The Heir/Η Διάδοχος

36ο Κεφάλαιο

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα από έναν χτύπο στην πόρτα μου.

"Αμέλια; Είσαι μέσα;" ακούστηκε η φωνή του Νικ.

"Ναι, έρχομαι..." είπα και ξεκλείδωσα την πόρτα του δωματίου.

"Καλημέρα, σε ξύπνησα;" ρώτησε και μπήκε στο δωμάτιο.

"Εεεε κάπως..." είπα γελώντας.

"Συγγνώμη... Απλά τώρα τελείωσα από το γραφείο και σκέφτηκα να περάσω από εδώ." είπε και χαμογέλασα με τον τρόπο που το είπε. Φαινόταν αμήχανος.

"Δεν πειράζει. Τι έκανες όλο το βράδυ εκεί;" ρώτησα.

"Μιλούσαμε με τον μπαμπά για... τα αιτήματα των επαναστατών." είπε χωρίς να με κοιτάξει.

"Αααα, τώρα που το ανέφερες... Ήθελα να σε ρωτήσω, τι σας ήθελε εκείνος ο φρουρός; Τι πρόβλημα υπήρχε;" είπα και με κοίταξε λυπημένα.

"Οι σωματοφύλακές σας... Εξαφανίστηκαν χθες το βράδυ και δεν ξέραμε που βρίσκονταν. Δεν ήταν έξω από την αίθουσα ψυχαγωγίας, όπως θα κατάλαβες και τους έψαχναν. Μέχρι που βρήκαν πέντε νεκρούς στην πύλη." εξήγησε.

"Όχι πάλι!" είπα και κάθησα στο κρεβάτι απελπισμένη κρύβοντας το πρόσωπό μου με τα χέρια μου. "Ποιοί ήταν;"

"Ήταν ο Λοχαγός Τέρνερ, δικός σου σωματοφύλακας, δύο της Άντελαϊν, ένας δικός μου και ένας του Κρίστιαν." είπε και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται.

"Πως έγινε αυτό; Γιατί βγήκαν στην πύλη; Δεν καταλαβαίνω..." είπα εγώ.

"Οι επαναστάτες παραβίασαν την ενδοεπικοινωνία των φρουρών. Τους έδωσαν εντολή να πάνε στην πύλη. Εκείνοι θα νόμιζαν πως ήταν ο Στρατηγός Μπόουμαν. Έτσι έφυγαν από το πόστο τους την ώρα που έσβησαν τα φώτα και οι επαναστάτες έστειλαν το μήνυμά τους ανενόχλητοι." εξήγησε και τον κοίταξα έντρομη.

"Αν μπορούν να παραβιάσουν τόσο εύκολα το παλάτι αυτό σημαίνει..." πήγα να πω και συνέχισε την σκέψη μου.

"Ότι είτε είναι τέρατα στην τεχνολογία είτε... Έχουν άτομα στο παλάτι που μπορούν να το κάνουν." είπε.

"Αυτό δεν είναι καθόλου καλό, Νίκολας! Δεν θα νιώθουμε ασφαλείς ούτε εδώ... Και να σου πω κάτι;" είπα εγώ.

"Τι;"

"Έχω αρχίσει να φοβάμαι για την ζωή μου... Νιώθω ότι στο σπίτι μου θα είμαι πιο ασφαλής. Εδώ είμαι στόχος." του είπα και κούνησε απελπισμένα το κεφάλι.