Pov. Vlo
Ik loop ons lokaal in en zie dat we dit lesuur weer op dezelfde plekken moeten zitten. Eerlijk is eerlijk; ik ben best blij. Als Iris mij de hele tijd aankijkt word ik daar spontaan vrolijk van. En als ze niet kijkt, dan kijk ik naar haar. Nooit als ze kijkt, maar nu heb ik haar gezicht al helemaal in me opgenomen en eigenlijk zou ik kennis moeten maken met Mees, de jongen die naast me zit. Ik zucht en plof op mijn plek. Mees komt naast me zitten en hij heeft al zijn boeken zwart gekaft. Ik twijfel een beetje aan mijn Mega Mindy kaften, de roze uitvoering natuurlijk, maar zet me daar al snel over heen als ik Mees zie kijken naar die boeken.
"Ze zijn mooi hè?" Zeg ik trots, wetend dat hij dat ook vindt.
"Ja." Zegt hij, twijfelachtig starend naar zijn eigen zwarte boeken. Waarschijnlijk om het onderwerp te veranderen begint hij over wat waarschijnlijk het populairste onderwerp voor jongens is, voor meiden is het jongens dus dan moet het andersom toch ook wel, meiden.
"Dus.. welke zou ik als eerste ontgroenen?" Zegt hij starend naar twee meiden aan de overkant van de klas.
"Waarom heet het eigenlijk ontgroenen? Roze is toch veel mooier!" Merk ik op, maar Mees hoopte niet op dat antwoord en vraagt, nu op een wat meer ongeduldige toon:
"Welke zou ik als eerste ontrozen, dat klinkt helemaal niet, Nienke of Zianne?" Wat een erg moeilijke vraag is, bijna even moeilijk als de keus tussen Mega Mindy en Dora, maar niet helemaal want die is onmogelijk. Daarom heb ik ook een Dora-etui. Maar ik dwaal af.
"Nienke." Zeg ik beslist. Mees haalt zijn wenkies op.
"Waarom?" Vraagt hij bedachtzaam.
"Omdat ik het zeg, duh." Dat is natuurlijk het beste argument ooit en daarom werkte het. Net toen ik over mijn dilemma wilde beginnen, Mega Mindy of Dora, het zijn allebei meiden dus het paste bij het onderwerp, begon de les weer.
Pov. Iris
Ik hoor dat de jongens achter mij aan het praten zijn over meiden en hoop dat mijn grote liefde, mijn prins op het blauwe paard, mijn koning van Dromenland, mijn Lord of the liefde, ook wel Vlo genoemd, mijn naam noemt. Maar dat doet hij niet. Ietwat teleurgesteld richt ik mijn aandacht op de docente. Ik gruwel van haar outfit, paarse hakken, een groene, te strakke broek, een rode, te grote blouse en haar haar zo strak naar achter in een knot dat haar verrimpelde huid bijna knapt, waardoor ik écht mijn aandacht niet op haar kan houden. Ik weet al wat anders om te doen en draai me om. Wat niet zo'n goed idee was, mijn zorgvuldig in een messy bun gestoken haren floepen uit het elastiekje, die natuurlijk spoorloos verdween, en mijn krullen zijn helemaal statisch. Kortom: ik zie er uit als een ontplofte suikerspin. Nou zijn suikerspinnen lekker dus als je logisch zou redeneren ben ik lekker en is Vlorile nu smoorverliefd op me. Tevreden met wat ik heb vastgesteld en met een grote grijns op mijn gezicht ga ik recht zitten, met mijn ontplofte haar en al.
Pov. Sira
Ik wil Iris wel een elastiekje geven, maar ze staart zo eng naar voren dat ik het niet durf. Haar haar zit nu ook wel okay, soort van dan, en ik probeer mijn aandacht te houden op het bord, waar die arme foeilelijke vrouw probeert uit te leggen over een project dat we na de pauze gaan doen; een werkstuk over liefde, omdat liefde een veelvoorkomend onderwerp is in boeken op Wattpad, met een door die verdoemde randomizer gekozen student uit de klas. Ik slik, daar gaat niemand heel blij mee zijn. Ik raak al snel geïrriteerd van het aanblik op de enorme spuugklodders die de vrouw in de ronde schiet met haar mond. Ik sidder; wat een geluk dat ik niet vooraan zit.
Pov. Zigilburk
Ik buig wat meer opzij zodat ik kan zien waar Lieke mee bezig is. Ik vind het geweldig om te zien dat ze allerlei random dingetjes op haar schriften tekent. (Lees: dat ze haar schriften onderkalkt.) Ze maakt hartjes. Zou ze verliefd zijn? Mijn hart maakt een sprongetje. Zou dit geweldige, super knappe, fantastische meisje ook op mij zijn? Komen mijn gevoelens ook van haar kant? Ik slaak een diepe zucht, wat me een raar kijkende blik van haar kant oplevert. Zelfs als ze me raar aankijkt is ze mooi. Ik voel mijn knieën week worden, maar dat is niet erg want ik zit toch.
Pov. Lieke
Onbewust verpest ik mijn halve schrift door hartjes te tekenen, maar ik kan er niks aan doen. Hij is gewoon geweldig. Zwijgend kijk ik naar Tom. Ik voel Zigilburk in mijn nek hijgen dus ik besluit wat van hem af te gaan zitten. Geen slimme zet: hij komt me gewoon achterna. In ieder geval weet ik twee dingen zeker: Deze jongen snapt hints niet en is zodanig met me geobsedeert dat hij proffesionele hulp nodig heeft. Ik heb nu al zin in volgend jaar; dan krijgen we nieuwe plekken. Maar ergens, een heel diep, donker, raar deel van mij vindt het wel schattig dat Zigilburk me leuk vindt. Alleen een beetje jammer dat het gewoon totaal niet wederzijds is..
Pov. Verminoth
Als een ambulance iemand aanrijdt, gaan ze dan eerst degene helpen die ze hebben aangereden of degene waar ze naar op weg waren? Ik vind het een erg interessante vraag, dus ik besluit hem te stellen aan de docente die nu een of ander vaag verhaal aan het ophangen is.
"Mevrouw, als een ambulance iemand aanrijdt, gaan ze dan eerst degene helpen die ze hebben aangereden of degene waar ze naar op weg waren?" Opeens begint het gezicht van de nare vrouw rood aan te lopen en begint ze te schreeuwen, waarbij veel consumptie vrij komt:
"Wat heeft dat nou weer met liefde te maken? Jij bent een heel, heel, heel irritant joch. Ik ga je naam onthouden jij.. jij.." en ze lijkt er niet meer uit te komen.
"Ik heet Verminoth." Help ik haar en haar gezicht verzacht, ze keek waarschijnlijk op de klok en zag dat ze bijna van deze rotkinderen af was, al was het alleen maar tweede pauze. En inderdaad, nog geen tien seconden daarna gaat de bel.
Pauze.
Ja dat was het wel😂
Hoe vinden jullie het tot nu toe?
Xx Lotte
