Going to Hogwarts again

✔85✔

Dagen vliegen voorbij en ik heb nog geen woord tegen Mayce gezegd.

Op dit moment zit ik op de bank. Ik kijk tv. Oké misschien niet, ik ben aan het luisteren naar de gesprekken in huis.

Ik kijk uit het raam en zie een uil aan komen. Bloodfire. Ik doe het raam open en ze landt op de tafel. Ze krast pijnlijk en ik ruik direct waarom. De geur van bloed komt me tegemoet. Voorzichtig til ik haar vleugel omhoog. Er zit een pijl in. Rot dooddoeners. Voorzichtig probeer ik de pijl eruit te halen en Bloodfire krast verontwaardigd.

'Is dat een uil?' Hoor ik Mayce zeggen. 'Ja zo klinkt het wel!' Zegt Edward. Ze komen deze kant op.

Oké ik heb nu 2 opties:
1. Ik ga rennen voor mijn leven
2. Ik blijf zitten en negeer ze

Hoewel ik normaal voor optie 1 zou kiezen, kies ik nu voor optie 2. Ik blijf zitten en blijf proberen om de pijl eruit te halen. Ik ruik hoe de jongens binnen komen. 'Joanna wat is er met Bloodfire?' Vraagt Mayce. Ik negeer hem. 'Wat is er met je uil?' Edward kijkt me bezorgd aan. 'Ze is gewond geraakt. Dooddoeners hebben haar beschoten!' Zeg ik. 'Wat! Gaat het met je?' Het is Mayce alweer! Ik blijf hem negeren. 'Gaat ze het halen?' Vraagt Edward terwijl hij van Mayce naar mij kijkt. 'Ja, het komt wel goed met haar!' Zeg ik voordat ik me weer omdraai naar Bloodfire.

Edward kijkt nog een keer van Mayce naar mij en zucht dan.  'Jongens stop hiermee! Dit gaat zo niet langer. Jullie houden van elkaar!' Roept hij naar ons tweeën. Ik sta boos op en heb Bloodfire in mijn armen. 'Whatever!' Zeg ik voordat ik weg loop uit de kamer. Als ik langs Mayce kom stoot ik nog tegen zijn schouder. 'Dat was nergens voor nodig!' Roept hij me na. Als antwoordt geef ik hem een kille blik terug.

Later die middag zit ik op de keukentafel. 'Je moet het goed maken met Mayce!' Zegt Rosalie.  ' Waarom! Heb je niet gehoord wat hij gezegd heeft?!' Roep ik boos uit. 'Waarom, moet ik mensen maar gewoon vergeven?' Vraag ik zuchtend. 'Omdat jullie bij elkaar horen.' 'Hij was mijn lichtpunt Rosalie!' Wanhopig kijk ik haar aan. 'Het lichtpunt dat mijn hart ervan weerhield om duister te worden! Maar nu heb ik die niet meer!' 'Vergeef het hem dan,' probeert ze opnieuw. 'Dat kan ik niet!' 'Je kan het wel!' 'Nee, dat kan ik niet, Oké!' 'Waarom niet?' Bezorgd kijkt ze me aan.

'Omdat hij zei dat ik wees ben!' 'Dat is niet zo erg.' "Jawel dat is het wel. Ik moest namelijk dood in de nacht van het auto ongeluk. Mijn ouders hadden nog kunnen leven!' Ik trek mijn knieën op en leg mijn kin erop.

'Mayce benadrukte dat het mijn schuld is dat ze dood zijn. Daarom kan ik het niet!' Zuchtend geef ik me over. 'Hij wist het? Of niet soms?' Vraagt Renesmee vanuit de deuropening. Ik knik.

'Of hij het nou wist of niet! Jullie moeten het goed maken. Hij hoort bij je!' Gaat Renesmee verder. Ik kijk haar boos aan. 'Ik ga!' Dan storm ik de keuken uit. Ik loop het huis uit en spring de rivier over. Mijn voeten raken net het gras als ik hoor dat nog twee voeten het gras raken.

'Waarom volg je me?!' Roep ik terwijl ik me omdraai. 'Jij zou net zo goed mij kunnen volgen!' Zegt Mayce boos. 'Ik zou jou nooit volgen! Nooit!' "Ooit deed je het!' Ketst hij terug. 'Ja, maar dat was voordat je mijn hart kapot sloeg!' Riep ik terug. 'Met je gezeik over je ouders. Je had het me direct kunnen zeggen! Maar nee meneer de hartenbreker, wilde me niet in vertrouwen nemen!' Ga ik door.

'Gezeik? Ze zijn dood!' 'Ja ze zijn dood! En jij zou als geen ander moeten weten dat ik weet hoe dat voelt!' Schreeuw ik naar hem. 'Het is mijn schuld dat ze dood zijn!' Zegt hij boos. 'Is meneer even vergeten dat mijn ouders vermoord zijn vanwege mij?! Oh daar dacht hij zeker niet aan toen hij me een WEES noemde?!' Ik ben echt zo boos. Mayce' blik is ondoorgrondelijk. 'Daar dacht ik toch niet aan!' Herstelt hij zich. 'Nee, wat dom van me! Had je het anders niet gezegd?!' Vraag ik sarcastisch.

'Nee natuurlijk niet!' Schreeuwt hij bijna. 'Rot op!' Schreeuw ik nu wel naar hem en ik wil weglopen.

Mayce pakt mijn arm en trekt me terug. 'Ik laat me niet zo commanderen!' Zegt hij boos. 'Dat had je eerder moeten bedenken Asshole!'

'Oké ga dan!' Zegt hij en hij laat me los. Wat? Boos loop ik naar hem toe. 'Jij zegt me niet wat ik moet doen!' Zeg ik terwijl ik mijn handen op zijn buik zet en hem achteruit duw. Hij gaat door zijn knieën en gromt boos naar me.

"Wat is jou probleem?!' Vraagt hij boos terwijl hij ook naar me toe stapt.

'Ik haat je!' Roep ik naar hem, terwijl ik een stap naar hem toe zet. 'Ik haat jou meer!' Roept hij terug, en hij zet nog een stap naar me toe. 'Ik haat jou het meest!' Schreeuw ik boos.

Er verandert iets in zijn blik. 'Ik hou van je!' 'Ik hou meer van jou!' 'Ik hou het meest van jou!' Zegt hij, en dan drukt hij zijn lippen op die van mij.

Mijn handen gaan naar zijn haar. In deze kus zit zoveel haat en liefde., passie en verdriet. We lopen zoenend naar achteren tot we struikelen. Ik land op mijn rug in het gras en trek Mayce mee. 'Ik hou van je! Zo veel!' Mompel ik als ik even op adem kom. 'Ik hou ook van jou! En het spijt me!' Zegt hij. 'Het spijt mij ook!' Zeg ik voordat ik mijn lippen weer op die van hem druk en we verder gaan waar we gebleven waren.

✔✔✔✔✔✔✔✔✔
Hii,

'Omg 'Zeg dat wel!' 'Je bent het me me eens?' 'Ja natuurlijk! Dit hoofdstuk is fantastisch!' 'Oké nu niet te arrogant worden hè!'

'Daar gaat de lol!'

Dat was het bye

Xxx Jonna❤