De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

48 • donderdag 12 september 2013

Het werd een heerlijke week bij haar broer en haar schoonzus in het noorden van Californië.

Na zijn huwelijk had Christopher met zijn vrouw een huis gekocht in één van de betere voorsteden van San Francisco, waar hij werkte voor een gerenommeerd advocatenbureau.

Lorelei had haar baan als secretaresse opgegeven en zorgde nu voltijds voor haar zoontje Wills.

Zodra Christopher zijn zus aan de luchthaven had opgepikt, had ze niet één keer gevraagd hoe het met hem ging.

Nee, in de plaats van naar zijn laatste rechtszaak te vragen, vroeg Gael hem de kleren van het lijf over zijn zoontje zodra ze in zijn auto was gestapt. Ze had haar zonnebril haastig in haar haren geschoven en haar groene ogen flikkerden van opwinding en geluk.

Chris kon zelfs niet kwaad zijn op zijn zusje en had al haar vragen geduldig beantwoord totdat ze de oprit van het grote huis waren opgedraaid. Hij kon zich de laatste keer niet herinneren dat hij Gabrielle zo ontspannen had gezien.

De afgelopen dagen had Gael gespendeerd aan het grote zwembad in de tuin van Lorelei en Chris. Lorelei zat dan aan de rand van het zwembad, op een tuinstoel met Wills op haar schoot, die opgewonden brabbelde. Gael had haar tijd afgewisseld tussen een verfrissende duik, haar stapeltje boeken uitlezen en Wills van zijn moeder overnemen als Lorelei een paar uur wilde bij slapen. Haar schoonzus was na de bevalling nog steeds niet de oude en had nood aan vele uren rust. Gael was blij met die gestolen momenten met haar neefje, aan wie ze zich was gaan hechten. Hij was precies het evenbeeld van zijn vader en zijn ogen begonnen langzaam naar groen te kleuren.

In de vroege ochtend haalde Gael haar loopschoenen tevoorschijn om een paar rondjes in het park, dat een kilometer van het huis vandaan lag, te gaan hardlopen. De rust en de stilte in het kleine stadje maakte dat ze elke ochtend haar batterijen kon opladen. De zon die op haar naakte schouders scheen, zorgde voor een heerlijk gevoel.

Het trage, rustige leventje van Lorelei en Christopher hadden gemaakt dat Gael de stress van het naderende toelatingsexamen, de bruiloft en vooral van Caleb een paar dagen kon vergeten.

Bobby had haar een paar keer gebeld tussen de vergaderingen door en tot haar grote opluchting klonk hij zoals altijd: grappig, plagerig en zijn vrolijke zelf. Waarschijnlijk was dat ene gesprek enkel inbeelding geweest, had Gael zichzelf gerustgesteld. Het was nodig geweest om er tussenuit te knijpen, als ze zich dingen begon in te beelden.

Zodra Christopher er lucht van had gekregen dat Gael toch stiekem haar studieboeken had meegenomen, had hij die in beslag genomen.

"Jij bent hier niet om te studeren, Gael. Je krijgt ze terug op de luchthaven," had hij haar gezegd. Gael had haar ogen toegeknepen, maar ze wist dat tegenspartelen geen zin had.

Vandaag was uitstekend begonnen. Gael had haar rondje gelopen en was net op tijd om Chris op zijn wang te kussen toen ze hem tegenkwam op de oprit. Hij gaf haar kus een terug voordat hij in zijn auto stapte om naar het werk te vertrekken.

"Oh, Amy belde je," zei Chris, net voordat hij het portier achter zich dichtsloeg.

Gael glimlachte en zwaaide Chris uit, die nog even toeterde en toen de brede laan uitreed.

Zodra Gael een ijskoude douche had genomen en een luchtig zomerjurkje had aangetrokken, liep ze de trap af, richting de keuken.

Lorelei zat al aan de keukentafel, gekleed in een witte linnen broek en een lichtblauw bloesje. Op haar schoot had ze Wills, die ze de papfles aan het geven was.

"Oh, Gael, goedemorgen," zei Lorelei verstrooid, terwijl ze opkeek van Wills.

"Goedemorgen, Lori. Goed geslapen?" vroeg Gael, terwijl ze naar professioneel uitziend espresso-apparaat liep en zichzelf een sterke koffie maakte. Bobby plaagde haar er altijd mee dat Gael haar koffie zo straf dronk dat het een wonder was dat haar haren niet rechtop stonden.