Soufiane & Hanane

Deel 13

Ik zie Ilias

"Oh sorry" zeg ik. En sta snel op en maak me uit de voeten.
"Hanane wacht" hoor ik Ilias zeggen.

Ilias die mijn naam zegt?
"Ehm ja" en draai me onzeker om.
Hij heeft me onzeker gemaakt, terwijl ik dat niet was.

Flashback.

'Ik kwam vrolijk aan op school in de 1e klas. Net zoals alle andere meiden alleen had ik gewoon de lelijkste kleren die er maar bestonden. Maar ik probeerde het beste ervan te maken. En ik? Ik was er trots op.

"En wie hebben we daar?"
Hoor ik achter me.

Ik kijk op en zie een knappe, brede jongen uit de 4e misschien?

"Oh hallo ik ben Hanane" zeg ik vrolijk.
"Ik ben Ilias en doe wat aan je lelijke kleren voordat heel de school flauwvalt van de schrik" zegt hij harteloos.

De tranen branden tegen mijn oogleden. Maar laten vallen voor hem?

Nee dacht het niet.

"Ja doe er wat aan ik krijg er al rode ogen van, net zoals uien" zegt zijn vriend (Hamza).

Waarom zo gemeen.

1 traan valt naar beneden en ik zie hoe Ilias me vies aankijkt.

"Laat haar gewoon.. sommige mensen kunnen er niks aan doen" zegt een stem.

Wie zou dat zijn?

Ik kijk naar achter en zie de knapste jongen in heel mijn leven.

Breed, Knap, groene ogen en een opscheer.

"Ik ben Soufiane hun vriend laat ze maar" zegt hij met een kille blik.

"Oh.." .

"Maar Soufiane even eerlijk deze kleren zijn toch afschuwelijk" vragen Ilias en Hamza.

"Tja.." en kijkt me scannend aan.

De tranen gaan naar beneden vallen maar voordat moet ik naar de wc.

Ik ren naar de wc en huil daar rivieren.

Kan ik er wat aandoen?

Nee.

Zo is mijn leven gewoon.'

Einde flashback.

De tranen branden tegen mijn oogleden ik ga nooit vergeten wat hij tegen mij zei.

Nooit.

"Ik wil met je praten Hanane" en hij loopt naar me toe.

"Wat?" Zeg ik.
"Hoe gaat het met je?" "Ja goed" en ik doe alsof hij mij niks doet.

"Sorry voor vroeger" begint hij.
Ik rol met me ogen en kijk naar de rivier.

"Ik moest niet zo gemeen tegen je doen, nu pas zie ik wat voor mooie meid je bent"

Ik bedwing de tranen die naar beneden willen vallen.

Ik hou mijn ogen tot spleetjes en kijk naar de lopende rivier.

"Hanane" zegt hij en voel een wijsvinger onder mijn kin en hij draait mijn hoofd zijn kant op.

"Het spijt me zo erg" zegt hij hees en zie dat er tranen uit zijn ogen vallen.

Me tranen vinden een weg naar beneden.

"W-waarom deed je het Ilias?" En kijk hem smekend aan.

"Ik weet het niet".

Ik haal zijn hand weg en neem een stap achteruit.

"Ik vergeef het je, maar ik vergeet het niet"
"Snap ik Hanane.".

Ik glimlach voorzichtig en draai me om op weg naar huis.

--

Dit was een korte deel. Alweer.

Sorry maar deel 14 word langer.

In sha Allah
❤️
Kan niet veel schrijven in de vakantie .

X