I'm in love

~1~

Ik ben echt aan netflix toe! Met die gedachte loop ik mijn school uit maar dan begint het te regenen. Fijn dit. Laat ik nu maar gewoon snel naar huis fietsen. Ik loop naar de fietsenrekken toe en zoek mijn fiets. Wat raar! Ik weet zeker dat ik mijn fiets tegen deze lantaarnpaal heb aangezet. Dat doe ik namelijk elke dag. Of heb ik hem vanochtend toch ergens anders neergezet? Vraag ik me af. Maar ik hem mijn fiets wel op slot gezet, toch? Ik zak door mijn knieën en rits mijn schooltas open op zoek naar mijn fietssleutel. Waar is mijn fietssleutel heen? Ik ben hem toch niet kwijt toch? Ik ren snel weer de school binnen en loop naar de balie toe. Ik had nu al gewoon onder kunnen zitten naar huis. 'Mag ik het sleutelbakje zien? Ik ben namelijk mijn sleutel kwijt.' zeg ik tegen de balievrouw. De vrouw knikt en geeft me het bakje. Er zitten niet zo veel sleutels in en ik zie gelijk dat de mijne er niet tussen zit in. Balen!

Ik zucht. 'Dank u wel.' zeg ik nog voordat ik weer weg loop. Dan denk ik toch dat mijn fiets gestolen is.  Bij die gedachten baal ik al. Het was namelijk een cadeau van mijn ouders voor mijn verjaardag. Als ik bij de uitgang van de school sta, zie ik dat het nog harder is gaan regenen. Natuurlijk! Waarom ook niet! Denk ik geïrriteerd.  Laat ik maar wachten tot het regenen is opgehouden. Ik pak mijn mobiel erbij en zet een muziekje op. Dan open ik Wattpad en begin ik een verhaal te lezen. Na een kwartiertje sluit ik mijn mobiel en zie dat het nog steeds regent. Wel iets zachter, maar het regent nog steeds. Laat ik nu maar naar huis gaan. Met muziek in mijn oren stap ik de regen in. En ik was al nat voor die 5 minuten daarstraks.

Ik loop nog niet eens tien minuten en ik ben nu al klets nat. Balen! Ik begin harder te lopen in de richting van mijn huis. Het duurt wel een eeuwigheid voordat ik een beetje dichtbij in de buurt kom van mijn huis. Ik hoef alleen nog maar deze weg uit te lopen langs de auto's, over een brug heen en nog wat straten dan ben ik bij de flat. Ja, ik woon niet zo dichtbij school jammer genoeg. Als ik zo thuis aankom word ik niet meer nat geregend en kan ik lekker onder een warme douche staan! Bij die gedachte begin ik te rennen. Maar dan regent het opeens twee seconden heel hard. Wacht wat? Dat kan toch niet?! Ik kijk opzij en zie dat een auto net paar meter verder is dan mij. Die stomme auto. Die auto heeft door een grote plas gereden en nu ben ik nog natter. Wat een baaldag is dit. School was ook al saai! Met elke stap die ik zet maken mijn schoenen een geluidje. Wat irritant. Maar wat als ik hem tegenkom? Schiet het opeens door mij heen. Ik was namelijk het zesde uit. Gym viel uit, gelukkig. Ik vind gym opzich wel leuk maar die leraar die ik heb is gewoon erg stom. Maar wat als Lucas het achtste uur uit is? Ik kijk op mijn mobiel en zie dat hij dan nu uit zou moeten zijn. Wat zou ik me schamen als hij mij nu zo ziet. Ik ben kledder nat en zit onder de modder. En als dat nog niet erg genoeg zit, is mijn mascara vast ook uitgelopen!

