The Heir/Η Διάδοχος

25ο Κεφάλαιο

Ήταν πέντε λεπτά πριν τις οκτώ. Εγώ ήμουν καθισμένη στην άκρη του κρεβατιού μου και περίμενα τον Νικ να έρθει να με πάρει. Πριν από μερικές ώρες, μαζί με τα παιδιά, πήγαμε σε ένα υπέροχο ξέφωτο και το στολίσαμε με υφάσματα και απλές συνθέσεις με αγριολούλουδα που έκαναν η Λουίζ με την Άντελαϊν.

Ο Μαξ και ο Κρίστιαν, είχαν ετοιμάσει τα ξύλα για την φωτιά, που θα άναβαν αργά το βράδυ, μόλις φτάναμε εκεί με τον Νίκολας και βάλανε γύρω-γύρω πέτρες, ώστε να περιορίσουν την φωτιά. Απλώσαμε γύρω από το μέρος που θα ανάβαμε την φωτιά μαξιλαράκια και κουβέρτες, όπου τοποθετήσαμε τα ποτά και τα φαγητά. Τα ξαδέρφια των παιδιών, δεν ήρθαν μαζί μας για να ετοιμάσουμε το μέρος. Θα έρχονταν όταν θα γινόταν η έκπληξη -μην σπάσουν και κανένα νύχι- το ίδιο και η ακατανόμαστη.

Ένας χτύπος ακούστηκε στη πόρτα. Επιτέλους! Είχα αγχωθεί... Αν αργούσε μερικά λεπτά ακόμη, ίσως δεν φτάναμε εγκαίρως και θα καθυστερούσε όλο το σχέδιο. Είχαμε δέκα λεπτά να φτάσουμε στον στάβλο και θα κάναμε είκοσι λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο ξέφωτο... Δεκαπέντε αν τρέχαμε.

"Νικ! Καιρός ήταν..." είπα και σηκώθηκα απότομα και τον τράβηξα από το μανίκι. Δεν είχαμε καιρό για χάσημο.

"Ούτε πέντε λεπτά δεν άργησα... Και μην με τραβάς!" είπε και απελευθέρωσε το χέρι του από την λαβή μου. "Τι σε έπιασε και βιάζεσε;"

"Θα σκοτεινιάσει πολύ αν αργήσουμε λίγο ακόμα..." είπα και με κοίταξε παραξενεμένος.

"Μα αυτό δε είναι το νόημα; Για νυχτερινή βόλτα θα πάμε..." είπε και άρχισα πάλι να τον τραβάω.

Μετά από μερικά λεπτά περπάτημα, φτάσαμε στους στάβλους.

"Θα πάρεις πάλι τον Κινγκ;" ρώτησε ο Νικ και με κοίταξε.

"Δεν ξέρω... Είναι φανταστικός αλλά νομίζω πως δεν θα ήταν σωστό." είπα και τον κοίταξα αβέβαιη.

"Χαζομάρες!" είπε και του έβαλε μια σέλα.

Αφού ανεβήκαμε στα άλογα, αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε μέσα στο δάσος.

"Αν φοβηθείς, πες μου και θα γυρίσουμε." είπε και με κοίταξε ανήσυχα.

"Εντάξει..." απάντησα και του χαμογέλασα.

Αφού μείναμε αμίλητοι για μερικά λεπτά, η ησυχία που επικρατούσε στο δάσος με έκανε να ανατριχιάσω. Ειδικά όταν άκουσα ουρλιαχτά λύκου.

"Πες μου ότι δεν υπάρχουν λύκοι εδώ!" είπα έντρομη.

"Δεν υπάρχουν στην κοντινή περιοχή. Αυτό που ακούς είναι μάλλον από την άλλη πλευρά του βουνού..." είπε και ηρέμισα.