HÜZNÜ SİYAH

GELECEK BÖLÜMLERDEN

"Selam Dostlar; kitabımı yazmaya devam ederken küçük ip uçlarıyla sizlerlede paylaşmayı ihmal etmemeye çalışıyorum. Bölüm sonunda fikir ve düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız mutlu olurum. sevgiyle kalın ***Özlem***

Çalan kapıya kulak kabarttı. Kimdi ki sabah'ın bu saattin de gelen? Kesin kocası bir şey unutmuş ve geri gelmişti. Kocasının evde olmadığı zamanları çok severdi. Huzur dolardı her anı, kendini eski günlerdeki gibi mutlu bile hissederdi. Oturduğu koltuktan kalkarken bağırdı

"Geliyorum"

Kapının vurulması durdu birden. Mutsuz bir suratla kapıyı araladı.

"Yine ne unuttun evde" diye söylenerek açtı kapıyı arkaya doğru.

Karşısında ona bakan gözlerle buluştu gözleri. Elleri titremeye başladı, boğazına bir düğüm oturdu. İkisi de gözlerini ayırmadan birbirlerine bakıyorlardı. Sadece bakmak mıydı bu gözyaşlarıyla yıkıyorlardı özlemlerini. Sonra bir anda sıkıca sarıldılar. Sessizce akan gözyaşları dile geldi, hıçkırıkları da bu ana ritim tuttu. Geri çekti kendini ellerini karşısında özlemle duranın yüzünde gezdirdi.

Yüzündeki morluk ve şişliklerden ilk defa utandı.

"Ne yaptı sana böyle" sözleri dilinin ucunda asılı kaldı.

Birbirlerini görmeyeli ne kadar olduğunu bilmeden sarıldılar tekrar.

"Ağlama hadi gel içeriye" diyerek Sema bozdu ağlama seremonisini.

Hüzün içeri şöyle bir göz attı. Bunu fark eden Sema gülümsedi.

"Yok, evde merak etme akşama ancak gelir o" dedi ve sarmaş dolaş evine aldı kardeşim dediği can yoldaşını.

Hüzün gözleriyle önce evi inceledi biraz sonrada arkadaşına baktı. Nerdeyse 10 sene birden çökmüştü. Yüzündeki imza mutluluk resminin en güzel renkleriyle atılmıştı.

"Hayvan herif dövüyor dimi seni ve sen bu deyyusla yaşamaya devam ediyorsun" dedi Hüzün dayanamayarak.

Sema bir kahkaha patlattı.

"Kapının eşiğinde gördüğümde gözlerin bir yabancı bakıyordu, korktum. Ama şuan ki konuşmalar içimi rahatlattı değişen bir şey yok hala eski Hüzün" dedi gülümsemeye devam ederek.

"Ben bir çay koyayım açsındır" dedi Sema. Biraz kahvaltılık koydular yanına beraber tıpkı eski günlerdeki gibi oturdular sofraya.

Önce Sema Hüzün'ün zorlamalarına dayanamayıp uzun zamandır içine attığı her şeyi anlattı. Resmen üzerinden yıllar kalkmış gibi hisseti. Sıra Hüzündeydi. Gözleri bıraktığındaki gibi parlamıyor ışık saçmıyordu.

Hüzün derin bir nefes alarak anlattı her şeyi. Kaderlerini bile ortak saydı. En mutlu olacakları anda tatmışlardı mutsuzluğu. Sema gibi ağlamadı hatta atlattığı çok belliydi halinden.

"Beni nasıl bulabildin?"Diye sordu Sema.

"İnsan isteyince her şeyi bulur" dedi Hüzün.

Sema'nın durumu içini acıtmıştı. Böylece bırakıp gidemezdi arkadaşını bir şeyler yapmalıydı onun için.

Yeni hayatını anlattı Sema'ya uzun uzun ve tabi Ali Öğretmeni. Ama Sema'nın merak ettiği başka şeyler vardı.

"Peki, O ne yapıyor?" Diye sordu.

Hüzün'ün yüzü gerildi.

"Bilmiyorum, ilgilenmiyorum da."

"Tamam, seni kandırmaları büyük bir hata ama değer miydi bu kadar yalnızlığa?" Diye sordu Sema.

"Bilmem belki de değmezdi ama". Derin bir nefes aldı Hüzün.

"Filiz'in anlattıklarından sonra sen olsan onu affedebilir miydin?" Diye sordu bakışlarını elindeki bardağa çevirerek.

"Bilmem belki de affedemezdim ama bir kerede ondan dinlerdim hikayeyi. Belki de Filiz sizi ayırmak için anlattı bunları. Hem anlattıkları doğru olsa şimdiye kadar evlenmezler miydi?" Diye sordu Sema.

"Belki de evlenmiştir!" Dedi ve sustu Hüzün.

Buraya gelme nedenini hatırladı Hüzün bir anda. Arkadaşını böyle bir manyağın yanında bırakamazdı. Bunlar belki de dağın görünen taraflarıydı. Kapalı yerlerde nasıl işkenceler vardı. Maalesef ki dayak yedikten sonra bu herifin koynuna girmeye zorlanıyordu.

"Baban bilse bu halini yakar buraları biliyorsun dimi?" Dedi Hüzün.

"Biliyorum ama onların başını daha fazla derde sokamam. Kızı kocadan geri geldi dedirtemem" dedi Sema.

"Cahilce konuşma böyle bir hayat yaşamak daha mı mantıklı? Bak Sema birde bebeğin olursa her şey daha kötü olur. Bu adama ömür boyu katlanamazsın" dedi Hüzün.

"Nefret ediyorum ondan, hatta iğreniyorum. Onunla aynı yatağa girdiğimde saatlerce banyoda ağlıyorum. İnsan değil Hüzün o tam bir yaratık ve o yaratıktan bir bebeğim olacaktı" dediği an hıçkırıklara boğuldu Sema. Ağlarken bir yandan elini karnına tutuyordu.

Arkadaşı sakinleşene kadar konuşmadı Hüzün. Sakinleşip çayından bir yudum alınca.

''Hamile misin?''

''Hayır, kısa süre önce düşürdüm parçamı' dedi ve bakışlarıyla yeri delip içine girmek istedi.

"Kalk valizini hazırla. Bende bunları toplayıp yıkayayım. Gidiyoruz" dedi Hüzün.

"Dur saçmalama nereye gideceğim. Dönemem ailemin yanına söyledim sana." Dedi Sema yüzündeki endişeyle.

"İstanbul'a gitmiyorsun. Kardeşinle yaşamaya yeni bir hayata gidiyorsun. Kalk hazırlan hemen" dedi Hüzün.

Sema derin derin arkadaşının gözlerine baktı. Çok ciddi ve kararlı duruyordu. Bir an düşündü ve kararını verdi. Şimdi yapamazsa asla yapamazdı.