I'm in love

~35~

Ik word wakker door een rommelend geluid. Ik doe mijn ogen open en zie mijn moeder bij mijn kast staan. 'Mhhhhhh!' kreun ik om te laten merken dat ik wakker ben. 'Goede morgen, liefje! Doe jij even alle kleren in deze tas? En neem ook dingen mee die je leuk vind! Zoals je tekenboek ofzo.' zegt ze en ze verlaat mijn kamer. Wat nou een leuke dag? Ik ga weg van hier:( Toch sta ik met zegenzin op en ga onder de douche staan. Dan loop ik naar mijn kledingkast toe en kleed me aan. Ik de mijn haar en een beetje mascara op en dan begin ik om alles in te pakken. Ik zat gister avond te denken. Ik heb me er gewoon bij neergelegd dat we weggaan.

Ik pak alle kleding uit mijn kast en prop het in de tas die voor de tas ligt. Dan pak ik mijn rugtas en doe daar mijn schetsboek, etui, leesboeken en nog meer erin. Met tegenzin kijk ik naar mijn kamer die echt leeg is. Gewoon alle spullen zijn weg. Ik loop naar beneden en smeer een broodje en eet het op. Ik zie dat Daan ook baalt. Ik schenk hem een medelevende-blik toe.

Niet heel lang daarna begint mijn vader onze auto in te laden. 'Jetje, heb jij je hele klerenkast meegenomen?' vraagt mijn vader als hij mijn tas/koffer optilt. 'Ik ga niks achterlaten, hoor.' zeg ik op een duh-toontje. Hij kijkt me lachend aan. Dan als de auto is ingeladen, lopen we ons huis uit. Mijn moeder doet de voordeur op slot. Doeg huis zeg ik in mezelf. Ik kijk naar de deur van Lucas. Ik ga je missen Lucas. Mijn vriendje. Samen stappen we de lift in en gaan we naar de begaande grond. We lopen het flatgebouw uit en gaan in de auto zitten. Mijn moeder zet een vrolijk muziekje op. Ik en Lucas kijken elkaar aan. We denken precies hetzelfde.

Dan begint mijn vader te rijden. Ik doe mijn oortjes in en zet een muziekje op en kijk uit het zijraampje. Doei buurt. Na nog niet eens een minuut gereden hebben stopt mijn vader. Zijn we er nu al? Ik kijk voor me en omg wat ben ik blij. Voor de auto staan Lucas, Manouk, Ilse, Kyra en Lynn. Ze houden een spandoek omhoog waarop staat: blijf thuis! Ik begin spontaan te lachen. Wat een gekkies! Hoelang zouden ze hier staan? Vraag ik me af. Ik zie mijn vader en mijn moeder raar kijken. Ik stap de auto uit en trek Kyra in een omhelsing. Nu komen de tranen. Ik zie dat Daan Ilse omhelst wat een lach van mijn kant op levert. Na Kyra geef ik Manouk, Ilse en Lynn een knuffel. En als laatste trek ik Lucas in een knuffel. Ik snuif mijn neus. Lucas zijn geur komt mijn neus in. Spontaan moet ik er van huilen. Lucas trekt zich terug en veegt mijn tranen weg. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. Hij houdt zich in, omdat mijn ouders toekijken. Maar dat maakt mij niet uit. Ik dacht dat ik hem niet meer zou zien voordat ik weg ging. Naast me zie ik Daan ook zijn lippen op die van Ilse drukken. Wat zijn ze lief samen!

'Wat doen jullie hier?' vraagt mijn vader aan mijn vrienden. Kyra en Manouk houden de spandoek weer omhoog. 'We willen niet dat jullie weggaan. Ally en Daan moeten blijven! Zonder hun hier wordt het saai! Jullie mogen niet weg!' zegt Lynn overtuigend. Weer komen er tranen op. 'Jullie wennen er wel aan! Voor het je weet zie je ze weer.' zegt mijn vader. In zijn ogen zie ik dat hij het moeilijk heeft dat ik zo klef doen met Lucas. Maar dan kan me niets schelen op dit moment. 'We zijn voor je het weet weer terug.' zegt mijn moeder. 'We willen gewoon niet dat jullie gaan verhuizen!' zegt Lucas. 'Mam, pap ik en Daan willen ook hier blijven! We willen niet in een nieuwe omgeving wonen!' zeg ik.

Dan gebeurt er iets wat ik niet verwacht had. Mijn ouders beginnen uit het niets te lachen. 'Wat is er! Waarom lachen jullie?' vraagt Daan geïrriteerd. 'We... weg gaan niet verhuizen!' zegt mijn moeder nog steeds lachend. 'Wat?!' zeggen we allemaal tegelijk. 'We gaan naar Spanje een paar dagen. Daar gaan we onze 20ste trouwdag vieren!' zeg mijn vader blij. Iedereen is stil. Hoe kan ik zo stom zijn. Dan begint Lucas te lachen en snel lacht iedereen mee. 'Maar waarom hebben jullie niets gezegd?' vraag ik. 'We wilden het een verrassing houden!' zegt mijn moeder nog steeds lachend. 'Ik vond het al een beetje raar!' zegt Daan. 'Geen verhuiswagen enzo!' zegt hij lachend. 'Wanneer zijn jullie weer terug?' vraagt Lucas. 'Over 5 dagen.' zegt mijn vader. 'Ik weet niet of ik je zo lang kan missen!' zegt Lucas plagend. Ik geef hem een kus op zijn wang. 'Tot over 5 dagen!' roep ik blij. Ik geef iedereen nog een knuffel en stap dan de auto in. Het is wel zonde dat ze nu een halve schooldag hebben gemist voor niets! Maar toch heb ik nog even afscheid kunnen nemen en dat is fijn!