Belangrijk: Niets in deze special heeft te maken met het verhaal, dus als hier iets gebeurt is dat niet in het hoofdverhaal gebeurd.
Vlo zette de wortel, die als neus diende, in het hoofd van de sneeuwpop. Hij was vrij verlept, maar hij en Iris hadden het samen gemaakt en hij was er trots op.
"Vlo, hij ziet er niet uit." Giechelde Iris terwijl ze Vlo een vriendschappelijke stomp gaf. Quasi gekwestst keek Vlo haar aan. "Ach, stop daarmee! Je weet dat ik daar niet tegen kan!" Lachte Iris nu opnieuw terwijl ze naar Vlo toeliep. Echter was het hoofd van de sneeuwpop er af gevallen, heel stevig was het namelijk niet, waardoor Iris bijna voorover viel. Om dat te voorkomen duwde ze Vlo om, wie haar weer meetrok. En daar lagen ze dan, gelukkig waren ze geland in de zachte sneeuw. Vlo keek Iris diep aan en Iris moest er van blozen, wat de reden dat ze weg keek was.
"Niet weg kijken, ik vind het leuk als je bloost.." zei Vlo zacht toen hij haar gezicht in zijn handen hield, zodat ze wel naar hem moest kijken, waardoor ze nog meer moest blozen. Even keken ze elkaar aan, geen woord gezegd, gewoon stilte. Het was niet ongemakkelijk, gewoon hen tweeën die voor een moment alleen op de wereld waren. Dat was ook het moment dat Iris naar voren boog om Vlo te zoenen, waarvoor Vlo zijn ogen sloot en wachtte. Alleen er kwam iets anders dan hij verwachtte, in plaats van Iris' zachte lippen voelde hij de ijskoude sneeuw op zijn gezicht kletteren. Beteutert deed hij zijn ogen open op het moment dat Iris een sneeuwbal in zijn jas aan het stoppen was.
"Die krijg je terug!" Riep hij speels terwijl hij met zijn in doorweekte handschoenen omsloten handen iets wat een sneeuwbal moest voorstellen produceerde.
"Pak me dan als je kan!" Riep Iris van achter, waardoor Vlo omkeek en een sneeuwbal in zijn gezicht kreeg. Op datzelfde moment gooide hij ook een sneeuwbal op Iris' jas, waardoor Iris een later schot mistte.
"Pas maar op hoor!" Lachte Vlo toen hij opeens vlak voor haar verscheen en een grote lading sneeuw over haar hoofd goot.
Lachend zakten de twee gezamenlijk neer op de grond, hun broeken waren toch al doorweekt, toen ze plots een woeste schreeuw hoorden.
Met grote ogen klampte Iris zich aan Vlo vast en wachtte ze op een volgende kreet, die vlak daarna te horen was. Vlo slaakte een kort, zacht en hoog gilletje en omarmde Iris om haar te beschermen tegen het gevaar dat misschien op de loer lag.
"Yeti's." Mompelde Iris angstig.
"Het komt wel goed schat." Antwoordde Vlo terwijl hij haar met sneeuw besproeide haren streelde. Ook hij was bang, maar hij wilde niet dat zijn vriendinnetje dat zou weten.
Plots hoorden ze glas breken en dat was voor Iris genoeg om zich zo hard aan Vlo vast te houden dat hij bijna geen lucht kreeg en Vlo suste haar zodat haar greep iets verzwakte en zijn bloed weer kon stromen.
Enkele momenten daarvoor waren Sanne en Verminoth in datzelfde bos met zijn tweeën.
"Vind je het lekker?" Vroeg Moth, doelend op de witte vloeistof die zich om Sanne's mond had verzameld. Daarop knikte Sanne blij, ze had eerst nog wel haar bedenkingen gehad, maar ze vond het geweldig. Picknicken in de winter leek haar niet het beste plan, maar Moth had slagroom en appelmoes dus ze was heel snel verkocht.
"Wil je nog een beetje?" Vroeg Moth en nog voordat ze kon antwoorden had hij haar neus al wit van de slagroom gemaakt, waarmee hij de spuitbus opmaakte en ze geen slagroom meer hadden voor bij de aardbeien. Sanne giechelde, ze vond Moth heel erg schattig.
"Trouwens, is het niet tijd voor de appelmoes?" Vroeg ze vrolijk, terwijl ze haar neus schoon probeerde te likken, wat mislukte maar er wel schattig uit zag.
"Ja! Ik maak het potje wel even open, echt mannenwerk." Zei Moth terwijl hij zijn spierballen liet zien om indruk te maken.
"Sure." Mompelde Sanne, het maakte haar niet zo veel uit. Toen Moth het potje echter open wilde maken lukte het niet. Een woedende kreet verliet zijn mond en toen het na een tijdje proberen nog niet lukte gaf hij het op en gooide hij het potje tegen een boom aan, er was toch nog meer.
"Waarom deed je dat?" Vroeg Sanne boos, ze hield van appelmoes.
"De appelmoes deed onlief." Antwoordde Moth, aan zijn stem was te horen dat hij teleurgesteld was in het potje appelmoes.
"Je kan niet onlief doen, onlief is geen woord. Contaminatie. Het staat niet in het woordenboek." Vertelde Sanne betweterig, dat was haar manier om indruk te maken.
"Jouw naam staat ook niet in het woordenboek maar ik kan je toch ook doen." Antwoordde Moth daar simpel op.
"Daar heb je een punt.", Gaf Sanne toe, waarna ze opeens hoog gegil hoorde. "Wat is dat?" Vroeg ze twijfelend.
"Geen idee, kom we gaan er heen. Neem de appelmoes mee, want appelmoes is heilig." Stelde Moth voor, en zo ging het stelletje op weg naar Vlo en iris, die doodsbang waren.
Nadat Moth Vlo uitgelachen had om zijn angstige geknuffel en Iris en Sanne hadden besproken hoe hun date's gingen wilde Moth een potje appelmoes open maken, maar nog een keer tevergeefs.
"Het ligt aan het potje." Was zijn slappe excuus, waarna Vlo het in één keer open wist te krijgen. "Wat, hoe da-" maar voordat Moth zijn vraag kon stellen kwamen Lotte en Femke al aanlopen.
"Jullie hebben pluspunten bij het stelletjes-project." Zeiden ze zakelijk, maar eigenlijk shipten ze het zo hard. Ze gooiden een rookbom op de grond en verdwenen. Althans, dat leek zo, nog geen tien seconden later hoorden Vlo, Iris, Moth en Sanne een zeurende Lotte omdat ze over Femke's voet was gestruikeld.
SORRY GUYS TIS SLECHT MAAR TIS IETS SOORT VAN
Dit is vervanging voor hoofdstuk van vandaag aangezien Femke geen tijd had :)
Xx Lotte
