I'm in love

~39~

'Je had beloofd niet boos te worden!' zegt Daan lachend. 'Het is niet om te lachen!' zeg ik bloed serieus. Ik baal heel erg. Waarom wilt hij het niet vertellen? Ik heb het recht om het te weten! 'Ga weg.' zeg ik tegen Daan. 'Wat?' 'Ga weg! Ik wil slapen!' schreeuw ik. Hij loopt boos richting de deur. 'Sorry!' zeg ik voordat hij mijn kamer verlaat. Tranen stromen over mijn wangen. 'Geeft niet!' zegt hij en hij loop naar mij toe en slaat zijn armen om me heen. Ik huil tegen zijn schouder aan.

'Ga maar slapen. Morgen wordt het een betere dag!' zegt Daan na een tijdje gehuild te hebben op zijn schouder. Hij staat op en verlaat mijn kamer. Met tegenzin sta ik op en maak me klaar om naar bed te gaan.

~

Mijn wekker gaat. Met tegenzin doe ik mijn ogen open. Vandaag naar school! Ughhh, daar heb ik echt geen zin in. Dan moet ik Lucas onder ogen komen. Gelukkig zitten we niet bij elkaar in de klas. Dat maakt het al een stukje minder erg. Ik sta op en bekijk mezelf in de spiegel. Ik heb echt hele erge wallen onder mijn ogen zitten! Dat kan er ook nog wel bij!

Ik ga onder de douche staan. Ik ga vandaag laten zien aan Lucas wat hij mist, denk ik. Zingend loop ik de badkamer uit en kleed me aan. Ik doe voor mijn gevoel een van mijn mooiste setjes kleren aan. Dat geeft me al een beter gevoel. Ik voel me sterk. Ik doe mijn haar ik een paardenstaart en doe make-up op. Trots kijk ik in de spiegel naar het eindresultaat. Ik zie er beter uit dan dat ik me voel!

Ik eer en poets mijn tanden en dan hoor ik de bel gaan. Ik pak mijn schooltas en mijn mobiel en doe de deur open. 'Heyy!' Zeg ik tegen Kyra. 'Heyy.' Zegt ze terug. 'Hoe was het ik Spanje?' 'Ik vertel je het zo allemaal op de fiets maar we moeten nu gaan anders komen we te laat. En dat willen we niet dus let's go!' Zeg ik en ik loop al weg. 'Wacht! Mijn fietssleutel ligt nog binnen!' Zegt ze en ze loopt naar haar deur toe en doet die open.

Ik zit op mijn mobiel te wachten op Kyra. Het duurt wel een beetje lang! Dan hoor ik een deur dicht gaan. 'AH daar ben je!' Zeg ik en ik kijk op van mijn mobiel. De deur die dicht ging was niet van Kyra maar van... Lucas! 'Hoi.' Zeg ik zachtjes. 'Hey.' Zegt hij. We kijken elkaar in de ogen aan. 'Lucas... waarom?' Vraag ik zachtjes. Hij verbreekt ons oogcontact en loopt weg zonder antwoord te geven op mijn vraag.

'Geen kus? Niet eens een knuffel? Wat is er aan de hand?' Vraagt Kyra die blijkbaar mijn onderonsje met Lucas heeft gezien. 'Het... het is uit.' Zeg ik zachtjes. Bij die woorden stromen er weer tranen over mijn wangen. En ik had me voor gehouden dit niet te doen! 'Wat?!' Zegt Kyra vol ongeloof. 'Hij heeft het uitgemaakt via app.' Zeg ik. 'Oké, dat is wel heel laag. Via app bedoel ik.' Zegt ze terwijl ze haar armen om mij heen slaat.

'Kom we moeten gaan!' Zeg ik om op een ander onderwerp te komen. Ik veeg met de rug van mijn hand mijn tranen weg en loop naar beneden. Ik hoor Kyra haar voetstappen achter mij. Gelukkig vraagt ze niet door over het gedoe met Lucas. We lopen naar onze fietsen toe en niet veel later zitten we op de fiets. Ik vertel haar over Spanje en dat ik haar heel erg had gemist.

'Weet je er was op het strand een jongen die naar mij keek. Maar wat hij niet wist is dat ik een vriendje heb!' Zeg ik lachend. Totdat de woorden me doordringen. 'Ik had een vriendje.' Zeg ik zachtjes. 'Waarom is het eigenlijk uit?' Vraagt Kyra. 'Geen idee..' 'het is uit en je weet niet eens waarom?!' 'Ja.' 'Hij maakt het uit via app en zegt vervolgens niet waarom! Hoe laag kan je zinken!' Ergens kan ik toch een lachje onderdrukken.

Aangekomen op school gaan we naar onze kluisjes toe. Ik doe mijn kluisje open en zie gelijk een foto van mij en Lucas. Hij geeft me een kus op mijn wang. Ik zag er erg gelukkig uit op die foto maar ik had nooit gedacht dat ik me nu er zo rot over voel. Ik pak de foto en gooi het in de eerste beste vuilnisbak die ik zie weg. Kyra kijkt me met een medelevend lachje aan.

'Jeeh! Pauze!' Zegt Lynn blij. 'Eindelijk! Ik kan geen boek meer zien!' Zeg ik lachend. 'Kom! We moeten snel naar buiten anders is ons bankje al bezet! En dat willen we niet!' Zegt Lynn terwijl te harder begint te lopen. 'Lynn!' Roept Kyra haar na. Lynn staat meteen stil. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Wil je daar wel zitten? Je hebt daar uitzicht op Lucas! En met het gedoe gaande is het niet handig als we dan ergens anders gaan zitten?' Zegt Kyra. Lynn kijkt ons één voor één raar aan. 'Het is uit.' Zeg ik zachtjes. Ik kan de tranen nog maar net tegen houden. 'Wat?!' Zegt Lynn.

Kyra heeft haar alles uitgelegd. 'Laten we naar buiten gaan!' Zeg ik dan als ze klaar is. 'Zeker?' Vraagt Lynn. 'Ja!' Zeg ik vastbesloten. We nemen plaats op er bankje en ik zie al jongens voetballen inclusief Lucas. Er gaat opeens een vlaag woede door me heen. Ik sta op en loop in zijn richting.