I'm in love

~25~

'Tringggggggg tringggggggg!' gaat mijn wekker. Ik zet met mijn hand de wekker uit. Ugghhh! Ik moet weer naar school! Ik sta met moeite op en maak me klaar voor school. Vandaag fiets ik samen met Lucas naar school! Hij haalt me zo op! Wat lief! Maar vandaag moet ik het ook goed maken met Kyra en Manouk. Maar dat gaat wel lukken denk ik? Ik ga ze ook vertellen dat ik ga verhuizen. Ik kan het niet verzwijgen voor ze. Het doet hun net zoveel pijn als bij mij denk ik. 'Daan?' roep ik door het huis heen. 'Ja!' wordt er terug geschreeuwd. 'Kom eens!' nog niet eens 10 seconden nadat ik dat gezegd heb, komt hij mijn kamer binnen. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Ik ga vandaag aan iedereen die me dierbaar is, vertellen dat we gaan verhuizen.' zeg ik afwachtend op zijn reactie. 'Wil je niet eerst wachten totdat mam en pap het aan ons vertellen?' 'Nee, hun moeten het weten.' zeg ik beslist. 'Oké, is goed. Vertel jij het dan aan Lucas?' Ik knik en Daan verlaat mijn kamer.

Ik zit in de woonkamer op mijn mobiel, als ik de bel hoor gaan. Lucas is er! Ik doe de deur open en zie Lucas staan. 'Wat zie je er mooi uit!' zegt hij als hij mij ziet. 'Jij ook!' nadat ik dat gezegd heb, buig ik naar voren en geef ik een kus. 'Wacht even, ik moet nog mijn jas pakken dan kom ik.' Lucas knikt en ik pak mijn jas en dan lopen we het huis uit naar beneden. Dit is de eerste keer dat ik geen muziek opheb, want dat is niet gezellig aangezien ik met Lucas fiets. Maar met hem is het gezelliger. We kletsen steeds en af en toe geeft hij mij een complimentje en dan worden mijn wangen rood.

'Luc? Mag ik het adres van Manouk?' 'Tuurlijk, ik stuur het zo wel naar je toe.' zegt hij en hij geeft mij een knipoog. Hij weet wat ik ga doen. Ik hoop dat het lukt! Maar eerst moet ik hem wat vertellen. Ik probeer steeds te bedenken hoe ik erover moet beginnen, wat niet echt lukt. 'Ik ga verhuizen!' zeg ik uit het niks. Hij kijkt mij zwijgend aan. 'Wat?!' zegt hij. 'Ik... ik ga verhuizen.' zeg ik zachtjes. Ik zie zijn blik breken wat bij mij een traan veroorzaakt. 'Ik wil niet!' zeg ik snikkend. Hij stopt met fietsen en ik doe hetzelfde. Hij trekt me in een omhelzing en ik begin te huilen. 'Ik hoorde pap en mam een keer praten in de avond toen ze dachten dat ik sliep. Ze hadden het over huizen en dat ik en Daan op één kamer konden slapen en...' verder kom ik niet. Er ontstaat een brok in mijn keel. 'Wanneer?' vraagt Lucas zachtjes. 'Ik... ik weet het niet.' zeg ik nu ook zachtjes. Als het zo gaat met Lucas, hoe moet het dan gaan met Kyra en Lynn en ja iedereen. 'Dan moeten we zoveel mogelijk leuke dingen doen!' onderbreekt hij mij 'Alleen vandaag wordt niets.' begin ik. 'Ik moet op school het goed maken met Kyra. Na school moet ik nablijven en daarna moet ik het goed maken met Manouk.' zeg ik spijtig. 'Het is goed. Dan gaan wij morgen leuke dingen doen!' zegt hij. Ik knik en we fietsen verder naar school. We moeten wel een beetje doorfietsen aangezien we even zijn gestopt.

Aangekomen op school gaat de bel al dus moet ik helaas afscheid van Lucas nemen. 'Succes!' zegt hij nog en hij geeft me snel een kus voordat hij verdwijnt in de menigte. Ik loop naar scheikunde. Het lokaal is al open dus ik loop naar binnen. De meeste mensen uit mijn klas is er al. Ik kijk de klas rond en zie Kyra alleen zitten. Ik twijfel maar ik ga toch naast haar zitten. 'Heyy.' zeg ik een beetje ongemakkelijk. 'Hoii.' zegt ze terug. De les begint maar ik probeer steeds te praten met haar maar ik word steeds gesnapt door meneer Foche. Stomme meneer!

Na scheikunde hebben we gym. Daar heb ik ook niet de kans om het goed te praten met Kyra, want we zijn in verschillende groepen verdeeld. En natuurlijk zit ik niet bij haar in de groep. Maar gym was wel leuk. We gingen basketballen. Ik hou van basketbal! Verder gingen we nog hockeyen en frisbeeën. Frisbeeën vind ik wel saai. Tijdens het frisbeeën heb ik nagedacht hoe ik het beste met Kyra kon praten. Maar ik heb werkelijk waar geen idee! 

Als de bel gaat is gym voorbij en is het pauze. Ik kleed me aan en ga zitten op het bankje die uitzicht heeft op het voetbalveld. Lynn is vandaag ziek, dus haar kan ik helaas niet vertellen dat ik ga verhuizen. Dat moet morgen dan maar tijdens school. Ik zit nu alleen op het bankje als ik Kyra in de verte zie lopen. Dit is de tijd om het goed te maken! 'Kyra!' roep ik terwijl ik een gebaar maak dat ze hierheen moet komen. Ze komt hier met een verbaast gezicht naar toe en neemt plaats naast mij.

Er is een nare stilte. Ik kijk om me heen om een onderwerp om in ene gesprek te mengen maar ik vind niets. Dan zie ik Lucas voetballen. Hij ziet me waarschijnlijk wanhopig kijken, want hij gebaart dat ik moet beginnen met ene gesprek. ook geeft hij me nog een knipoog wat me gerust stelt. 'Het spijt me!' zeg ik uit het niets.