De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

43 • donderdag 6 juni 2013

"En dit is het uitzicht vanaf de woonkamer."

De makelaar opende de dubbele deuren die leidden naar de prachtige tuin. De late namiddag zorgde ervoor dat de schaduwen langer werden.

Al sinds midden mei werden Bobby en Gael rond gesleept door de enthousiaste makelaar, een jonge vrouw met geblondeerde haren in een warrige knot en die luisterde naar de naam Jane, op een ware huizenjacht in de buitenwijken van Boston. Elk huis was nog groter en exclusiever dan het vorige en Gael had met een grote ogen naar Bobby gekeken, die onmiddellijk de hint had begrepen. Gael wilde absoluut geen huizen met zeven slaapkamers. Hoe zou ze die in godsnaam moeten vullen? Elke huisdier, tot aan de goudvissen toe, een aparte kamer toedichten?

Tenslotte liet Jane hen dit georgiaanse huis, gebouwd in de eerste helft van de twintigste eeuw, zien, gelegen in één van de westelijke voorsteden en omgeven door veel groen, wat voor Gael een grote plus was.

Het huis was groot, maar de vorige eigenaars hadden het gezellig ingericht, waardoor de grootte vanbinnen niet meer zo opviel. Gael was sceptisch geweest toen ze het aantal van de kamers had gehoord. Dat scepticisme was weggevallen toen ze de buitenkant van het huis zag doorheen het autoraampje. Het huis liet haar terug denken aan het huis in Washington D.C. en die goede herinneringen hadden haar milder gestemd toen ze uit de auto waren gestapt.

Bobby had in haar hand geknepen en Gael had hem aangekeken. Toen ze die blik met elkaar wisselden, wisten ze al dat dit huis hun thuis zou worden.

Jane had hen rondgeleid doorheen het huis en Gael kon hen hier zien wonen. Natuurlijk, ze zou het huis volledig opnieuw inrichten, aangezien de inrichting oud was, net zoals het spuuglelijke behang, maar het huis had potentie. Veel potentie om een echte gezinswoning te worden, een huis gevuld met liefde en gelach.

En toen had Jane haar grootste troef uitgespeeld. Dit huis, gelegen in de één van de oudere wijkenen, had een prachtig uitzicht over de stad. In de verte kon Gael, als ze haar ogen toespitste, de skyline van Boston zien liggen.

Voorzichtig liep Gael naar voren en Bobby glimlachte naar haar. Hij kende die blik in haar ogen maar al te goed. De keuze was gemaakt.

"Wie is de tuinman?" vroeg Gael, terwijl ze een border met lichtroze pioenen inspecteerde, die zacht aanvoelden in haar hand. De bloemen waren in volle bloei en hun geur was bedwelmend

"Walt Walker, mevrouw," antwoordde Jane nerveus. "Hij verzorgt al jaren de tuin. De vorige eigenaars waren erg dol op hem, omdat hij volgens de bewoonster als enige wist hoe hij de bloemen moest snoeien."

"Wat is er met hen gebeurd?" vroeg Gael, terwijl ze toekeek hoe Bobby doorheen de tuin liep, het zwembad inspecteerde en vrolijk rond zich heen keek. Het was niet moeilijk om hem in de toekomst voor te stellen, daar, op het grasveld, in een linnen broek en een wit hemd terwijl hij haar aankeek tijdens een hete zomernacht. Gael kon winters aan haar ogen voorbij zien gaan, zomers die uitgespreid voor hen lagen.

"Nadat meneer Hernandez is gestorven, kon mevrouw Hernandez niet meer alleen hier wonen. Ze is terug bij haar zoon in New York gaan wonen."

Gael knikte. Het huis was inderdaad prachtig.

Jane leidde hen nog een keer binnen rond, terwijl Bobby alle financiële zaken wilde weten. Gael liet Bobby doen en dwaalde door de kamers. De houten planken glansden in de zakkende zon en kraakten zachtjes onder haar gympen, terwijl ze naar de grote kamer slenterde die was ingericht met lege, witte boekenkasten die erom smeekten om gevuld te worden.

Deze voorstad was één van de vele gegoede buitenwijken van Boston. Buren die elkaar bij naam kenden en samen waren opgegroeid en elkaar op straat begroetten. Achter hen begon de wilde natuur met verschillende wandelpaden om te ontspannen. Kinderen speelden vrolijk op straat na de schooluren en het was een gemengde gemeenschap van jonge koppels en oudere bewoners.