~43~

747 26 1
                                    

'Bij deze: hoe gaat het met je? Heb je nog pijn?' vraagt hij als we op een bankje gaan zitten aan de andere kant van de boom waar Ilse en Manouk in zitten. 'Het gaat wel oké. Ik heb alleen nog pijn aan mijn been.' zeg ik terwijl ik wrijf over mijn been. 'Heb jij nog ergens last van?' vraag ik aan hem om het gesprekje voort te zetten. Hij schudt zijn hoofd.'Hij heeft me maar 1 of 2 keer goed geraakt en dat doet niet zo veel pijn.' zegt hij en ik knik. Ik ga zo zitten dat ik met mijn ogen hem goed kan zien. 'Nog bedankt voor alles!' zeg ik nogmaals. Hij draait zijn hoofd naar mij toe en komt met zijn hoofd dichterbij. 'Geen dank!' zegt hij als hij nog maar 1 cm van mij vandaan is. Dan plant hij zijn lippen op de mijne. Hij legt zijn hand op mijn hoofd en gaat ermee heen door mijn haar. Hij vraagt toegang en ik open langzaam mijn mond. Er gaan allemaal gedachten door mij heen.

We stoppen met zoenen door zuurstof gebrek. 'Wow.' zegt Lars. 'Ja.' zeg ik. 'Ik wist het!' zegt hij 'Wat wist je?' vraag ik aan hem. Waar heeft hij het over. 'Ik wist dat we voor elkaar gemaakt waren en dat heb ik Lucas ook gezegd.' zegt hij maar bij het laatste slaat hij zijn handen voor zijn mond. Huh? Wacht! Er gaat een bel rinkelen. 'Ik moet maar eens gaan.' zeg ik zo normaal mogelijk. Hij staat op en wilt een kus geven maar ik trek hem maar in een knuffel. 'Doei!' hoor ik hem nog roepen terwijl ik terug loop naar de boom.

'En kan hij een beetje zoenen?' vraagt Manouk als ze mij ziet. 'Hij kan wel aardig zoenen.' zeg ik naar de waarheid. 'Maar..?' vraagt Ilse. 'Hij zei iets raars.' zeg ik als ik de boom in klim. 'Wat dan?' vraagt Manouk die mij de zak chips aangeeft. 'Hij zei dat we voor elkaar gemaakt zijn en..' 'Dat is toch heel lief!' onderbreekt Manouk mij. 'En hij zei dat hij dat ook had verteld aan Lucas.' zeg ik. 'Dus?' vraagt Ilse. 'Ik denk dat Lars de reden is waarom Lucas het heeft uitgemaakt.' 'Ally? Zoek je nu niet gewoon een reden waarom Lucas het heeft uit gemaakt?' vraagt Ilse zachtjes. 'Ik kan me anders echt niet bedenken waarom hij het uit zou maken.' geef ik toe. 'Hij zei toch dat het aan jou lach en niet aan hem? Hoe kan Lars dan de reden zijn?' vraagt Manouk. 'Ughhh! Ik haat het als jullie gelijk hebben!' zeg ik lachend. 'Maar hij sloeg zijn handen voor zijn mond toen hij het zei?' zeg ik wanhopig om de meiden te overtuigen dat hij de reden is dat Lucas het heeft uitgemaakt. 'Laat het los. Lars kan niet de reden zijn.' zegt Ilse en ik met tegenzin knik ik.

Niet veel later ben ik thuis jawel aan het leren voor toetsen. Super leuk dit! Proef de sarcasme! Maar toch kan ik de gedachte niet los laten. De gedachte dat Lars ervoor heeft gezorgd dat Lucas het uit heeft gemaakt. Het ligt aan mij en niet aan hem, zei hij. Maar dat betekent toch niet dat Lars niet de reden kan zijn? Misschien heeft hij iets gezegd waardoor Lucas me niet meer mag ofzo. Ughhh! Ik kan me echt niet concentreren op mijn leerwerk. Ik pak mijn mobiel en ga naar Whatsapp. Ik klik op de chat met Lucas. Ik lees de berichten van de afgelopen week terug. Wat moet er gebeurt zijn om dit te veroorzaken? We waren zo verliefd op elkaar. Tenminste ik was heel erg verliefd op hem. Ik lees nu de appjes van langer geleden. Daaruit blijkt dat Lucas me echt leuk vind. Of vond. Ik leg mijn leerwerk en mijn mobiel weg en loop ijn kamer uit. Zonder iets te zeggen verlaat ik het huis en voordat ik het weet sta ik voor de deur van Lucas.

Met alle moed die ik heb, bel ik aan. 'Hoi Ally! Lucas is op zijn kamer!' zegt zijn moeder als ze in de deur verschijnt. 'Dank u.' zeg ik en ik loop naar Lucas zijn kamer. Ik klop op zijn deur en hoor een hem zeggen dat ik binnen mag komen. 'Lucas?' vraag ik als hij met zijn rug naar mij toe staat. 'Ally? Wat doe jij hier.' 'Ik wil antwoorden!' zeg ik zo rustig mogelijk. 'Ik heb al gezegd dat het aan jou ligt en niet aan mij.' 'Dat weet ik maar wat heb ik dan gedaan?' vraag ik zachtjes. 'Je moet verantwoordelijkheid nemen voor je acties die je heb uitgevoerd! Je moet niet liegen!' zegt Lucas die naar mij toe komt lopen. Ik word ongeduldig en wil het hem gewoon horen zeggen. 'Het is Lars? Is het niet?'

I'm in loveWhere stories live. Discover now