I'm in love

~29~

Opeens voel ik water in mijn gezicht. Moeizaam open ik mijn ogen. Ik kijk recht in de blauwe ogen van Lucas. 'Waarom dat?' Vraag ik een beetje geïrriteerd. 'Het is laat. Je moet naar huis komen. Je kreeg een berichtje van je vader.' Zegt hij lachend. Ik haal mijn hoofd van Lucas zijn schouder af en rek me uit. Ik rek me zo uit dat mijn hand in het water komt. Ik doe mijn hand in het water en beweeg snel zodat ik zoveel mogelijk water in het gezicht van Lucas kan spetteren. 'Ahhh!' Schreeuwt hij. Ik lach me te pletter door zijn gezichtsuitdrukking. 'Het is maar water! Je smelt niet, hoor!' Zeg ik nog steeds lachend. Nu moet hij ook lachen.

Zijn hoofd komt dichterbij bij mijn oor. 'Je bent schattig als je slaapt.' Fluistert hij in mijn oor. Ik voel zijn ademhaling in mijn nek waardoor ik kippenvel krijg. Zijn hand streelt over mijn wang. Hij komt dichterbij en drukt zijn lippen op de mijne. Dan verdwijnen ze weer. 'Nu moeten we echt gaan.' Zegt hij en hij tovert een glimlach op zijn gezicht. Hij staat op en klimt weer naar het begin van de boom.

Ik volg zijn voorbeeld en begin ook te klimmen. Ik zet mijn voeten op een tak. Ik heb nog niet eens de tijd om te gillen of de tak breekt af en voordat ik het weet, val ik in het water. Plons. 'Ally?!' Roept Lucas lachend. Ik kom bovenwater en zie Lucas mij uitlachen. 'Sorry!' Zegt hij lachend. 'Ik kan het niet laten!' Ik schaam me nu te pletter. Wat ben ik toch een kluns! 'Stop met lachen!' Zeg ik serieus. Maar nu moet ik ook lachen. 'Wat ben ik toch ene kluns!' Zeg ik als ik het water uitbeen. 'Maar wel een mooie en schattige kluns.' Zegt Lucas met zijn zwoele stem.

Ik stap het droge weer op en bekijk mezelf. Mijn mascara is helemaal uitgelopen en ik zit onder het modder! Ik zie dat Lucas zijn lach in probeert te houden. Ik loop naar hem toe en knuffel hem. Hij schrikt van mijn plotselinge handeling maar knuffelt mij terug. 'Laten we maar gaan voordat iemand je ziet.' Zegt hij terwijl hij met zijn handen in mijn haar zit.

'Voordat iemand ons ziet!' Zeg ik lachend. Ik trek me terug uit de omhelzing zodat hij zijn eigen kleding kan bekijken. 'Jij stiekemerd!' Zegt hij lachend. 'Laten we maar gaan.' Zeg ik. Hij knikt en begint alles op te ruimen.

Niet heel lang daarna zitten we op de fiets richting ons huis. 'Weet je, overmorgen is het mijn verjaardag.' Begin ik. 'Ik hou dan een feestje. Mijn familie en vrienden komen. Zou jij ook willen komen?' Vraag ik aan hem. 'Natuurlijk!' Zegt hij blij. 'Wat wil je hebben?' Vraagt hij. 'Verras me.' Zeg ik met een geheimzinnige glimlach op mijn gezicht.

Thuis aangekomen geef ik Lucas nog een kus en dan klop ik aan. Mijn vader doet open met een boos hoofd maar zijn blik veranderd naar bezorgt zodra hij mij ziet. 'Wat heb je nu weer uitgespookt?' Vraagt hij aan mij. 'Ik had een afspraakje met Lucas.' Zeg ik lachend en ik loop mijn huis binnen. 'Kleed je om en kom aan tafel zitten.' Zegt mijn vader. Ik verlaat de woonkamer en ga naar mijn kamer. Ik stap snel onder de douche en kleed me dan aan. Ik verlaat mijn kamer. Ik kom in de woonkamer terecht.

Opeens moet ik aan iets denken wat Lucas vanmiddag zei. 'Wil je niet weten wanneer je weggaat?' Natuurlijk wil ik dat weten! Ik hoopte dat pap en mam dat zouden vertellen maar het duurt me te lang. Ik sluip zachtjes naar de tas van mama. Ik zoek haar agenda. Daar moet het vast instaan! Yes! Ik haar agenda. Ik blader door haar agenda en stop op een bladzijde waar staat: weg gaan! Ik kijk naar de datum en het staat bij 27 augustus. Vandaag is het 20 augustus. Omg! Over een week gaan we al weg! Over een week al! Dat kan toch niet?!

Boos leg ik mijn moeders agenda weer in haar tas en been naar de keuken waar ik plaats neem aan tafel. 'Hoe was je afspraakje?' Vraagt mijn moeder. 'Leuk.' Zeg ik kortaf. 'Wat hebben jullie gedaan? Gekanood?' Zegt Daan lachend. 'Nee! Ik heb gepicknickt!' Zeg ik een beetje boos. 'Maar hoe ben je dan zo nat geworden?' Vraagt mijn moeder. 'Ik ben in het water gevallen!' Roep ik boos. 'Ben je in je maandelijkse periode, ofzo?!' Zeg Daan lachend. 'Hou je mond!' Roep ik boos naar hem en ik sta op en loop met mijn avondeten naar mijn kamer.

Stomme Daan! Stomme verhuizen! Stomme alles! Ik begin te huilen. Waarom moeten we hier weg? Vraag ik me steeds af. Over verdomme een week ben ik hier weg en kom ik niet meer terug! Ik eet snel wat avondeten en ga dan in mijn bed liggen. Huilend val ik in slaap.