The Heir/Η Διάδοχος

38ο Κεφάλαιο

"Νίκολας!" ακούστηκε η φωνή του βασιλιά από πίσω μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε... Αυτό ήταν! Θα με αποκεφαλίσει...

"Μην αγχώνεσαι..." ψιθύρησε στο αυτί μου ο Νικ. Εγώ έγνεψα... Παρ' όλα αυτά, όμως, δεν μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου. Είχα μουδιάσει ολόκληρη. Από το φιλί ήταν; Από τον φόβο; Δεν ήξερα...

"Τι σκεφτόσουν;" ρώτησε ψιθυριστά αν και αγριεμένα ο βασιλιάς. "Τόσος κόσμος σας βλέπει!".

Το ότι δεν με είχε αναφέρει προς το παρόν, ήταν καλό...

"Ναι, πατέρα με συγχωρείς. Δεν θα επαναληθφεί..." απάντησε εκείνος και αφού απομακρύνθηκε ο βασιλιάς με πήρε από το χέρι και άρχισε να με τραβάει προς την έξοδο. Τόσο εύκολα την γλιτώσαμε;

"Τι ήταν αυτό;" ρώτησα μπερδεμένη.

"Ποιό αυτό;" με κοίταξε. "Ο πατέρας μου ή το..." είπε και με κοίταξε με εκείνο το πονηρό χαμόγελο. Δεν ήταν και τόσο ενοχλητικό...

"Το..." απάντησα στον ίδιο τόνο. "Πας καλά; Μέσα σε τόσο κόσμο; Φαντάσου τι θα σκέφτονται τώρα για εσένα. Τον διάδοχο της Μιρένα!"

"Δεν με σταμάτησες κιόλας..." είπε. "Και δεν με ενδιαφέρει τι θα σκεφτούν!"

"Δεν το εννοείς αυτό..." είπα και κατέβασα το κεφάλι μου. "Σίγουρα θα θέλεις να έχουν μια καλή εικόνα για εσένα."

"Εντάξει... Ίσως... Όμως δεν μετανιώνω για αυτό που έκανα." είπε. Το σαρκαστικό χαμόγελο επανήλθε.

"Νικ, ξέρεις ότι ποτέ δεν θα είμαστε μαζί, έτσι; Όλο αυτό..." είπα και έδειξα γύρω μου. "... Είναι μάταιο."

Εκείνος δεν απάντησε.

"Και δεν βοηθάμε την κατάσταση με τους υπόλοιπους." είπα εγώ και με κοίταξε εκνευρισμένος.

"Με τον Μπεν θες να πεις!" σχολίασε.

"Νικ... Δεν είναι αυτό το θέμα!" είπα εγώ. Κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμασταν στη βάση της σκάλας προς το δωμάτιό μου. Οι φρουροί μας, κρατούσαν μια διακριτική απόσταση. Αρκετά μακριά για να μην ακούν την συζήτησή μας. Τουλάχιστον αυτό ήθελα να πιστεύω.

"Όχι! Αυτό είναι το θέμα!" είπε έντονα. "Εγώ δεν σου είπα ποτέ πως δεν είσαι αρκετή. Πως δεν είσαι κατάλληλη. Ούτε καν ο πατέρας μου είπε κάτι που σε φίλησα! Δεν σου λέει κάτι αυτό;" ρώτησε νευριασμένα και με πλησίασε.

"Νικ..." ήταν το μόνο που κατάφερα να πω.

"Δεν θέλω μια πριγκίπισσα! Θέλω εσένα! Δεν ξέρω πως αλλιώς να σου το δείξω... Πραγματικά έχω ξεμείνει από ιδέες." είπε και ένιωσα να μου κόβεται η ανάσα. "Αλλά εσένα το μόνο που σε νοιάζει, είναι ο Μπεν. Τι θα σκεφτεί ο Μπεν... Ο Μπεν δεν είναι μωρό, Αμέλια! Θα το χωνέψει και θα το ξεπεράσει! Τον είδες πόσο ευτυχισμένος ήταν με την Λέξα;" ρώτησε. Η αλήθεια ήταν πως δεν τους είχα δει. "Δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου! Το θέμα, είσαι εσύ!"