Przyjaźń wcale nie jest niebezpieczna, nie dla Natashy Romanoff.

Rozdział 18

To trochę brzmiało jak bym mu coś proponowała. Nie byłam końca pewna swoich słów, ale po namyśle jakoś mi się to przyswoiło. Wpatrywałam się w jego słodki uśmieszek. Po chwili jedna usłyszałam przez słuchawkę...

-Nat?!

-Tak Steve?! Co się dzieje?!

-Musisz na pomóc!

-A to niby czemu? -warknęłam.

-Oj przestań! To nie pora na żarty prawda?!

-Ahhhh...-westchnęłam -Ok pomogę o co chodzi?

-Pamiętasz miejsce gdzie was przetrzymywano?

-Tak a co?

-Właśnie tu jesteśmy, ale...

-Ale?!

-Ale tu nic nie ma!

Po jego słowach podniosłam się i szybko ruszyłam łapiąc Maxiego i Bruca za ręce. Zabrałam ich do największego pokoju. Usiadłam przy komputerze i powiedziałam do słuchawki.

-Steve?! Słyszysz mnie? -ale odpowiedziała mi tylko cisza...- Steve! Clint?! -spojrzałam na Bruca. -Stark?! Thor?! Jest tak kto? Ej to nie jest śmieszne.

-Nat? Co się tam dzieje? -zapytał Bruce.

-Nikt nie odpowiada.

-Może coś się stało ze słuchawkami?

-Wątpię

-Natasha! Ja coś czuję  -powiedział Maxi.

-Proszę?! Co czujesz? -podeszłam i uklęknęłam przed chłopcem.

-Ja czuje, że ktoś tu idzie. -spojrzałam na Bruca wzięłam chłopca na ręce, a Bruca za rękę szybko pobiegłam po broń. I razem wyszliśmy ze śmigłowca. Schowaliśmy się za drzewami.

-Czujesz może coś jeszcze?

-Tak są niedaleko za jakieś 4 minuty powinny dojść z zachodu.

-No to na nich zaczekamy -zanim się obejrzałam pod śmigłowcem stali jacyś umundurowani goście z broniami. A na czele właśnie ON... Alexander Schröder. Chciałam wybiec i go zastrzelić, ale Bruce złapał mnie za rękę. Koleś znowu był z telefonem to już chyba uzależnienie. Rozmawiał o nas. Usłyszałam tylko jak wydzierał się do kogoś przez telefon, że jest idiotą bo nie udało mu się zdobyć informacji od Bruca. I o tym, że odciął mi kontakt z chłopakami.

-Kretyn! -powiedziałam i pokręciłam głową. Po krótkiej chwili znów usłyszałam głos Steve'a.

-Natasha!

-Steve co się tam u was dzieje?

-Ktoś odłączył nasze słuchawki, ale Tony już to naprawił.

-Wiadomo już czemu to tak długo trwało.

-Eee wiesz, że ja to wszystko słyszę? Tak naprawdę to wszyscy to słyszą. -wtrącił się Stark.

-Tak wiem - nie odrywając wzroku od tamtych gości powiedziałam.

-Nat, a co się tam u was dzieje? Bo u nas cisza.

-U nas? -spojrzałam na chłopaków

-No tak u was

-Jak by to powiedzieć. To co miało być u was jest tu.

-Czyli zamiana ról? Już idziemy za 20 minut jesteśmy nie ruszajcie się z miejsca, a i Bruce pamiętaj z wami jest dziecko.

-Tak pamietam.

-Ej, ale się pospieszcie -wtrąciłam szybko.

-Już idziemy

-No ja myśle wole nie rozbijać namiotu pod naszym śmigłowcem.

-Bardzo śmieszne

***

Czekaliśmy trochę dłużej niż planował Steve. Kilka razy już próbowałam wyjść i coś zrobić, ale nie chciałam żeby coś się stało chłopakom. W oczekiwaniach na resztę ciagle myślałam, a tym wszystkim co się dzieje między mną i Brucem. Oprócz niego nie mam już nikogo nie mg go stracić tak jak swoją rodzine. Nie popełnię tego same błędu jeszcze raz. Jestem ROMANOFF. NATASHA ROMANOFF i to ja decyduje o swoim życiu...