The Heir/Η Διάδοχος

15ο Κεφάλαιο

"Γιατί με έφερες εδώ;" ρώτησα βλέποντας με περιέργια το δωμάτιό του.

"Γιατί πρέπει να μιλήσουμε." είπε σοβαρά και συμφώνησα.

"Ναι... Σκέφτηκα αυτά που σου είπα πριν και αφού μίλησα με την Άντελαϊν, κατάλαβα ότι σκεφτόμουν λάθος. Εγώ είμαι αυτή που νιώθει ανασφάλεια. Δεν ξέρω αν είμαι αρκετή για εσένα." είπα και πήγε να διαφωνήσει. "Ξέρω τι θα πεις... Πως δεν σε ενδιαφέρει το κοινωνικό μου υπόβαθρο, όμως πάντα θα νιώθω κατώτερη και για αυτό δεν φταις ούτε εσύ, ούτε ο Νίκολας. Ξέρω επίσης ότι νοιάζεσαι για εμένα, για αυτό είμαι αποφασισμένη να προσπαθήσω. Αυτό που έπρεπε να σου πω στο δάσος, ήταν πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου και θέλω να προχωρίσουμε σε κάτι παραπάνω. Επίσης-" πήγα να πω και με κοίταξε χαμογελώντας.

"Σταμάτα, επιτέλους!" είπε πιο πολύ σαν να το απολαμβάνει και όχι σαν να τον ενοχλεί.

"Μα-" πήγα να πω και με φίλησε στα χείλη διεκδικητικά.

Έβαλα τα χέρια μου στο λαιμό του και άρχισα να του χαϊδεύω τα μαλλιά. Εκείνος με έπιασε προστατευτικά από την μέση και με τράβηξε πάνω του. Με σήκωσε και με πήγε στο κρεβάτι του. Άρχισε να με φιλά σε όλο τον λαιμό και τη γραμμή του σαγονιού.

Αφού φιληθήκαμε για αρκετή ώρα, απομακρύνθηκα από το φιλί για να ανασάνω επιτέλους. Εκείνος με κοίταξε μες στα μάτια και έδιωξε μια τούφα από το πρόσωπό μου. Δεν χρειάστηκε να πει τίποτα. Κατάλαβα τι ήθελε να μου πει μόνο από το βλέμμα του.

Έτσι μείναμε απλώς ξαπλωμένοι, ο ένας δίπλα στον άλλο. Τον κοίταζα επίμονα. Ήθελα να αποτυπώσω στο μυαλό μου, κάθε λεπτομέρεια του προσώπου του. Εκείνος μου έπιασε το χέρι και εγώ τον πλησίασα ακόμα περισσότερο.

"Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε εδώ για πάντα, άλλα μας περιμένουν και σε ένα πάρτυ..." είπε στεναχωρεμένος.

"Ναι, σωστά... Το είχα ξεχάσει." είπα και τον κοίταξα πονηρά. "Θα κατέβω, μόνο αν μου υποσχεθείς πως θα χορέψουμε τουλάχιστον ένα βαλς." πρότεινα και μου χάρισε ένα γοητευτικό χαμόγελο.

"Ό,τι θέλει το κορίτσι μου." είπε κάπως πειρακτικά και κοκκίνησα.

"Σου έχω πει ότι είσαι πολύ όμορφη όταν κοκκινίζεις;" ρώτησε εκείνος.

"Ναι... Και εξακολουθώ να πιστεύω πως λες ψέμματα." είπα και τον κοίταξα δύσπιστα.

Εκείνος έδειχνε να το διασκεδάζει, αφού κοκκίνησα ακόμα περισσότερο.