The Heir/Η Διάδοχος

22ο Κεφάλαιο

Διάβαζα γρήγορα τη μια σελίδα μετά την άλλη και όσο πιο πολλά διάβαζα, τόσο πιο πολύ το μετάνιωνα, όμως δεν μπορούσα να μην συνεχίσω. Δεν περνούσε από το μυαλό μου τίποτα από όλα αυτά που γίνονταν πίσω από τις πλάτες του κόσμου. Συνομωσίες, σκάνδαλα... Πως μπλέχτηκα έτσι, μέσα σε όλα αυτά;

Πως συνεχίζεις τη ζωή σου, όταν μαθαίνεις πως όλα όσα ήξερες μέχρι τώρα είναι ένα ψέμμα; Έπιασα απελπισμένη το κεφάλι μου και κάθισα στο πάτωμα του μυστικού δωματίου. Δεν ήξερα πως να διαχειριστώ όλες αυτές τις πληροφορίες. Όμως, αυτό που έπρεπε να σκεφτώ εκείνη την ώρα ήταν πως θα έβγαινα από το δωμάτιο, που είχε σφραγιστεί.

Άρχισα πάλι να χτυπάω μανιασμένα την πόρτα και φώναζα, μήπως και με άκουγε κάποιος. Αφού φώναζα για αρκετή ώρα, εγκατέλειψα την προσπάθεια να βγω από εκείνον τον μικροσκοπικό χώρο. Απλά καθόμουν απαθής και χάζευα τα ράφια με τα βιβλία. Πόσα ακόμα μυστικά να κρύβονταν μέσα σε αυτές τις σελίδες; Την απάντηση δεν ήθελα να την μάθω...

Ξαφνικά άκουσα βήματα από την απέναντι πλευρά του τοίχου.

"Είναι κανείς εκεί; Έχω κλειστεί εδώ!" φώναξα και άρχισα να χτυπάω τον τοίχο. Όποιος και να βρισκόταν πίσω από τον τοίχο δεν απαντούσε και εγώ συνέχιζα να φωνάζω. "Ποιός είναι εκεί;" έπανέλαβα την ερώτηση αρκετές φορές, μέχρι που η πόρτα γύρισε ως δια μαγείας και εγώ βρέθηκα πάλι να κοιτάζω το αναγνωστήριο.

"Αμέλια; Τι δουλειά έχεις εδώ πέρα!" φώναξε νευριασμένος ο βασιλιάς.

"Ξέρω τα πάντα..." ήταν το μόνο που είπα.

"Ξέρεις ότι δεν βοηθάς την κατάσταση με τις δηλώσεις σου! Αυτά τα βιβλία έχουν γραμμένα απόρρητα μυστικά που κανένας, εκτός από εμένα δεν πρέπει να ξέρει! Μπορώ να φωνάξω τους φρουρούς να σε συλλάβουν. Πριν όμως αποφασίσω τι θα κάνω μαζί σου, πρέπει να μιλήσουμε για κάποια πράγματα."είπε και κάθισε σε ένα από τα τραπέζια και μου έγνεψε να καθίσω απέναντί του.

"Πριν από εκατό χρόνια, όταν βασιλιάς της Μιρένα ήταν ο Άρθουρ ο έκτος, η Μρένα δεν είχε καμία σχέση με την σημερινή... Και από άποψη πολιτική και από μέγεθος. Οι πέντε επαρχίες του Βορά, πλέον της Μιρένα, ήταν τότε ένα ανεξάρτητο κρατίδιο, αρκετά ισχυρό, που κυβερνούνταν από έναν φιλελεύθερο μονάρχη. Είχε αρκετά προοδευτικές απόψεις για την εποχή εκείνη, καταλαβαίνεις... Έδινε στον λαό του φωνή. Τους έδινε δικαιώματα... Αυτό το κράτος, ονομαζόταν Σόνομ και ο ,ας πούμε, βασιλιάς τους ήταν ο Ντομινίκ των Τουτώρ και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον λαό." είπε και σταμάτησε.