De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

38 • vrijdag 5 april 2013

De geur van popcorn vulde de keuken.

"Gael, duurt het nog lang?!" gilde Amy, die languit op de karamelkleurige driezit in de woonkamer lag. De staande lamp die naast de witte fauteuil stond was gedimd en Gael herinnerde zichzelf eraan dat ze die zo nog moest uitdoen. De vele lichtjes van de grootstad schenen door de hoge ramen die twee verdiepingen besloegen naar binnen. Het had iets betoverend, maar Gael duwde op de knop naast de koelkast om de donkere gordijnen af te laten, zodat het binnenin donkerder werd.

In de keuken waren enkel de zachte spots aan die onder de bovenste keukenkasten hingen en die lichtvlekken maakten op het donkere marmeren aanrecht. Het grote abstracte schilderij in neutrale aardkleuren was de enige blikvanger aan de muur.

Gael draaide met haar ogen en schudde de grote metalen pot leeg over een glazen kom.

"Even geduld, uitgehongerde. Of wil je soms weer je je verhemelte verbranden?" grijnsde Gael, die honing over de gepopte maïskorrels goot en met een vork begon te mengen.

Het was heerlijk dat Amy een week bij haar bleef logeren. Het was te lang geleden dat ze Amy nog zo lang had gezien en het was precies wat beide meisjes nodig hadden gehad. Amy was Gael er dankbaar om dat ze een weekje thuis weg kon, weg van het moederlijke leven. Niet dat ze haar kinderen niet graag zag, maar een korte pauze om even op adem te komen was welkom. Ethan zorgde voor de kinderen, samen met Amy's moeder. Ethan was zelfs degene geweest die Amy ervan had overtuigd om er een weekje tussenuit te knijpen.

Amy's ogen vernauwden. "Ha, ha. Dat is al meer dan zeven jaar geleden dat ik een week niets kon eten nadat ik mijn verhemelte verbrandde aan te hete popcorn." Ze draaide zich om en hing over de rugleuning van de sofa, zodat ze haar beste vriendin scherp kon aankijken.

"Een verhaal dat ik moet onthouden tot op de dag dat je je kinderen ervan beschuldigd gulzig te zijn."

"Gabrielle de la Roche! Jij gaat mijn ouderlijk gezag niet ondermijnen!" gilde Amy.

"Of wat?" vroeg Gael, die opkeek en die haar onschuldig aanstaarde. De kom voelde heerlijk heet aan in haar handen.

"Dan, dan, dan wurg ik je in je slaap vanavond," dreigde Amy.

Gael lachte. "Sorry, schat, maar Fitz slaapt aan het voeteneinde, met Harvey bij hem. Ik denk ook dat Bobby wakker zal worden als je mij van kant probeert te maken. Kwestie van de laatste stuiptrekkingen en zo."

"Nou, misschien helpt hij mee," zei Amy donker. "Wie weet komt hij eindelijk tot bezinning."

Gael gooide een vork naar Amy, die gillend wegdook. Fitz rende er achteraan en pikte de vork van de grond op voordat hij kwispelend naar Gael liep.

"Brave jongen." Gael nam de vork van hem aan en legde die op de eettafel, die tussen de keuken en de woonkamer stond. Het glazen blad was smetteloos en in het midden van de tafel stond een witte vaas met grote paarse dahlia's.

De hond duwde tegen haar benen toen ze de staande lamp uitknipte en Gael liet zich naast Amy in de driezit vallen en strekte haar benen. Het enige licht kwam nu nog van het grote beeldscherm, dat tegen de wand hing.

"Eindelijk," zuchtte Amy, die gretig in de kom graaide. "Het hoogtepunt van mijn ontsnapping."

"Oh?" antwoordde Gael, die de afstandsbediening opviste en de film startte. "En wat met het zwembad?"

"Zwembad?" vroeg Amy, die rechter ging zitten, terwijl ze haar benen naast zich in de zetel legde. "Is er een zwembad?"

"Er is een zwembad hier op het dak. Ik weet niet of Bobby de verwarming heeft aangezet, in deze tijd van het jaar."