Met mijn koude lichaam loop ik de brug over en een paar straten door. Nog maar straat en dan ben ik thuis. Dan ga ik onder de douche staan en lekker warmere kleren aandoen. Niet veel lang daarna sta ik voor de flat. De flat waar ik woon. Ik typ de code in om binnen te komen. De deur gaat open. De warmte omarmt me als een goede vriend. Dit is zo veel beter. Ik loop naar de lift en druk op nummer 5. Voordat de deuren sluiten, zie ik dat ik allemaal troep heb achtergelaten. Na ja, dat ruimt de schoonmaakster wel op. Als de lift boven is, stap ik uit en loop naar mijn huis. Ik doe de deur open en loop naar binnen. Eindelijk ben ik thuis! Ik kan nu een lekkere warme douche nemen en ik hoef niet bang te zijn dat Lucas me nu niet meer kan zien. Maar als ik moest kiezen voor een warme douche en ik zou Lucas dan wel tegen komen of Lucas niet tegenkomen omdat ik hem ontloop en dan langer moeten wachten voordat ik een warme douche kan nemen, kies ik toch de eerste optie. Ik ben namelijk echt toe aan een lekkere warme douche!

Nu ik onder mijn verlangende warme douche sta, denk ik aan mijn fiets die weg is. Mijn ouders zullen vast boos zijn! We zitten namelijk een beetje krap met het geld, doordat mijn vader zijn baan heeft verloren. Maar nu heeft hij weer een baan dus dat komt wel goed! Maar nu moeten we even letten op onze uitgaven. Ik stap de douche uit en loop naar mijn kast toe en kleed me aan.

Deze flat war ik in woon is geweldig! Mijn beste vriendin woont namelijk naast mij! Hoeveel mensen kunnen dat nou zeggen?! Volgens mij niet veel! Naast mij woont dus mijn beste vriendin, Kyra. Zij komt uit Peru, maar ze is hier heen gekomen doordat haar ouders daar geen werk meer konden vinden. Ze verteld vaak verhalen over haar jeugd in Peru. Ook heb ik een balkon dat een mooi uitzicht heeft op de stad. Maar vergeet niet dat Kyra ook een balkon heeft die bijna aansluit op de mijne. Soms als mijn ouders denken dat ik slaap maar ik niet kan slapen, loop ik zachtjes naar mijn balkon toe om van het mooie uitzicht te genieten. Als ik een tijdje in de verte heb gestaard, ga ik weer slapen. En heel soms kom ik Kyra tegen en praten we nog eventjes.

Ik ben niet enigs kind. Wat soms wel jammer is moet ik toegeven. Ik heb namelijk een grote broer Daan. Hij slaapt in de kamer naast mij waar hij vaak met zijn vrienden zit. Hij houdt echt heel veel van muziek, dus hij houdt ervan om zijn muziek lekker hard te zetten. Maar de muur die onze kamer scheidt, is niet bepaald dik dus ik kan alles meestal horen. En door die muziek kan ik me niet concentreren op mijn school werk. Soms is het ook wel grappig, want dan hoor ik hem meezingen! Maar als ik met mijn schoolwerk bezig ben, loop ik naar zijn kamer toe om te vragen of hij zijn muziek uit wil doen. Als hij mij niet hoort of als hij het niet wilt, loop ik zijn kamer in  en doe ik het zelf maar. Ik moet me wel kunnen concentreren op mijn schoolwerk.

Ik heb dat inmiddels al een paar keer gedaan. Maar een keer blijft me bij. Ik ging dus zijn kamer in om zij harde muziek wat zachter te zetten. Toen ik dat deed, had hij een knappe vriend bij zich. Dat is dus wel een voordeel van mijn broer. Hij neemt knappe vrienden mee. Toen mijn broer iets ging halen, drinken of eten ofzo, kwam die jongen naar mij toe om zich voor te stellen. Hij heet Lucas. Ik kan gewoon weg zwijmelen als ik aan hem denk. Dat doe ik regelmatig. En als ik hem zie, kijk ik recht in zijn mooie blauwe ogen. Hij kijkt mij ook recht in de ogen aan. Maar ik weet niet of hij dat doet, omdat hij mij leuk vindt of omdat hij het gewoon raar vind dat ik hem aanstaar. Maar ik vind hem leuk. Lucas. Maar helaas word ik onderbroken uit mijn mooie gedachten door mijn moeder haar stem. Wat moet ze nu weer?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haii,
Leuk dat je dit verhaal leest! Ik probeer er zo snel mogelijk nog een deel erop te zetten. Ik hoop dat je het leuk vindt.
xxx me