De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

41 • vrijdag 10 mei 2013

"Hij is zo klein," mompelde Gael, terwijl ze het bundeltje lakens in haar armen hield.

"Ik denk niet dat jij groter was geweest toen jij zo oud was, zusje," zei Chris, die naast haar zat en bijna leek te gloeien van trots. Zijn zus leek hem nauwelijks te horen, terwijl ze de baby in haar armen zachtjes heen en weer wiegde.

De baby klemde slaperig zijn vingertjes rond Gaels pink, waar ze net niet rond pasten.

Vanbinnen smolt Gael en ze streek met haar duim over zijn vuistje. "Zo klein," fluisterde ze, terwijl ze het bundeltje steviger vastnam.

Het was acht uur 's avonds en Gael voelde hoe alle eerdere vermoeidheid van haar afviel nu ze haar neefje in haar armen had.

Eergisterenavond had haar broer haar gebeld. Gael was toen één blok van het appartement verwijderd terwijl ze op weg naar huis was van het werk. Een zachte wind had door de straten gewaaid en Gael was in een opvallend goed humeur geweest.

Het was één van de weinige keren geweest dat Gael nauwelijks iets van haar broer had kunnen verstaan. Chris had opgewonden in het Engels als in het Frans tegen haar gebrabbeld, maar Gael had uiteindelijk wel doorgekregen dat Lorelei was bevallen van een flinke zoon en dat haar neefje haar doodgraag wilde ontmoeten.

Gael was naar huis gehuppeld en had een rondje gedraaid toen ze de deur achter haar in het slot had laten vallen. Zodra Bobby haar had gezien, wist hij onmiddellijk wat er gebeurd was en had hij een fles dure champagne opgetrokken, om het te vieren.

Met een zucht herinnerde Gael dat ze aan Bobby had gevraagd, later die avond, terwijl ze met haar hoofd op zijn borst lag en hij met haar haren speelde, om mee te komen, maar dat hij niet kon door een vergadering die op programma stond. Ze herinnerde hoe hij een zachte kus op haar hoofd had gedrukt terwijl zijn vingers doorheen haar lokken gleden.

Gael had getwijfeld om alleen terug te komen naar Californië. Ze wilde geen enkel risico meer nemen, maar Bobby had haar overtuigd voordat ze naar de luchthaven was gegaan. Per slot van rekening was ze Williams peettante.

Tijdens de vliegreis was ze bijna een zenuwwrak geweest. Ze had haar verlovingsring heen en weer gedraaid rond haar ringvinger tot de huid onder de ring rauw en rood was.

Ondanks het feit dat het meer dan drie maanden geleden was geweest sinds ze laatst met Caleb was geweest, wist ze dat dit een grote fout was. Verdomme, de laatste e-mail die ze vandaag had verzonden, was naar haar huwelijksplanner geweest met de laatste details van de huwelijksceremonie zoals ze die voor ogen zag.

Eigenlijk had Gael een beetje medelijden met de huwelijksplanner die haar moeder had ingehuurd. Zowel Gael als Madeline zaten die arme stumper constant op de huid. De twee vrouwen hadden een allebei een volledig verschillende bruiloft voor ogen. Gael zou niet in zijn schoenen willen staan, iets dat Bobby geweldig grappig vond.

"Waarom maak je het die arme man dan ook zo moeilijk?" had hij aan haar gevraagd nadat ze één van de zovele telefoontjes had afgesloten.

Gael had hem bijna de telefoon die ze in haar handen had gehad, naar zijn hoofd gegooid. "Omdat het onze bruiloft is en mijn moeder hem probeert om te toveren in een mediacircus. Als ik met jou trouw, Robert Blaine McGee, dan is dat zoals ik dat wil. En daarom zit ik die kerel op zijn vingers te tikken. Ik wil een intieme plechtigheid en bij God, ik zal hem krijgen." Met haar vinger had ze tegen zijn borst geprikt, terwijl haar ogen vuur spuwden.

Lachend had Bobby haar in zijn armen getrokken en haar op haar oogleden gekust. "Ik wil nooit zaken met jou doen, schatje."

"Dat hoef je ook niet te doen. Je moet alleen maar van me houden."