I'm in love

~40~

Ik hoor Kyra en Lynn me nog naroepen maar ik besteed er geen aandacht aan. Op dit moment gaat het alleen om Lucas. Om mijn woede voor Lucas. Hij kan het niet zomaar uitmaken! Ik wil de reden weten. Nog maar paar meter en dan ben ik bij hem.

'Lucas!' zeg ik best hard zodat iedereen het kan horen. Hij staat meteen stil. Ik loop naar hem toe en sta nu recht voor hem. Niet in die ogen kijken! Denk ik in mezelf. Als ik daar in kijk kan ik gewoon niet meer boos zijn. Dus ik kijk maar naar de grond. 'Waarom?' vraag ik zachtjes. Oké, dit is toch moeilijker dan gedacht. 'Wat zeg je?' vraagt Lucas. Ughhh! Hij kan me zo niet goed horen als ik naar de grond kijk! Mijn ogen gaan omhoog en stoppen bij zijn mooie blauwe ogen. Nee, lelijke ogen.

'Waarom, Lucas?' vraag ik nog een keer. Hij is even stil. Ik kan geen emotie lezen van zijn gezicht, jammer genoeg. 'Dat weet je zelf heel goed!' zegt hij boos en wil weg lopen. Wat?! Weet ik het? Ik pak zijn arm en dan staat hij weer stil. 'Ik weet het niet!' roep ik nu ook boos. Ik wil het weten! En ook nu! 'Waarom?!' schreeuw ik. 'Ik wist niet dat je zo dom was! Het is maar 5 dagen geleden gebeurd!' roept hij erg hard. Au! Dat doet pijn. Hij noemt mij dom! 'Waarom dan?' vraag ik en nog steeds houd ik zijn arm vast. 'Ga denken!' roept hij. 'Lucas! Zeg het gewoon!' Roep ik nu meer wanhopig dan boos. 'Laat me los!' Schreeuwt Lucas. Nog steeds blijf ik zijn arm vast.

De volgende paar seconden gaan veel te snel. Lucas duwde me op de grond waardoor ik nu op de grond lig. Ik kon de tranen gewoon niet ophouden. Ze begonnen te stromen over mijn wangen. Ik wrijf met de hand van mijn hand mijn tranen weg. Dan voel ik een hand op mijn schouder. 'Kyra?' vraag ik. 'Nee, ik ben het.' zegt de persoon. Ik herken zijn stem, het is Lars. 'Gaat het?' vraagt hij medelevend. Ik knik maar van binnen ben ik kapot. Hij noemde me gewoon dom! Dat heeft me echt gekwetst! Dan komt er weer een vlaag tranen over mijn wang stromen. 'Het gaat dus niet.' zegt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij.

Dan is zijn hand weg van mijn schouder en zie ik hem weglopen. Ik probeer op te staan. Au jeetje! Wat doet dat pijn. Mijn been doet erg pijn maar niet zo pijn als mijn hart. Ik zie dat Lars naar Lucas loopt. Oh nee! Dit gaat niet goed komen. Ik probeer te rennen maar dat doet te veel pijn dus strompel ik maar naar ze toe. Maar ik ben er te laat. Lars heeft hem al een duwtje gegeven waardoor Lucas al snel boos is geworden. Het duurt niet lang of Lars heeft hem al keihard geslagen in zijn gezicht. Lucas heeft een bloedlip. Aan de enen kant vind ik het zielig maar misschien verdient hij dit wel?

Dan haalt Lucas naar Lars uit. Hij richt op het gezicht van Lars maar hij kan nog net de stoot ontwijken zodat de vuist van Lucas tegen de bovenarm van Lars aan komt. Ik zie dan Lars een beetje pijn heeft maar niets vergeleken met de pijn van Lucas die nu een stomp krijgt in zijn maag. 'Stop!' schreeuw ik . Maar ze gaan gewoon door. Dan voel ik twee handen op mijn schouder. 'Gaat het?' vraagt Lynn. 'We zagen het gebeuren. we zijn zo snel mogelijk hierheen gegaan maar zowat de hele school genoot van jullie onderonsje!' zegt Kyra. 'Het moet stoppen! Ze moeten stoppen met vechten!' zeg ik de vraag van Lynn negerend.

Inmiddels heeft Lucas ook een stomp gegeven in de maag van Lars. Lars wordt nu nog bozer en haalt weer uit naar Lucas zijn gezicht. Lucas zijn lip is gescheurd. Dit moet stoppen! Ik ren toch onlangs de pijn naar ze toe. 'Stop!' Roep ik. Ik sta nu tussen beide in. Maar Lucas ziet me te laat en ik krijg een vuist tegen mijn gezicht. Ik val op de grond op mijn pijnlijke been. Er stromen gelijk weer tranen over mijn wangen. Jeetje! Raken mijn tranen nooit op?!

'Gaat het?' Vraagt Lars. Ik schud mijn hoofd. 'Mijn... mijn hoofd tolt en mijn been doet zoveel pijn.' Zeg ik huilend. 'Jij idioot! Kijk wat je haar heb aangedaan!' Roept Lars boos naar Lucas. Ik kijk Lucas aan. Ik zie dat hij spijt heeft maar zijn blik veranderd gelijk naar woede.

'Jullie drie meekomen!' Hoor ik een leraar zeggen. En natuurlijk zit ik bij die drie. Dit zullen mijn ouders leuk vinden!