Soufiane & Hanane

Deel 60

"Ik heb helemaal geen dingen gedaan" zeg ik en kijk hem met glazige ogen aan. "Weet je dat zeker?" Vraagt hij boos. Ik laat een paar tranen vallen en zucht. "Chakir vond me leuk, en zat heel kort aan me..-" zeg ik. "Je vond het leuk hé?" Zegt hij kill. "Nee luister gewoon" probeer ik nog. "Nee houd je mond maar gewoon ik hoef niks meer te weten" zegt hij en kijkt me vol walging aan. Ik huil zachtjes en schud me hoofd. "Ik heb hem weggeduwd" zeg ik en pak zijn arm vast. Hij staat dicht tegen me en kijkt me doordringend aan. Hij haalt ruw mijn hand van zijn arm af en schud zijn hoofd.
"Opkankeren ik heb bewijs" zegt hij boos. Hij pakt zijn telefoon en laat de intieme foto zien van mij en Chakir die Dounia heeft gemaakt, een hele scherpe foto.

"Ik duwde hem weg! zij maakte de foto op het verkeerde moment" zeg ik huilend. Hij loopt weg en ik loop snel achter hem aan. Ik pak zijn arm vast en hij draait zich om. "Soufiane alsjeblieft.." zeg ik smekend. "Wanneer wou je het vertellen?" Vraagt hij emotieloos. Ik slik en kijk hem aan. "Hé? Nooit zeker" zegt hij boos en duwt me van zich af wanneer ik op de harde grond beland. Hij komt voor me staan en bukt een beetje. "Slet" zegt hij voordat hij vertrekt naar zijn auto. Noemde hij me nou een slet? Oftewel een slecht, vies meisje?

Er vallen duizenden tranen naar beneden waarna ik snel opsta en hem zie wegrijden. Ik nog helemaal alleen in het bos terwijl het steeds donkerder word. Ik loop huilend door en klop het zand van me af. Dit ga ik hem echt niet vergeven, vieze klootzak, sukkel dat hij is. Hij had gewoon geen vertrouwen in mij maar in Dounia. Ik slik hoorbaar en huil zachtjes verder. Ik loop de lange paden om het bos uit te komen alleen het is zo donker dat er een rilling loopt over me rug. Ik loop sneller en kom het bos uit.

Ik snik nog zachtjes en veeg me tranen met een tissue weg en haal moeilijk adem. Ik zie een bushalte en wacht daar op de bus naar Rotterdam centraal. Ik zie de bus al aankomen en check in. "Gaat het meissie?" Vraagt de chauffeur bezorgd. "Het gaat bedankt" zeg ik en forceer een kleine glimlach en neem ergens plek. Hoe kon hij mij dit aandoen? Hoe?

Nu heeft Maissa wat ze wou namelijk Soufiane. Ik slik en kijk naar buiten. Aangekomen bij Rotterdam Centraal loop ik gelijk naar huis. Ik kom thuis aan en zie niemand. Huh? Het is inmiddels al 7 uur in de avond. Ik zie een briefje op tafel liggen en loop ernaar toe.

Hey lief zusje,
Ik en Mama gaan even naar Arnhem voor familie, ik belde je maar je nam niet op dus kon ik je niet meevragen. Ik hou van je en heb 15 euro neergelegd in de keukenla. We zijn morgenavond terug en geen gekke dingen doen.

Knuffels Samir

Ik glimlach zwak en leg de brief terug en pak het geld dat ik in mijn jas stop. Ik doe me schoenen uit en loop naar boven toe en neem een warme douche en bid de gemiste gebeden. Ik doe mijn lekkere pyjama aan en mijn lekkere dikke sokken.

Ik loop naar beneden en maak lasagne. Ik doe het in de oven en wacht geduldig terwijl ik op mijn telefoon zit. Soufiane heeft iets geplaatst op Instagram.

Een foto van zijn hand en een meisje haar hand met een mooie ring. Er staat een beschrijving bij.

"Dacht de ware te hebben, maar dit was mijn ware al die tijd"

Het is niet mijn hand maar die van Maissa...

Ik slik en laat een paar tranen vallen.
Ik haal de lasagne uit de oven en eet het depressief op. Mijn mooie blauw-groene ogen zijn helemaal rood geworden.

Ik ga geen traan meer laten vallen voor hem.

Geen eén.

-
Crying 😭

Stem en reageer!

678 woorden!