Going to Hogwarts again

✔69✔

Oke zoals beloofd! Jullie waren erg snrl! In 2 minuten al 5 stemmen, wat betekende dat jullie er nog een moesten. Dat was nog geen 3 minuten erna! Daarom nu zoals belooft een extra deel! Veel plezier! Enne, vergeet niet te stemmen!💖💛💜💚💙💗💟
✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔

'Oké wat is de bedoeling?!' Ik kijk de kring rond. We zijn van plan om Harry zo op te halen bij de Duffelingen.

'Wisseldrank!' Dwaaloog Dolleman opent een flesje en een walgelijke geur komt naar buiten. Gatver.

'Weet je zeker dat het op jou werkt, Joanna?!' Romeo Wolkenveldt kijkt me vragend aan.

'Natuurlijk werkt het, maar ik blijf erbij dat ik een beschermer moet zijn! Jeweetwel zal namelijk verwachte dat de echte Harry bij mij is!' 'Daar heeft ze een punt!' Zeggen Fred en George in koor. Nadenkend kijken Tops, Remus en Dwaaloog me aan. 'Ik zeg doen!' Hermelien loopt naar me toe en pakt mijn schouder.

'Maar wie is dan jou Harry?!' Vragend kijkt meneer Wemel me aan. 'Geef mij Fred of George. Dan kunt u bij uw vrouw blijven, meneer Wemel.' Meneer Wemels gezicht klaart op. 'Dat is een fantastisch, als jij George neemt dan heeft Remus Fred!'

'Hallooooo we zijn geen voorwerp, en daarbij, waarom mag zij wel een beschermer zijn?!' Klinkt er weer in koor.

'Omdat ik 30 jaar meer levenservaring heb dan jullie!' 'Zeg je daarmee dat jij volwassen bent, want dat is niet waar!' Zegt George beledigd. 'Ik zeg ook niet dat ik volwassen ben, dat maak jij ervan!' Zeg ik eigenwijs en ik steek mijn tong uit.

'Oké focus! Joanna, jij neemt George mee!' Ik knik, 'laten we gaan dan.'

We stappen op onze bezems en terzielers.

Na een rit van ruim een half uur komen we aan bij de Ligusterlaan. Eindelijk.  Ik zweer, als ik een mens was geweest dan was mijn kont bevroren geweest.

Iedereen stapt af en we lopen richting nummer 4. 'Gaat er nog iemand aankloppen!' Roep ik geïrriteerd, wat me een 'ssst' van verschillende kanten oplevert. Ik zucht geërgerd en het volgende moment gaat de deur open.

'Jongens!' Roept Harry en hij knuffelt ons een voor een.

Als we binnen staan begint Dolleman te praten. 'Oké het plan is simpel. Iedereen heeft een beschermer en als we achtervolgt worden weten ze niet welke Harry Potter de echte is!' 'De echte?!' Dolleman laat de fles met wisseldrank zien en direct begint Harry te protesteren.

'Nee! Absoluut niet!' 'Ik zei het toch!' Zeggen Hermelien en ik in koor. We kijken elkaar even aan en dan beginnen we te lachen.

Na heel lang protesteren, van vooral Harry. Kunnen we eindelijk starten. Elke 'Harry' neemt een slok wisseldrank. Als hij bij mij komt doe ik de dop erop. Ik geef het terug aan Dolleman. Tegen de tijd dat ik me weer omdraai staan er 7 identieke jongens voor me.

'Wauw we zijn identiek!' Zeggen waarschijnlijk Fred en George. 'Nog niet helemaal-' ik pak een tas met kleren. '- trek aan. Jij ook Harry!'

Na tien minuten staan we weer buiten. George zit bij mij achterop.

'3 2 1' dan stijgen we op. Even vliegen we in rust, maar wanneer we de wolken uit komen breekt de hel los.

Verschillende groene stralen schieten langs me heen. Ik vang er net optijd 1 op voor George. 'George, hou je vast!' Schreeuw ik voordat ik kracht bij zet.

We schieten ervandoor, maar worden nog steeds achtervolgt door maar liefst 5 dooddoeners. Ik zei toch dat ze zouden denken dat de echte Harry bij mij zou zijn.

