Soufiane & Hanane

Deel 69

We staren elkaar lang aan, het lijkt alsof onze beide werelden stil staan en niks anders meer telt. Ik kijk naar zijn outfit en slik hoorbaar. Hij ziet er perfect uit, zijn mooie zwarte pak, zijn kapsel, zijn gezicht en als kers op de taart zijn perfecte lach. Ik wend snel me blik weg en voel zijn ogen op mij branden. Ik word rood en kijk de hele tijd naar de grond. Ik kijk Yasmine aan en ze lijkt de spanning te merken. Ze knikt geruststellend waarna ik snel knik. Soufiane zit tegenover mij met Ilias en de neven van Oussama. Wail komt ook de kamer binnen en lacht naar me. Ik lach kleintjes terug en merk dat Soufiane zijn kaken aanspant en waarschuwend naar Wail kijkt.
Wat heeft hij nou weer? Wail is de jongen die ik leerde kennen toen ik bij Soufiane zijn bokswedstrijd was. Hij is de broer van Yasmine en de vriend van Soufiane.

Ik word langzaam rood en hou mijn ogen gericht op de grond. Ik durf niet op te kijken en zeker niet in zijn ogen te kijken. Toch wint mijn hart van mijn verstand en kijk ik hem aan. Hij scant me en spant zijn kaken. Ik doe mijn jurkje wat losser en friemel aan mijn ring. Ik kijk hem opnieuw aan en zie woede, verdriet en een beetje liefde in zijn ogen. Ik mis hem dat kan ik niet ontkennen. Ik zucht en sta langzaam op. Ik loop naar de badkamer en werk mijn make-up bij. Ik wil de badkamer uitlopen tot ik tegen een hard gedaante aanbots. Ik kijk op en zie Wail. "Ewa" zegt hij lachend. "Hey" zeg ik zachtjes en wil weglopen tot hij mijn arm pakt. "Is er iets tussen jou en Souf?" Vraagt hij zacht. "Nee hoor" zeg ik snel. Hij knikt en kijkt me na. Ik loop snel door met een rood hoofd en ga weer zitten op de plek waar ik eerst zat.

Yasmine en Oussama zijn aan het feesten en de rest zijn aan het feesten. Ik ben de moeder van Yasmine aan het helpen met de thee, koekjes, gebakjes etc. Ik leg het dienblad neer en zet de lekkernijen erop en de theeglazen. "Benti waar zijn de dienbladen?" Vraagt de moeder van Yasmine. "Daar geltie" zeg ik en wijs naar de grote tafel in de keuken. Ze hebben echt een hele dure, mooie keuken in de kleur wit. Prachtig. "Ik ga de laatste dingen afwassen ja?" Zeg ik. "Nee nee lieverd ga maar feesten" zegt ze. "Nee ik ga u helpen" zeg ik vastbesloten en glimlach. "Soufiane hoe gaat het?" hoor ik haar zeggen. "Alhamdoelilah" zegt hij. Ik durf mezelf niet om te draaien en ga door waar ik mee bezig ben. Ik hoor haar de keuken uitlopen en hoor verder geen geluid meer.
Zal hij weg zijn?

Ik draai mijn hoofd langzaam naar links en zie hem geleund tegen de deur aan. Hij keek me dus heel de tijd aan, wat beschamend. Hij kucht en loopt langzaam naar me toe. Soufiane is echt heel breed en lang dus opkijken is niet zo makkelijk. "Mag ik een paar lepels?" Vraagt hij zonder emotie. Ik knik snel en droog me handen af. Ik loop naar de lades en pak de lepels. "Hoeveel?" Vraag ik zacht zonder hem aan te kijken. "Doe maar zeven lepels" zegt hij hees. Ik geef er acht voor de zekerheid aan hem en kijk hem aan. Het verdriet staat duidelijk in mijn ogen geschreven en dat lijkt hij ook te merken. Even zag ik een bezorgde, spijtige blik van Soufiane maar al snel veranderde dat in een emotieloze blik. Hij kijkt me boos aan en loopt terug naar de woonkamer waar het feestje nog aan de gang is. Was die blik echt of verbeeldde ik het me? Opeens voel ik handen op me schouders en zie ik de moeder van Yasmine voor me. "Wat is er hbiba?" Vraagt ze zacht. Ik glimlach snel en wuif haar woorden weg. "Nee niks" zeg ik snel en ga weer door met afwassen. Nadat gedaan te hebben loop ik terug naar de woonkamer en zie ik Yasmine met Samra kletsen. Ik kom er bij zitten en klets met hun mee.

Na een paar uurtjes is het alweer 7 uur 's avonds. De verloving is afgelopen en mensen nemen afscheid. Oussama neemt afscheid van Yasmine met een knuffel een een kus op de voorhoofd. Ze blijven even staan en Soufiane, Ilias, Hamza geven iedereen een afscheidshand. Hamza komt langs mij en kijkt mij vies aan waarna ik hem walgend aan kijk. Noem je dat een man? Wat een grap. Ilias geeft me een vrolijke afscheidshand en wrijft over mijn hoofd. Ik bloos en neem ook vrolijk afscheid van hem. Soufiane komt bij mij aan en geeft me een slappe hand en geen blik. Dit doet me pijn maar ik zal er mee moeten leven.

Ik neem afscheid van Yasmine en wil net de deur uitlopen als ze me terugroept. "Wil je alsjeblieft blijven logeren?" Vraagt ze smekend. "Ik weet niet of het mag van mijn broer" zeg ik twijfelend. "Welke broer?" Hoor ik Wail vragen. "Samir" zeg ik zacht. "Hij is mijn beste vriend ik vraag het wel ga maar alvast naar boven met Yasmine" zegt hij vrolijk. Ik knik en bedank hem.

-
891 woorden ❤️