Alle mensen stromen de ruimte binnen. Het is niet bij Femke thuis, maar aangezien ze met geen van deze mensen bevriend is hebben ze geen idee. Iedereen heeft braaf zijn of haar zwemspullen meegenomen en Mees heeft zelfs zijn roze bandjes, want zonder kan hij natuurlijk niet.
Het is rumoerig, en dat blijft ook zo als Femke struikelend op hoge hakken binnen komt lopen. Al lopende probeert ze de aandacht te krijgen, wat grandioos mislukt. Pas wanneer ze Vlorile om een gunst heeft gevraagd, namelijk om te gaan gillen, merken mensen het. Ze pakt de microfoon van Vlo over en begint te spreken.
"Hallo. Welkom, wezens en idioten. Nee grapje, alleen maar idioten natuurlijk." In de zaal zijn een paar verontwaardigde kreetjes hoorbaar, die Femke, natuurlijk, negeert. "We gaan een spel spelen. Ik heb het zo simpel mogelijk gehouden, aangezien jullie het spelen." Dezelfde mensen laten zich weer horen. "Het is een escape room, jullie hebben drie uur de tijd." Er klinkt enthousiasme in de zaal. "Maar... er zijn twee teams..." mensen geven elkaar de blik die je ook altijd geeft als de leraar zegt dat je in tweetallen moet werken. "die ik al van tevoren heb ik gedeeld." Zegt ze streng, terwijl ze een lijst uit haar zak haalt.
~☆~
Geduldig wacht Cayleigh de lijst af. Voor haar staan alle camerabeelden en alle knopjes. Ze weet precies wat waarvoor is, want dat heeft haar oppas, Femke, haar heel lief uitgelegd, voor zo ver je Femke lief kan noemen natuurlijk.
Wanneer de laatste naam in opgenoemd en Femke met veel gestuntel de zaal uit is gegaan drukt ze op de knop; het spel gaat beginnen.
~☆~
"People keep thinking that I care,
Weird..."
