Soufiane & Hanane

Deel 59

Maandag. 09:00

Ik hoor mijn wekker afgaan en zucht vermoeid. Ik ben moe en ik wil me lieve, vertrouwde bed niet uit want dan ben ik gelijk boos. Ik sta met heel veel moeite op en maak gelijk mijn bed goed. Ik loop naar de badkamer en neem een warme douche van bijna 1 uur. Ik doe mijn gebedskleding aan en bid in alle rust.
Ik berg het op en loop naar mijn kledingkast en kies voor een mosterdgele oversized hoodie en een donkerblauwe broek met een gewassen effect. Ik doe mijn haar in een staart en pak mijn tas waar ik me spullen instop. Ik doe mijn superstars aan en loop naar beneden toe.

Ik zie mijn moeder op de bank met wat papieren in haar hand. Ze kijkt er pijnlijk naar en zucht. "Gaat het mama?" Vraag ik en kijk haar aan. "Het gaat lieverd" antwoord ze geruststellend. Ik knik glimlachend en doe mijn zwarte AirForce jas aan. Ik doe snel een luchtje op van Armani die ik van me broer gestolen heb en neem afscheid van mijn moeder.

Ik loop naar de bushalte en neem de bus naar school. Ik stap de bus in en neem helemaal achterin plek en staar uit het raam. Een traan verlaat mijn ooghoek waarna ik die snel wegveeg. Ik zucht en frons me wenkbrauwen. Het leven lijkt zo mooi, maar alles is voor eventjes. Soufiane had niet meer op me gereageerd na die dag met Samir in de Mac. Mijn leven zonder liefde van een jongen was zo anders. Neem geen relatie mensen, je doet zoveel moeite voor helemaal niks. Soufiane zit in me hart en hem eruit halen is een risico want de kans dat me hart breekt is groot.

Nooit gedacht dat ik zo erg verliefd kon raken op een jongen? Nu snap ik alle meiden met liefdesverdriet, ze stellen zich niet aan het doet pijn. Ik zie dat ik bij school ben aangekomen en stap uit.

Na veel lessen is het alweer 4 uur in de middag. Ik loop naar het schoolplein en zie Soufiane in zijn auto. Ik slik en loop langzaam naar hem toe en stap in. "Hey" zeg ik zacht. Hij kijkt me aan en negeert me. Ik zucht pijnlijk en kijk naar buiten. Ik heb geen idee waar we heen gaan. We komen aan in een bos het is net zonsondergang. We stappen beide uit en lopen geluidloos naast elkaar. Hij neemt plaats op een bank en klapt naast hem wat betekent dat ik naast hem moet zitten.

Ik ga langzaam zitten en kijk hem afwachtend aan. "Wat wou je vertellen?" Vraag ik zacht. "Moet jij niet wat vertellen?" Zegt hij kill. Ik schrik van zijn boze toon en slik hoorbaar. "Over wat?" Vraag ik zachtjes. "Niet doen alsof je niks weet Hanane!" Schreeuwt hij boos. Ik val bijna van de bank en krijg langzaam tranen in me ogen. "Dingen doen met een jongen terwijl je een relatie hebt" zegt hij boos en kijkt me walgend aan. Ik word rood van angst en vervloek Dounia zo erg.

Waarom zou je een relatie zou erg willen verpesten?

-
STEM EN REAGEER! ♥️