De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

26 • woensdag 2 januari 2013

Het was vroeg in de ochtend toen de taxi stopte voor het chique hotel in het hart van de Italiaanse stad.

Gael schrok wakker toen Bobby haar zachtjes optilde om haar naar binnen te dragen.

"Wat is er?" vroeg ze, terwijl ze met haar ogen knipperde en haar voeten op de grond zette. Ze zag hoe in de verte van de stad de zon langzaam opkwam en de nachtwolken oranjeroze kleurden. Bobby hield haar vast, omdat Gaels benen wankelden op de hoge enkellaarsjes. Ze had de hele vliegreis naar Europa als een blok geslapen.

"We zijn in het hotel, lieverd," zei Bobby, die haar naar binnen loodste, één arm stevig rond haar bovenlichaam om haar voor vallen te behoeden. Een hotelmedewerker kwam snel naar buiten om zich over de koffers te ontfermen.

Gael geeuwde en liet haar hoofd tegen zijn schouder aan rustte. Ze was doodop van al de spanning die ze de afgelopen dagen had ondergaan. De vertrouwde geur van Bobby's aftershave troostte haar.

Na de verplichte nieuwjaarskussen met Bobby's familie, waren ze onmiddellijk naar de luchthaven vertrokken om de resterende feestdagen bij Gaels ouders en broer in Milaan door te brengen. Gael had aanvankelijk geprotesteerd tegen het voorstel, maar Bobby had haar weten te overtuigen om haar familie toch persoonlijk op de hoogte te brengen van hun verloving. Zodra Bobby had geopperd dat Madeline haar hoogstwaarschijnlijk zou villen als ze het niet zou doen, had Gael morrend ingestemd om de vliegtickets te bestellen.

"De suite is voor jullie gereed gemaakt, meneer en mevrouw McGee," zei de receptionist, die Bobby de sleutel overhandigde. De andere hotelmedewerker volgde in hun kielzog. "Kan ik nog iets voor jullie doen?"

"Kan er morgen gezorgd worden voor ontbijt op bed?" vroeg Bobby, die Gael steviger vastnam. Gael knipperde met haar ogen bij het woord 'ontbijt' en probeerde rechtop te staan, maar haar benen wilden niet mee.

"Geen probleem, meneer McGee. Een prettig verblijf gewenst," antwoordde de receptionist. Bobby glimlachte over Gaels hoofd naar hem en leidde haar naar de lift.

"Bobby?" vroeg Gael, terwijl Bobby haar de hotelkamer binnenloodste en haar zachtjes op bed neerduwde, zodat hij haar laarsjes kon uittrekken.

"Ja, lieverd?" Bobby keek op, zijn donkerblauwe ogen zacht. Met zijn vrije hand wees hij naar de hotelmedewerker en gebaarde de man waar hij de koffers kon zetten.

"Ik hou van je," antwoordde Gael, vlak voor ze terug in slaap sukkelde. Ze merkte nauwelijks hoe Bobby haar verder uitkleedde tot op haar ondergoed en haar instopte voordat hij zelf naast haar kroop en in slaap viel.

Zes uur later werd Gael gewekt door een klopje op de hoteldeur.

"Roomservice, meneer en mevrouw McGee," hoorde ze de hotelmedewerkster zeggen met een zwaar Italiaans accent.

Naast haar lag Bobby nog te slapen, met één arm rond haar middel en zijn gezicht naar haar toegekeerd. Gael glimlachte toen ze hem zag, met donkerblonde stoppels op zijn kaak en zijn gezicht ontspannen, de rimpels in zijn voorhoofd gladgestreken. Zijn lippen waren iets van elkaar geweken, zodat zijn ademhaling dieper klonk. Gael schoof zeer voorzichtig onder zijn arm uit, zodat hij niet wakker zou worden en glipte uit bed. Ze knoopte een luxueuze witte badjas over haar ondergoed, ging met een hand doorheen haar warrige lokken in de hoop ze er iets ordelijker uit te laten zien en opende de hoteldeur.

"Goedemorgen," glimlachte Gael naar de hotelmedewerkster, een Italiaanse van dezelfde leeftijd als Gabrielle, met haar zwarte haren in een streng knotje, die het karretje binnenreed.

"Waar u willen ontbijten?" vroeg de jonge vrouw, terwijl ze verwachtingsvol naar Gael keek.

"Bij het raam?" stelde Gael voor, terwijl ze naar de suite liep, naar de crèmekleurige smeedijzeren tafel omringd met zware, rijkelijk versierde stoelen die met blauw fluweel waren overtrokken. Het was te pompeus voor Gaels smaak, maar het uitzicht over het hartje van de Italiaanse stad maakte veel goed.