To Find You, My Love (COMPLETE)

Prologue

Note: I wrote this novel in 2013 and sent it to PHR. Pinapa-revise ito sa'kin noon pero hanggang ngayon, hindi ko pa naaayos. Hehe. Pinost ko na rin ito noon dito sa Wattpad pero tinanggal ko rin. But now, I decided to share this story to everyone again. 'Wag mahiya mag-comment. :)

***

San Felipe

TUMINGIN si Emil sa pinanggalingan ng ingay matapos niyang makarinig ng sigaw ng isang babae. Nagkatinginan sila ng mga kabataang kasama niya ng mga sandaling iyon, saka sila nagpalitan ng mga senyas. Bitbit ang mahahabang kahoy, dumiretso sila sa may kadilimang eskinita na matatagpuan sa bukana ng barrio nila.

Gaya ng inaasahan niya, tumambad na naman sa kanya ang eksena nang hindi katanggap-tanggap na pang-ho-holdap ng mga kawatan sa mga turista ng bayan nila. Takot na takot ang dalawang matandang dayuhan na sa tingin niya ay mag-asawa. Nakataas ang mga kamay ng mga ito habang tinututukan ng kutsilyo ng mga masasamang loob. Ang isa pa nga sa mga iyon ay nasa akto ng pagsakay sa magarang kotse ng mga dayuhan upang marahil tangayin sa pagtakas ng mga ugok.

"Mga sira-ulo kayo," iritadong sigaw niya na gumulat sa mga holdaper. May takip sa mukha ang mga ito at tanging mga mata lang ang nakikita. Malamang ay dayo ang mga ito. Kilala niya ang halos lahat ng tao sa bayan nila kaya imposibleng mambiktima ang mga ito ng mga turista na ikinabubuhay ng halos lahat sa kanila. "Kayo ang dahilan kung bakit humihina ang turismo dito sa bayan namin!"

"Sino ka ba? Ang tapang mo, ha!" angal ng isa sa tatlong lalaki, saka sumugod sa kanya habang may hawak na kutsilyo.

Nabiyayaan man siya ng malaking bulto ng katawan, maliksi pa rin siyang kumilos at mabilis at malinaw din ang mga mata niya. Ginamit niya ang mga iyon sa advantage niya. Hindi niya inalis ang tingin niya sa kutsilyo ng kawatan. Nang akmang sasaksakin na siya ng walanghiya, mabilis siyang nakaiwas gamit ang malalakas niyang binti, saka niya hinawakan sa braso ang lalaki na ikinapilipit niyon hanggang sa mabitawan nito ang kutsilyo. Pagkatapos ay buong lakas niya itong sinuntok sa sikmura na ikinaluhod nito sa lupa.

Sinenyasan niya ang mga kasamahan niya na sugurin ang dalawang natitirang kawatan. Dahil nakakalamang sila sa bilang – nasa labinlima silang kalalakihan – ay madali nilang nadakip ang mga holdaper.

Hinagis niya ang hawak niyang lalaki sa mga kasamahan niya habang ipinapaikot-ikot niya ang kanyang leeg. "Dalhin niyo na 'yan kina Kapitan."

"Opo, Bossing!"

Namaywang siya habang hinahatid ng tingin ang mga kasamahan niya habang bitbit ang tatlong kawatan na bugbog-sarado na, lalo na 'yong sinuntok niya sa sikmura na halos hindi na makalakad o makatayo man lang.

Sumobra na naman kaya ako? Lagot na naman ako kay Kapitan nito.

Tiningnan niya ang kanang kamao niya. Malaki iyon at kitang-kita pa ang parang nangangalit na mga ugat do'n. Ang sabi ng mga kababayan niya, malakas daw siyang sumuntok, para raw siyang boksingero, idagdag pa ang malaking bulto ng katawan niya. Hindi naman siya palaaway. Nakuha niya marahil ang lakas at pangangatawan niya sa trabaho niya.

Mag-araro ka ba naman ng bukid araw-araw at s-u-m-idline ng kargador sa palengke.

"Excuse me, boy."

Nalingunan niya ang dayuhang mag-asawa. Napakamot siya ng ulo. Patay, mapapalaban pa yata siya ng Ingles. "Don't worry. You safe now." Napangiwi siya. Ang tigas talaga niyang bumigkas ng salita sa sabing iyon, at pakiramdam din niya, mali ang sinabi niya. Gayunman, nagpatuloy siya. Tinuro niya ang sarili niya. "I bring..." Tinuro naman niya ang mag-asawa. "You to Kapitan." Napaisip niya. "Captain. Barangay captain, you know?"