De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

20 • dinsdag 7 augustus 2012

Eminem begon luidkeels zijn gal leeg te rappen over de lege luchtbel die de popindustrie was en waarvan hij nooit een deel wilde uitmaken.

Meteen zat Gael rechtop in het grote tweepersoonsbed. Doorheen de zware brokaten gordijnen kon ze zien dat de zon al helder scheen. Naast haar, op het donkerhouten nachtkastje, trilde haar smartphone, terwijl Eminem verder rapte over het vluchtige bestaan van het sterrendom. Gaels hoofd klopte pijnlijk. Hoeveel glazen champagne had ze gisterenavond wel niet gedronken?

Ze grabbelde naar het toestel. "Hallo?" vroeg ze, haar stem nog dik van de slaap. Met een hand ging ze doorheen haar haren, die dik en warrig aanvoelden. In haar rug voelde ze een groot kussen dat zachtjes kraakte toen ze naar achteren schoof en met haar rug tegen het bedeinde leunde. Met half dichtgeknepen ogen keek Gael rond, terwijl ze de slaap uit haar ogen wreef. Op een duur uitziend tapijt lag haar rode jurk, verkreukeld in een hoopje. Gael kon zich niet meer herinneren hoe ze in deze chique hotelsuite in het hotel waar gisteren de bruiloft was doorgegaan, was terechtgekomen. Veel herinneringen van gisterenavond waren vermengd één grote waas.

"Gabrielle de la Roche?" vroeg een zware mannenstem aan de andere kant van de lijn. Hij klonk streng en zakelijk.

"Daar spreekt u mee," antwoordde Gael, die het laken steviger rond zich wikkelde. Over de zwarte leren fauteuil kon ze het kanten lingeriesetje zien dat ze onder de jurk had gedragen. "Met wie spreek ik, alstublieft?"

"Juffrouw de la Roche, u spreekt met Daniel Callahan, van Tudors. Wij hebben uw sollicitatiebrief gelezen en wij willen u graag uitnodigen voor een gesprek voor de stageplaats voor een financieel analist."

Meteen was Gael klaarwakker en zat ze terug rechtop. Ze wist net nog het laken tegen haar borst te klemmen. Iemand van Tudors, één van de grootste economische denkbureaus in het land, belde haar op?

Het was maanden geleden dat ze haar sollicitatiebrieven voor eventuele stageplaatsen had verzonden, vlak voor haar eindexamens. Gael wist niet zeker of ze nog een master wilde behalen. Ze had de afgelopen vier jaar gespendeerd achter de boeken. Momenteel was het even welletjes geweest in haar ogen en na haar eerste stage in het voorjaar wilde ze meer ervaring opdoen in de praktijk.

Maar sinds mei, na die vreselijke ruzie met Bobby die haar hart had gebroken, was ze alles omtrent de toekomst vergeten.

"Dank u wel," wist Gael uit te brengen. "Wanneer wilt u dat ik langskom voor het sollicitatiegesprek?" vroeg Gael, wiens hart tegen haar ribben bonkte.

Een kans om zichzelf te bewijzen bij Tudors, een van de meest vooraanstaande bedrijven in de wereld, was een droom die werkelijkheid werd. Misschien begon ze slechts als één van de vele stagiairs, maar dit was een kans die Gael met beide handen zou aangrijpen.

"Donderdag om negen uur 's ochtends vindt het sollicitatiegesprek plaats." Daniel Callahan noemde een adres in Boston. "U weet dit zijn?"

"Ja," antwoordde Gael. "Dank u wel voor deze kans. Ik zal er zijn."

"Tot donderdag, juffrouw de la Roche."

Een droge klik beëindigde het gesprek. Gael liet zich terug achterover in de kussens vallen en trok het laken over haar hoofd.

Tudors had haar gebeld. Ze had een kans om een echte job te beginnen. Ze kon het nauwelijks geloven.

Donderdagochtend, om negen uur. Aan de Oostkust.

Met grote ogen sloeg Gael het laken van zich af. Op haar smartphone zag ze hoe het al tegen de middag was. Vanuit de aangrenzende badkamer hoorde ze hoe het geluid van een douche vaag klonk. Dat had ze daarstraks niet gemerkt door haar ringtone.