De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

4 • vrijdag 9 mei 2008

"Ik snap nog altijd niet waarom we in de eerste plaats gaan."

"Omdat ik het wil. Verdomme, Gael, je staat op de verkiezingslijst. Ik wil je op het podium zien schitteren en een traantje wegpinken. En blijf nu stilzitten."

Gael rolde met haar ogen, maar durfde niet verder met haar gezicht te bewegen. Voor haar stond Amy met een professioneel uitziend oogpalet in haar hand en een oogpenseel in de andere. Het was alsof Gael was wakker geworden in een horrorscène. Het enige wat ze ooit gebruikte op haar gezicht, was een smoezelig zwart kohlpotloodje vlak boven haar wimpers en veel laagjes mascara.

Voorzichtig voelde ze aan haar haren, die waren veranderd in gladde golven waarvan Amy het bovenste gedeelte had ingevlochten en opgestoken. Zelf had Amy haar blonde lokken in een strakke knot vastgezet. Amy droeg een zilverkleurige chiffonjurk met spaghettibandjes en had haar make-up al lang aangebracht, dat bestond uit een perfecte zwarte eyeliner en zachtroze lippen. Amy zag eruit als een topmodel.

Nog steeds snapte Gael niet wie haar op de lijst voor galakoningin had gezet en niet Amy. In Gaels ogen was Amy degene die dat kroontje het meeste verdiende. Amy was knap, altijd aardig en vriendelijk voor iedereen en ze was de slimste van de klas. Iemand had duidelijk een duister gevoel voor humor.

De twee meisjes zaten in de badkamer die Gael met haar broer Christopher had moeten delen voordat hij naar de universiteit was vertrokken en die door Amy tijdelijk was omgetoverd tot een waar beauty-salon.

Gael sloeg haar ogen neer zodat Amy haar oogleden kon opmaken en staarde mokkend naar haar handen. Haar nagels waren het enige aan haar dat nog een beetje op de oude Gael leek. Zwarte, afgebladderde nagellak grijnsde haar toe.

Ze had nooit gedacht dat ze naar zoiets stoms en burgelijks als het gala zou gaan. Amy wilde doodgraag gaan, maar geen enkele jongen op school had haar durven te vragen. Daarom had Gael zichzelf opgeofferd om mee te aan, wat concreet had betekend dat ze verplicht een halve schooldag had moeten spijbelen om op jurkenjacht te gaan en dat ze een hele middag onder handen werd genomen door Amy, die haar gebruikte als een levensgrote opmaakpop. En haar moeder was buiten zichzelf geweest van vreugde toen ze had gehoord dat Gael naar het gala zou gaan.

Toch kon Gael het niet nalaten om te klagen, ook al was dit haar vrije keuze geweest. "Gala is stom. Het is meer een populariteitswedstrijd dan iets anders. Oké, misschien dat een vleeskeuring aardig in de buurt komt, maar dan nog. Er is geen alcohol, de versieringen zijn walgelijk en de muziek kan je thuis ook horen, gratis nog wel. Waarom kunnen we gewoon niet in een oude joggingsbroek op de bank gaan liggen en een leuke horrorserie kijken? Gewoon iets leuks gaan doen?" bedelde Gael. Optutten voor een stom schoolbal was niet iets wat Gael in de categorie 'leuk' plaatste.

"Daarom niet. Gael, stel je niet aan en werk eens mee." Amy greep haar kin steviger vast en dwong Gael zo om haar mond te houden en zich stil te houden.

Met een donker gezicht kruiste Gael haar armen voor haar lichaam. Haar voet tikte in een pump die meer dan vijfhonderd dollar had gekost terwijl ze wachtte op de verlossende woorden.

"Klaar." Amy trok nog een paar kleine krullen los uit Gaels kapsel en duwde een make-upborstel lachend op de neus van haar vriendin. "Gael, je ziet eruit om op te eten."

Gael stond op en keek in de spiegel. Haar groene ogen waren opgemaakt met verschillende grijze tinten die Amy kunstig had laten overlopen, waardoor ze bijna leken op te lichten. De jurk die Amy voor haar had gekozen, een saffraangele zijden strapless-jurk die rond haar bovenlichaam was gedrapeerd en vanaf het middel uitwaaierde, was een plaatje. Ze leek weggelopen te zijn uit een modemagazine.

Achter haar stond Amy te grijnzen. Zelfs Gael, de koele kikker die naar eigen zeggen niets van jurken moest weten, kon niet ontkennen dat ze er prachtig uitzag.