Soufiane & Hanane

Deel 23

Ik werd wakker en voelde een slecht voorgevoel alsof er iets gaat gebeuren.
Ik negeerde het gevoel en verrichtte de wassing en bid het ochtend gebed.

Nadat gedaan te hebben kleed ik me aan in een simpel zwarte joggingsbroek met een wit t-shirt en witte sneakers.

Simpeler kan niet.
Ik smeer wat dag crème op en doe een laagje mascara op.

Ik kam mijn haar uit en doe een simpel staart in en nog een beetje parfum.

Ik werk laatste tijd hard alweer.

Mijn examenjaar is lastig maar ik heb geld nodig, dus werken dat moet wel.
6 euro per uur bij Albert Heijn is wel oké.

Ik loop naar beneden en groet me moeder die geconcentreerd televisie kijkt met Marokkaanse Thee en een broodje gezond.

Ik doe wat kaas op me brood en wat thee en breng zo mijn ochtend door.

Ik doe mijn jacket aan en loop de deur uit.
Wanneer ik ben aangekomen bij de bushalte stap ik in en luister geconcentreerd naar het liedje van Ismo - Media.

Diep en heel waar.

Aangekomen bij school zie ik Maissa en groet haar met een knuffel en we kletsen wat bij tot de les begint.

"Nog iets van Soufiane gehoord?" Vraagt Maissa spontaan.

Ik frons even en herstel me weer.
"Nee ik ontwijk hem" zeg ik kort.
Hopend dat ik geen vragen meer krijg.

Ze knikt en begrijpt me.

We kletsen wat tot de bel gaat en ik neem afscheid tot aan de pauze.
Ik loop de les in en zie Yasmine.

"Hey Hanane" hoor ik Yasmine zeggen.
Kifesh? Nu pas gaat ze groeten.

Ik negeer en neem plaats en luister aandachtig naar de les.

In de pauze zie ik Soufiane naar me toe komen, ik probeer hem te ontwijken.

Maar het mocht niet baten.

Hij pakt me pols en trekt me naar zich toe, waardoor ik tegen ze borstkas aankom.

Hij kijkt me doordringend en intens aan.
"Na de schooldag, bankje direct!" Zegt hij en loopt weg.

Ik loop naar de aula en vertel Maissa alles.

Ik ga wel, wat wilt hij eigenlijk die klootzak?

Na de dag neem ik afscheid van Maissa en twijfel of ik wel moet gaan. Zal ik?

Ik besloot om toch te gaan en loop naar het bankje en wacht geduldig op Soufiane.

"Hanane?" Zegt Soufiane die opeens naast me zit. "Ja" zeg ik kort.
"Waarom ben je boos?" Zegt hij.
"Moet je me niet iets vertellen" zeg ik zuchtend en geïrriteerd tegelijk.
"Wat zou ik jou moeten vertellen?" Zegt hij alsof z'n neus bloed.

"Maissa misschien?" Zeg ik.
"Wat is daarmee?" Zegt hij.

"Ken je haar?" Vraag ik nog erger geïrriteerd beter gaat hij waarheid spreken.
"Nee?" Zegt hij.

"Opdonderen" zeg ik boos en loop weg.
Hij houd me snel tegen en trekt me tegen zich aan.
"Hanane wacht" zegt hij zacht.

"Wat vertel gewoon eerlijk!"' Roep ik boos.
"Ik en Maissa hadden iets 3 jaar geleden.." zegt hij.

"Je kent haar toch niet?"' Zeg ik fronsend.

"Hanane.." zegt hij zuchtend en gaat met zijn hand door zijn haar.

"Geen Hanane, het is klaar tussen ons.." zeg ik.

Hij schrikt en kijkt op.

"Hanane serieus?" Zegt hij smekend.
"Ja heel serieus." Zeg ik besluitend en loop van hem weg.

"Hanane ik hou teveel van je.." zegt hij.

Ik loop door met tranen in me ogen die in me t-shirt verdwijnen.

Mijn voorgevoel had meer dan gelijk maar heb ik wel de goeie keuze gemaakt?

✖️

Spannend hé?

Stem en reageer voor een vervolg!

XO.