Ik schakel een dooddoener uit en George doet hetzelfde. 'Nice one!' Gil ik naar achteren. Er zijn nog 3 dooddoeners over. Ik zigzag door de lucht in de hoop om ze kwijt te raken. Ook concentreer ik me op de lucht, zodat het gaat onweren. Na 10 lange minuten zijn we nog een dooddoener kwijt. Een van de dooddoeners is Sneep. De dooddoener aan de andere kant richt zijn stok. 'Avada kada-' ik zie hoe Sneep hem probeert te stoppen.

'Sectumsempra!' Het volgende moment wordt George' oor eraf geblazen. 'George!' Hij wankelt een beetje. 'Hou me vast!' Schreeuw ik naar hem. Lichtjes houdt hij me vast, maar tevergeefs. 'Zuster!' Een sissend geluid komt omhoog. Voldemort.

'Avada Kadavra' 'Expelliarmus' schreeuwen we tegelijk. Wat er daarna gebeurd gaat zo snel. Doordat ik mijn toverstok moest trekken, maakt de bezem een onverwachte bocht. Ik voel hoe George zijn grip verliest. 'GEORGE!' Schreeuw ik terwijl ik naar beneden kijk.

Het volgende moment verdwijnt Voldemort en kan ik mijn bezem naar beneden sturen. Ik hou mijn ogen gericht op George. Kom op bezem, ga sneller. Met nog maar 15 meter tot de grond haal ik George in. Ik pak hem in mijn armen en springen van mijn bezem. Gauw roep ik een spreuk en mijn bezem verdwijnt. Zo, die is in het Nest. 

Terwijl ik George vast heb kijk ik naar beneden. 5 meter... 3 meter...... 1 meter... en ik land op de grond.

'George....-' zachtjes druk ik een kus op zijn wang. Want ja, je kan zeggen wat je wilt, maar George is en blijft een van mijn beste vrienden.

'Joa-a-a-nn' klinkt er hees uit zijn mond. 'George, ik zal zorgen dat we thuis komen. Ik beloof het.' George knikt en sluit dan zijn ogen.

Shit, we moeten terug. We moeten hier weg voor de dooddoeners ons vinden. Ik begin te lopen. Ik ruik al licht de geur van het Nest. Die moet ik gewoon volgen. Ik kan niet op mijn eigen snelheid rennen, want George kan dan allen maar nog erger gewond raken.

Na een wandeling van ruim een half uur komen we bij de eerste beschermingsspreuken. Fijn nog even. Of toch niet.

Verderop staat mijn lieve broertje. Hij staat tussen de elektriciteitskabels en ziet er woedend uit. Als hij mij ook ziet krijgt hij een gemene glimlach. Oh nee. In een impulsieve actie strek ik mijn armen en het volgende moment worden George en ik opgetild door de lucht. 'Reducto' Roep ik naar de elektriciteitskabels. Direct spatten ze uiteen en hoor ik een woedende schreeuw.

Veel krijg ik er niet meer van mee, want George en ik vliegen de barrière in. We landen voor de deur van het Nest.

'HELP! JONGENS ALSJEBLIEFT!' Schreeuw ik terwijl ik George op de grond zet en ondersteun. Samen lopen we naar binnen. George, die gewoon weer op zichzelf lijkt kreunt.

Iedereen staat binnen no time om ons heen. Fred heeft tranen in zijn ogen. 'Wat? Hoe-?' Zegt die verbaasd. 'We zagen je vallen! Jullie alletwee! George viel en jij was nog in gevecht. Twee seconden daarna ging jij ook omlaag!' Maar ik let niet op hem en richt mijn stok op Remus.

'Wat had ik aan toen ik jullie waarschuwde over de avond dat Perkamentus doodging?!' 'Wat zijn jullie aan het doen!' Schreeuwt Fred. Ik negeer hem en Remus pakt Fred vast om te voorkomen dat hij op me afrent. Nog steeds houd ik George met veel moeite vast.

'Een Unicorn Onesie!' Roept Remus en hij laat Fred los, die direct op George afrent en hem ondersteunt.

Samen loodsen we George nog meer naar binnen en leggen hem op de bank. Ik buig naar George toe.

'Het spijt me Georgie, je was mijn verantwoordelijkheid en toch ben je gewond. Sorry!'