Pov. Vlorile
Zuchtend zak ik neer op een bankje. Het is een best grappig gezicht hoe de twee meiden achter elkaar aan rennen, maar hun hoofden geven me hoofdpijn. Het kan ook zijn dat mijn eigen hoofd mij hoofdpijn bezorgt.
Ik gok dat het aan de meiden ligt. Hoe dom was ik dan ook om naar hen te gaan?
Ik kijk op mijn telefoon en het licht verergert mijn hoofdpijn. Nadat ik daar een beetje overheen gekomen ben zie ik wat mijn mooie mobiel aangeeft. Hij heeft een Mega Mindy hoesje en net zoals met mijn boeken en etui (oké even serieus, wie weet dit nog? Als dat zo is ben je echt een held) heb ik dat gecompenseerd met Dora achtergrond. Op het hoofdje van de knappe Dora staat de tijd, kwart over acht, en de datum, vrijdag de vierentwintigste. Maar... vrijdag? Moeten we toch naar school. Gepikeerd kijk ik Mees aan.
"Geef me je mobiel eens." Zeg ik kortaf, waarna hij me vragend aankijkt en zijn mobiel aangeeft. Zijn achtergrond is Femke, geen idee hoe hij aan een foto van haar komt, maar zijn tijd en datum zijn anders. Zijn mobiel geeft aan dat het een totaal andere maand is en dat het zes uur 's avonds is. "Jij idioot, kan je niet eens de goede tijd bekijken?" Zeg ik, maar hij krijgt het al niet meer mee aangezien hij op mijn schoot in slaap is gevallen. Zachtjes streel ik zijn haren uit zijn gezicht en kijk ik hem liefkozend aan, waarna ik snel mijn benen onder zijn hoofd vandaan trek, waardoor hij op zijn hoofd terecht komt. Zal hem leren.
Pov. Kath
Ik loop vrolijk naar huis. Heerlijk, een dagje niet met al die irritante kinderen. Vooral Tom kan ik niet uitstaan, omdat hij nooit in de hoofdstukken voor komt en dat vrij frustrerend is.
Maar mijn vrolijkheid verdwijnt als ik alle flyers opmerk. Waarom staan er kinderen uit mijn klas op deze bomen? Al ziet Vlo er natuurlijk beeldschoon uit omdat hij altijd super leuk en schattig is...
Wacht, dacht ik dat nou echt? Stoppen Kath, Vlo is shipmateriaal. Niet jaloers worden op Iris. Hij vindt je niet leuk.
Achter me hoor ik geschreeuw, het is Vlo. Snel ren ik naar hem toe, maar er is een in de weg liggende wortel. Ik struikel niet, want ik let goed op de wortel, ik wil natuurlijk een goede indruk maken, maar daardoor is mijn aandacht niet meer bij de rest van de wereld en ik bots tegen Vlo aan. Ik val bijna achterover, maar deze lieve jongen vangt me op. Wat is het toch een schatje. In een vlaag van verstandsverbijstering knuffel ik hem.
Maar dan blijkt Vlo niet Vlo te zijn. Vlo staat nog gewoon op het schoolplein. Ik knuffel nu met een oude man. Geweldig.
Pov. Mysterieuze Jongen
Zacht, bijna fluisterend hoor ik mijn zusje mijn naam zeggen. "Jesse, ik ben er weer."
Even zacht praat ik terug. "Wacht even, Anna." Ik loop naar de rand van het dak. Ik vraag me af wat ze dit keer heeft meegenomen. Ik hoop warme kleren, we lopen nu allebei kou te vatten. Ik in een oude winterjas met gaten die van wanhoop uit elkaar valt die we op de vlooienmarkt voor bijna niets gekregen hebben, een katoenen shirt van de kringloop en een broek met gaten waarvan die er uit zichzelf in zijn gekomen die we uit een prullenbak gevist hebben. Zij in een yogapants die de sportschool nog had liggen en een te grote trui die ze op een voor hen onhandige plek in de winkel hadden neergelegd.
Wanneer ik mijn jas uitdoe gaat een vlaag van koelte door me heen, kippenvel staat op mijn armen. Vlug leg ik mijn jas over de scherpe punten heen zodat mijn zusje zich niet bezeert. Ze is het waardevolste wat er in mijn leven is. Ik trek haar met enige moeite omhoog en we bekijken samen, stilletjes haar buit. Stilletjes omdat de school weer begint en we het ons niet kunnen veroorloven ergens anders heen te gaan. Thee kunnen we niet maken, het heeft vannacht gevroren en ons vuurtje wil niet vlam vatten.
Ze heeft een rapunzel deken meegenomen, waar ik heel blij mee ben aangezien we nu iets van luxe hebben. Ook heeft ze een oud brood meegenomen, waar we wel een tijdje op kunnen leven.
Pov. Tom
Als Doornroosje word ik wakker. Ik was gister niet op het feest en maak niet veel dramatisch mee, dus ik heb een leuk leven. Ik ontbijt gezellig met mijn familie en kijk ondertussen Netflix. Wat heb ik toch een vredig leven.
Pov. Iris
Ik word wakker met een kotsmisselijk gevoel. Na overgegeven te hebben heb ik weer wat duidelijkheid in mijn hoofd. Naast dat ik geen idee heb waarom ik deze spuuglelijke schoenen aan heb natuurlijk. Ik besluit uit te zoeken waar ik ben door het aan iemand te vragen. Maar het enige antwoord dat ik krijg is een afkeurende blik. Ik besluit dat dit toch niet gaat werken en ga op een bankje liggen, ik ben namelijk best moe.
Ik word gewekt door een paniekerige Anne, die me blijkbaar achterna is gekomen. Ik heb geen idee waarom, of wat er überhaupt gebeurd is, maar ik ben blij dat dit meisje die om de één of andere reden een happy meal als handtas gebruikt er is. Nu ben ik niet meer alleen.
Pov. Lilya
Met tranen in mijn ogen verscheur ik de flyer. Het kan niet zijn dat Mees met anderen heeft gezoend... we zijn voortbestemd om samen te zijn. In de baarmoeder waren we dat immers ook. Hoe kon hij me zo verraden?
Ik moet met hem krijgen, koste wat het kost. Hij is de enige die begrijpt hoe belangrijk Zwieber is voor onze samenleving.
Guys.
23 hoofdstukken.
Dat is bijna een half jaar aan Vliris die online staat.
We zijn een half jaar geleden begonnen.
Besef even hoe lang dat is!😂
Ik wil nu wel een hele speech gaan houden maar daar heb ik geen zin in. En geen tijd voor. Liever een leuker hoofdstuk dan één of andere speech😂
Xx Lotte
