I'm in love

~16~

Ik schiet wakker. Ugghhh. Een stomme nachtmerrie. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het 12 uur is. Fijn heb ik dat weer. Ik ben vast bek af als ik naar school moet. Ik probeer weer te slapen maar ik kan geen oog meer dicht doen. Mijn gedachten dwalen af naar gister. Gister was ik naar de bioscoop gegaan met Ilse. Maar Kyra was er ook. We zagen elkaar en dat werd een beetje gênant. Waarom gênant? Ik was met Ilse en zij was met Manouk. We hebben elkaar daarna niet meer gesproken. Na de film gingen ik  en Ilse naar mijn huis. We gingen nog even kletsen over onder andere mijn eerste schooldag die echt een ramp was. En natuurlijk over Ilse haar crush en ja de mijne. Maar ik weet niet wat ik met Lucas moet doen. Het is geen optie om te wachten dat ze het met elkaar uitmaken, want Manouk is veel te aardig. Ik moet hem gewoon vergeten. Ik heb dat wel eerder gezegd maar nu meen ik het. Denk ik.

Bonk bonk. Ik hoor geluiden vanuit de woonkamer. Ik loop mijn kamer uit in de richting van de woonkamer. Ik hoor stemmen. Stemmen van mijn ouders. Wat doen ze nog zo laat op? Ze moeten morgen naar werk. Ik kom wat dichterbij zodat ik de stemmen beter kan horen. 'Wat dacht je van dit huis?' vroeg mijn moeder aan mijn vader. 'Ik vind de vorige mooier,' 'Ik ben het met je eens. Alleen daar moeten Ally en Daan op één kamer.' 'Dat komt vast wel goed.'Ho ho ho wacht! Mijn ouders kijken naar huizen. Dat betekent dus dat we... dat we gaan verhuizen?!  Ik schrik van mijn eigen gedachten. Nee! Dit kan niet waar zijn. Waarom zouden we hier weg gaan? Het is hier toch perfect?! School is dichtbij. Net zoals de stad en zo kan je nog honderden dingen opnoemen om hier te blijven.

Ik loop zachtjes terug naar mijn kamer en ga verslagen in mijn bed liggen. Wat moet ik doen? Ik wil hier niet weg. Ik wil niet weg van Kyra, Ilse en ja Lucas. Moet ik het Daan vertellen? Hij zou er ook niet blij mee zijn. Hij moet dan zijn voetbalteam achterlaten, zijn vrienden en Ilse. Daar gaat hij nooit mee akkoord.

Maar ik moet echt gaan slapen zeg ik tegen mezelf. Ik heb namelijk al een uur lopen piekeren over wat ik der straks heb gehoord. Als ik nu niet ga slapen ben ik morgen op school bek af. Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen. Maar ik kan de slaap maar niet vatten. Uiteindelijk heb ik toch kunnen slapen maar niet zo lang en met een nachtmerrie. Een nachtmerrie over het verhuizen enzo. Het was echt een super nare droom. We kwamen dus aan bij onze nieuwe huis en het spookte daar. Ik weet dat het nooit zou kunnen spoken daar maar het geeft me niet bepaald een beter gevoel over het feit dat ik ga verhuizen.

Het is 7 uur dus stap ik uit bed. Ik kleed me aan en ga naar de woonkamer. Daar zie ik mijn moeder en mijn vader op de bank zitten. 'Lekker geslapen?' vraagt mijn moeder. Ik negeer haar volkomen en loop naar de keuken. 'Ze heeft een ochtendhumeur,' hoor ik mijn vader fluisteren. Maar hij fluistert niet zacht genoeg, want ik hoor hem zelfs in de keuken. Ik maak mijn ontbijtje klaar en ga aan tafel zitten op mijn mobiel. Er is alleen één probleem. Ik krijg geen hap door mijn keel dus laat ik mijn ontbijt staan.

Dan komt Daan naar beneden. 'Daan kom is,' hoor ik mijn vader aan hem vragen. Gaat hij nu aan hem vertellen dat we gaan verhuizen? Daan loopt naar mijn vader toe en ik probeer mee te luisteren maar zonder resultaat. 'Dat mee je niet!' roept Daan door de kamer. Zo te horen is hij niet erg blij met het nieuws. 'Wat is er?' vraag ik zo normaal mogelijk. 'Mijn eerste twee uren vallen uit! Ik had uit kunnen slapen! Ik duik me bed weer in.' zegt hij en hij loopt weer weg. En ik dacht dat ze hem het zouden vertellen.

Ik loop naar boven met nog steeds een naar gevoel ik mijn maag. Ik doe mijn make-up op, poets mijn tanden en doe mijn schoenen aan. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik een beetje vroeg ben. Zal ik het nu vertellen? Ik moet wel. Hij verdient het om te weten. Ik loop in de richting van zijn kamer.