De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

24 • zaterdag 15 december 2012

Gael werd bijna misselijk van de triomfantelijke blik dia haar moeder haar telkens toewierp tijdens het etentje in het chique restaurant in aan de Westkust waar ze vijf maanden eerder had gezeten, maar dan in het gezelschap van een totaal ander persoon.

Het liefste wilde ze gillend wegrennen en haar jurk, die erg strak rond haar lichaam zat en een gevaarlijk diepe decolleté had, scheuren zodat ze wat meer ademruimte had en haar benen kon bewegen.

Gael deed haar best om zich te concentreren op de kunstig geschikte maaltijd op haar bord, maar ze proefde nauwelijks iets van de zalm die ze in haar mond stopte. In haar hoofd was ze een innerlijke strijd aan het voeren met de ongewenste herinneringen die dit restaurant bij haar opriep.

Tegenover haar zat Chris, die haar bestuderend opnam. Zijn zus was zo gespannen, te gespannen. Haar ogen flitsten constant heen en weer en ze schuifelde op haar stoel, alsof ze op hete kolen zat. Natuurlijk was Gael nooit op haar gemak als ze bij haar moeder in de buurt was, maar zelfs de zachte hand van Bobby op haar vingers kon haar niet kalmeren. Nadenkend tikte Chris tegen zijn lippen.

Een ober vulde zijn wijnglas bij en Chris keek op.

Naast hem zat Lorelei, die bijna leek te gloeien in het zachte licht van de antieke kroonluster die uit de zoveelste eeuw kwam. De losvallende jurk stond haar verrassend goed en elke keer als hij haar zag, barstte Chris bijna van trots. Hij kon nog steeds niet geloven dat hij met haar getrouwd was. Onder tafel zocht hij de hand van zijn vrouw en kneep er zachtjes in, wat hem een lieve glimlach van haar opleverde.

"Dus, Robert, hoe gaan de zaken op kantoor?" vroeg Gaels vader, die aan het hoofd van de tafel zat. Hij hield zijn wijnglas in zijn hand en keek de vriend van zijn dochter vriendelijk aan.

Naast Gael legde Bobby zijn bestek neer en glimlachte. "Goed. We gaan er vanaf volgende week tussenuit, om iedereen van het personeel een welverdiende vakantie te geven. Maar ik zit momenteel meer in de hoofdstad dan op kantoor, om senator Hess te helpen met de laatste laatste koerswijziging."

"Oh ja, dat is juist," mengde Christopher zich in het gesprek. "De pers heeft gesmuld van die uitspraken. Ik moet wel toegeven, de schade is beperkt gebleven, zeker in de grote kranten."

Bobby glimlachte en Gael voelde hoe haar aandacht verslapte. Haar nagels tikten op de zachte damast en ze voelde zich licht misselijk worden.

Ze wilde nu niet aan denken aan die herinneringen. Die avond was het begin geweest van alle ellende. Ze had nooit op dat voorstel moeten ingaan.

Door de dunne satijnen stof van haar jurk voelde ze hoe haar mobiel op haar schoot trilde. Alsof de duivel ermee gemoeid was. Een golf van opwinding ging door haar heen terwijl ze haar gezichtsuitdrukking onder controle probeerde te houden.

"Gabrielle, wat vind jij hiervan?" vroeg Arthur, terwijl hij naar zijn oogappel keek. Gael schrok op en stootte bijna haar wijnglas op.

"Oh, geweldig, ja," hakkelde ze, terwijl ze haar geheugen pijnigde om te weten waarover het gesprek in hemelsnaam ging. De ogen van Madeline vernauwden zich. Gael voelde hoe haar wangen vuurrood werden. Naast haar keek Bobby glimlachend op haar neer.

"Gael is de enige die niet onder de indruk is van mijn politieke carrière," antwoordde hij. "Dat houdt me stevig met beide voeten op de grond." Hij keek haar aan, zijn blauwe ogen warm. "Maar de eerstvolgende verkiezingen, dat zal niet lukken. Dat is verre toekomstmuziek."

Gael glimlachte lichtjes naar hem. Met haar hand duwde ze zo onopvallend mogelijk haar mobiel terug in haar tas, zodat ze niet in de verleiding zou komen.

"Nu, over ander belangrijk nieuws gesproken," begon Christopher. Madelines aandacht was meteen afgeleid van haar dochter. "Lorelei en ik hebben ook iets aan te kondigen." Met een stralende blik keek Christopher naar zijn vrouw.