Tutkuyla Harmanlanmış Bedenler

3.7: "Köprüden Önceki Son Çıkış"

(Bölüm 7 Ocak 2017/ 01.11 tarihinde yayımlanmıştır.)

Bölüm Şarkısı:
Rıhanna-Pour ıt up

3.GÖZ

Bugün köprüden önceki son çıkıştı.

Bugün eğlence günüydü.

Bugün kına gecesiydi.

Bugün bekarlığa vedaydı!

Acar Devran sağ elini saçlarına götürüp, sabah deli yatışından dolayı sürekli kalkan saçını düzeltmeye çalışırken bir yandan da ıslık çalıyordu.

Sonunda düzeltemeyeceğini anlayınca eliyle tüm saçlarını kavrayarak hepsini karıştırdı. Böylesi daha iyiydi.

Elvin'den gelen "Günaydın!" Mesajına cevap verirken merdivenleri üçer beşer iniyordu.

"Günaydın güzelim."

Kafasına vuran elle telefondan yüzünü kaldırdı. Ağabeyinin zoraki gülümsemesini başta idrak edemediğinden ıslık çalarak inmeye devam etse de sonrasında farkına vararak ıslığı kesti.

Korkuluğa elini koyup yukarı bakarak odasına yönelen ağabeyine doğru, merdivenlerden geri koşarak yukarı çıktı.

-Çüşşşş!" Ağabeyinin üstünün çıplak olacağını düşünmeden odaya girmişti. Acar da böyleydi. Yapacak bir şey yoktu.

-N'oldu sana?" Diye sordu ağabeyinin depresif haline zıt bir mutlulukla yatağın üstüne otururken.

Bağdaş kurduktan sonra telefonunu elinde çevirmeye başlamıştı bile.

Savaş bunun anlamını biliyordu. "Dökül."

Ama bu sefer yapmayacaktı.

-Bir şey olduğunu nereden çıkardın?" Dedi dolaptan aldığı tişörtü üstüne geçirecekken, elinden çekip alan Acar'a ters ters bakarak.

-Seni tanıyoruz ağabey. Yani pek depresyon adamı değilsindir. 2 aydır farketmiyorum sanma sakın." Savaş, Acar'ın bu hallerini hep bilse de bir kere daha şaşırıyordu.

Seviniyordu Acar için.

O kadar iyi bir baba olurdu ki.

Çevrenizde sizin en ufak halinizi anlayan bir Acar'ın olması demek sizi her koşulda koruyan, seven, yargılamayan bir sığınağınız olması demekti.

Yaptığınız her hatada, size tüm insanlar sırt çevirse bile sizin sırtınızı kendi göğsüne yaslayan, kollayan biriydi Acar.

Ama yine de içinden çıkamadığı bir işi, kardeşinin eğlendiği bir günde ortaya dökmek istememişti.

-Boşver aslanım bu konuları..Hem daha bir şey yok."

-Bir şey yokken mi bu haldesin? Olsa Bayhan'a bağlarsın herhalde." Savaş kardeşinin ensesine geçirdi eliyle.

İkisi de dev gibiydi. Dev gibi adamlar çok büyük seviyordu aslında.

-Sen mutlusun tabii. Kaptın gül gibi kızı." Savaş'ın konuyu değiştirmek için Elvin'in hakkında konuşması bile yetmişti.

Acar sırıtıyordu şimdi işte.

Geri geri kapıya doğru giderken çok mutluydu genç adam.

-Kaptım valla! Bir şey olacak diye aklım çıkıyor. Şu aptal dansı bile onun için öğrendim. Take me into your loving arms!" Diyerek şarkıyı komik bir şekilde söylemesi ağabeyini güldürmüştü.