Soufiane & Hanane

Deel 1

HERSCHREVEN.

(Dit deeltje is nog saai, maar het word leuker naarmate je het boek leest)

"Hanane ga je nog opstaan of hoe zit dat?" Roept me moeder.
"Ja mama" zeg ik lichtjes geïrriteerd. Ik sta rustig op en maak mijn bed op.
Ik loop naar de badkamer en verricht de wassing en poets me tanden.
Ik bid het ochtend gebed en kijk wat ik aan zal doen op school.

Ik leef alleen met mijn moeder in een klein huis, en hebben het totaal niet breed. Heel krap zelfs.
Oh vergeten voor te stellen! Sorry niet zo aardig. Ik heet Hanane, ik ben 18 jaar oud en zit in het tweede jaar van het HBO. Ik hou van koken en boeken lezen. Ja dat was het eigenlijk. Ik draag nog geen hoofddoek maar wil dat wel heel graag gaan dragen.
Vandaag is het de eerste schooldag van het jaar. Ik pak een donkere boyfriend jeans zonder gaten en een lichtroze shirtje. Ik kam mijn haar door en maak een nette staart. Ik pak mijn tas en stop mijn nodige boeken erin.
Ik loop rustig naar beneden en zie mijn moeder ontbijten. "Goedemorgen mama" zeg ik zachtjes en kus haar wang. "Goedemorgen schat, goed geslapen?" Vraagt mijn moeder. "Wat je goed kan noemen" zeg ik lachend. We kletsen en lachen wat.

Ik eet een broodje kaas en drink een glas melk. "Hanane niet te laat komen he" zegt me moeder nog voor ze de keuken verlaat. Ik vestig mijn blik op de klok. Nog 15 minuten.
Ik trek mijn donkere bomberjack aan en neem afscheid van mijn moeder.
Ik loop naar de bushalte en neem de bus. Jullie zullen vast denken. Bus kan je wel betalen? Ik betaal 1 bedrag voor heel een jaar.

Ik stap de bus in en luister naar het liedje van Maître Gims. Mijn favoriet.
Ik kom aan op school en zie gelijk de bitchgroep namelijk Dounia, Leyla, Imane.
Ik haat hun zo erg. Ze pesten mij altijd vanwege mijn kleren. "Daar hebben we de arme meid weer!" "Moest je weer langs de kringloopwinkel?" En ik word hard geduwd op de grond.

Tranen schieten mijn ogen uit en over mijn wangen.
"Waarom ik?" Zeg ik en huil zachtjes.
"Huilen is het enige wat je kan domme slet" zegt Dounia. Ik trek het echt niet.
Ik sta snel op en loop de wc in. Ik veeg mijn tranen weg en was mijn gezicht. Ik doe snel wat waterproof mascara op die ik altijd in mijn tas heb.
Ik loop snel de les binnen en volg de les rustig. Opeens komen de meiden binnen. Ze kijken me vies aan en nemen plek.

Alwetende perspectief:

"Psst.. kijk die arme meid sip kijken ze kan niemand krijgen" Fluistert Leyla Dounia zachtjes toe. Waarna Hanane haar blik op hun vestigt.
Ze kijkt snel weer weg en concentreert zich volledig op de les. Hanane zit altijd alleen en heeft nauwelijks vriendinnen. Ze hoopt ooit op een goede vriendin.
De dag is afgelopen en Hanane gaat langs de bibliotheek om een boek te kiezen. Ze gaat met haar vingers langs alle boeken en kiest een willekeurig boek uit. Ze neemt het mee, checkt het en gaat op weg naar huis.

Thuis aangekomen.

"Hee mama!" Roept Hanane vrolijk en knuffelt haar moeder strak. "Habiba!" Groet haar moeder haar. Hanane vertelt haar moeder over wat er vandaag gebeurd was.
"Blijf sterk Hanane en sta recht op, want ze willen je laten vallen" dat is wat haar moeder altijd zegt.

Hanane's perspectief:

Die woorden motiveren mij altijd zo erg. Ik sprint naar boven en maak wat huiswerk tot me moeder mij naar beneden roept. "Hanane!" "Ja!" "Kom!" Roept ze vanuit beneden. Ik loop rustig naar beneden en wacht op wat me moeder wil zeggen.

"Zullen een keertje iets lekkers eten ik heb vandaag extra hard gewerkt lieverd" zegt haar moeder. "Ja mama! Dankjewel zo lief, ik hou van je" zeg ik en omhels mijn moeder strak.
We bestellen voor een keertje een pizza, wat we nooit doen.
Na een leuke gezellige avond, ren ik de trap op naar boven en doe mijn pyjama aan en haal mijn gebeden in.
Ik reciteer nog zachtjes een aantal surat's en dua's.

En ik val in een diepe slaap.

—

Hoe vonden jullie dit deel? Lijkt dit verhaal jullie leuk. Mij in ieder geval wel!