Acar Devran, kendini bozguna uğramış gibi hissediyordu. Yaklaşık 7 saattir yatağındaki güzelliği seyrediyordu. Birlikte olduğu ilk bakire kız değildi ama kızın dokunduğu her yerini bir daha öpme arzusuyla yanıp tutuştuğu ilk kadındı. Böyle bir güzel...
Babasıyla zamanında çekilen bütün fotoğraflarının duvara yapıştırıldığı odayı gördü. Babasıyla çekildiği bir fotoğrafı, kocaman ortada asılıydı.
Elvin güneşten dolayı kamerayı zor görmüş, gözlerini kısarak baksa da gülümsemesi yüzüne oturmuştu.
Babası ise güneşe gram aldırmadan sırıtıp kızını sıkıca sarmıştı.
Gözünden yaşlar sağanak gibi akarken, elini fotoğrafın üzerinde gezdirdi. Odada bütün 1 yılı vardı.
Babasının ona bir kokteyl için aldığı ama yırtıldığı için atılan elbise bile buradaydı. Babasının her aldığı kıyafet sağlamdı, bu hariç. Hemen askıya koştu.
-Bunu...Nasıl? Bu yırtılıp atıldı?" Dedi eli elbisenin üzerinde gezerken.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bence 17 yaşındaki bir kız için, ponçik bir elbise 😂) evet devam edelim.
Kızı elinden tutarak koltuğa oturttu. Tekrar hıçkırdı Elvin.
-İstanbul'daki...Babamın koltuğu."
-Asıl...Bu..Bu sana ait Elvin. Baban bunu Cihangir amcana bıraktı. Bunu sadece ben, sen ve amcan biliyor. Amcan da ben de okumadık ama." Elvin hemen verilen kırmızı deri kaplı defteri açıp, babasının inci gibi olan el yazısına baktı.
Ona ait miydi?
Hem gülüp hem ağlayarak, ki şuan psikoloji diye bir şey varsa Elvin'de yoktu, Acar'a sarıldı.
-Çok...Çok...Çok.....Çok teşekkür ederim." Dedi. Acar içinde ilk defa işe yaramış gibi hissederek sırtını sıvazladı kızın.
-Bebeğim, ağlama. Burası senin, bu oda, bu tünel. Mekanın iç tarafındayız doğru ama yürüyen set tarzında hazırlandı. Nereye olursa olsun gelecek seninle. Ne olursun, Elvin bak bana." Dedi kızın yüzünü iri elleriyle tutarak.
-Çok teşekkür ederim. En güzel hediyem sensin. En güzel hediyem."
Güldü Acar. Sonra yalandan ciddileşti:
-Şşşt tabloma haksızlık etme. Baksana o da benim kadar güzel ve çekici duruyor." Elvin anlamayarak kafasını salladığında Acar'ın gözlerini takip etti. Karşıda yapılan bu tablo açılış kokteylinde dans ettikleri ve sallanan koltukta otururlarki anların resmedilmiş 2 haliydi.
-Bunları sen mi çizdin?" Dedi Acar'a bakarak. Böyle bir sanatkarla olduğunu bilmiyordu.
Sanatkar ve Rus.
-Evet, biraz uğraştım, yüzünü kusursuz çizebilmek için. Beğendin mi?"
-Bayıldım, yaptığın her şeye..." elini savurarak etrafı gösterdi. "Bütün bunlara... Keşke diyorum bazen...Keşke babam, sen, ben yemek yiyebilseydik." Dedi hüzünlü de olsa gülümseyerek.
