Soufiane & Hanane

Deel 15

06:00

Oef daar gaan we weer.
School.

Ik sta lui op en loop naar de badkamer waar ik me gewoonlijke routine doe.

Douchen - poetsen - bidden.

Ik loop naar de kledingkast en pak een zwarte broek met witte schoenen like always en een lange witte shirt met OKAY. erop.

Ik doe mijn haar in een losse knot en pak mijn tas en loop naar beneden.

"Salam mama" zeg ik half gapend.
"Salam habiba" zegt ze met een glimlach.

Dat maakt me zo blij.

Die ene glimlach van haar.
Ik maak wat brood met kaas en ik drink wat Jus Orange.

Ik pak mijn zwarte vest en loop het huis uit.

Op weg naar school.

Op school aangekomen zie ik Yasmine maar niet alleen.
Raad eens met de 3e sletten.

Ik kijk haar glimlachend aan maar ze keert haar rug en loopt met hun de school in.

De tranen branden tegen mijn oogleden.
"Wat is er schoonheid?" Hoor ik iemand achter me zeggen.

Ik draai me om en zie Soufiane.

"Niks" zeg ik.
1 traan vind zijn weg naar beneden.
Hij veegt de traan weg en kijkt me glimlachend aan.

"Wat betekent deze traan?" Zegt hij en brengt zijn gezicht dichtbij.
Ik zeg niks en ik kijk met tranen in zijn ogen.

"Ze heeft haar rug gekeerd he?" Zegt hij medelevend.

Ik snik alleen maar maar voel al snel iets wat ik nodig had.

Zijn brede armen.

"Sshtt." En voel hoe hij aait over mijn rug.

Na een tijdje te hebben geknuffeld gaat de bel van de les.

Hij laat me los en pakt mijn gezicht in zijn handen en kijkt me diep aan.

"Niet te lang getreurd prinses, daar ben jij.." en stopt met zijn zin.

"Daar ben ik?" Vervolg ik glimlachend.

"Te mooi voor" zegt hij en schenkt me een knipoog en loopt weg.

Omg.
Ik voel vlinders. Nee wat? Een hele safari park in mijn buik.

Ik loop snel met mijn rode kop de school en loop mijn eerste les in.

Ik loop de klas in en zie dat Yasmine zit naast Imane en ik zit alleen.

Ilias met Hamza.
En ik met niemand.

Ik kijk uit het raam en bedwing de tranen.
Ik voel een hand op me been en kijk naar rechts en zie Soufiane.

"Jij blijft nooit meer alleen, maar met mij" en kijkt me verliefd aan.

"Omg." Zeg ik zacht.

"Hahah" en zijn lach heeft mijn dag gemaakt.

Ik kijk naar Yasmine en ze schenkt me een dodelijke blik.

Verberg je geluk want boze ogen maken alles stuk.

Ik wend me blik van haar en luister naar de les.

Nadat de les is afgelopen zie ik ze fluisteren en me een duivelse blik geven.

Waarom doet ze zo?

Waarom?

Ik neem de bus niet vandaag ik ga wat wandelen.

Ik loop langs het water en het mooie park en kijk naar mijn zelfbeeld.

"Waarom verlaat iedereen mij? Gun mij 1 iemand die heel mijn leven met mij blijft" vraag ik mezelf en Allah huilend.

"Je hebt die iemand, en die iemand ben ik"

Die stem die ik nodig had.

Soufiane.
Hij geeft me een knuffel van achter.

En dit veranderde mijn leven..

--

Ik zit vol inspiratie! 💋

Xx

Manal