Αλήθεια σου λέω. Δεν αντέχω λεπτό παραπ-" αναστέναξα και μια λευκή πόρτα άνοιξε. Ο Νικ εμφανίστηκε. Σηκώθηκα όρθια και με κοίταξε.

"Λίγο την προσοχή σας..." είπε στα άτομα που κατέκλιζαν τον διάδρομο, αν και δεν χρειαζόταν. Όλοι ήδη κρέμονταν από τα χείλη του. Σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, δείχνοντας τον σεβασμό τους. "Ο αδερφός είναι σε κρίσιμη κατάσταση..." έκανε μια παύση. "Οι γιατροί εδώ, δυστυχώς δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω, οπότε έχουμε επικοινωνήσει με μια κλινική και ένα ασθενοφόρο έρχεται από λεπτο σε λεπτό να τον μεταφέρει εκεί." συνέχισε. Μπορούσα να καταλάβω πόση προσπάθεια χρειαζόταν για να συγκρατήσει τα δάκρυά του. "Σας ευχαριστούμε για την στήριξή σας... Εκ μέρους της βασιλικής οικογένειας." είπε.