Yaktınsa Bile Beni, Küllerimi Affet ♤Chanbaek

kâbuslar, öksürük nöbetleri, kan kusmak

Dakikalardır banyonun kapısına vuruyor olmama rağmen Baekhyun kilidi açmak adına bir şey yapmıyordu.

Kapıyı kırabilirdim. Ama buna engel olan şey, Baekhyun'un sorun olmadığını içeriden belirtiyor olmasıydı. Endişeyle kapıyı açmasını bekliyordum, sorun olduğunun farkındaydım. Oturduğum koltuktan kalkmama neden olan şey onun acı dolu inlemesiydi. Ardından banyonun kapısına koştuğumda, kusuyor olduğunu duymuştum.

Acıyla kıvranıyor olmalıydı çünkü çıkardığı sesler daha aşağısını mümkün kılmıyordu.

"Baekhyun şu kapıyı aç artık!"

"Chanyeol biraz dah-.."

"SİKERİM BİRAZINI AÇ ŞUNU!"

Kendi sesimin yüksekliğine şaşırdığım anlarda, su kapanmış ve Baekhyun sessiz kalmıştı. Kapıyı açmaya geliyor olduğunu düşünmek istediğim için bekledim. Kısa bir süre sonra, elindeki havlu ile kapıyı açmıştı.

Gözlerimi yüzünde, farklı bir çok şey aramak adına telaşla gezdirdim. Bitkin duruyordu. Beyaz teni daha beyazdı ve gözleri baygın bakıyordu.

"Neden abartıyorsun ki?"

Söylediklerini umursamadan üzerine adımladım ve fazla beyaz duran yüzünü avuçlarım arasına aldım. Soğuk olmasının nedeni yüzünü yıkaması olmalıydı. Öyle umut ediyordum.

"Az önce ne oldu?" dedim. O bir şeyleri inkâr etmeye çalışamadan ekledim. "Sesleri duydum."

Kısa bir süre gözlerime sessizce baktı. Gözbebekleri endişeyle parlıyor gibiydi.

"Biraz midemi bozmuşum sanırım."

Söylediği cümleyi gözlerime bakarken düşündüğünü anlamak zor olmamıştı. Bana yalan atıyordu ve gizlemeye çalıştığı herneyse gittikçe daha çok canımı sıkıyordu.

"Sorununun ne olduğunu bana dürüstçe söyle."

"Midemi bozduğumu söyledim sanıyordum."

"LANET OLSUN BAEKHYUN YALAN SÖYLÜYORSUN!"

Ani çıkışımdan dolayı hafifçe titremiş, beklemediği için ürkmüştü. Gereksizce yükselttiğim sesime engel olamamıştım. Şu sıralar ruh halim çok dipte ve dengesizdi. Hissettiklerimi bastıramıyordum. Bana yalan atmamalıydı, bunun için bir nedeni yoktu.

"Gereksiz yere abartıyorsun." dedi. Sesi titriyordu. "Sadece kustum, kustum çünkü sabah yediklerim dokundu."

Tatmin olmamış ifademi üzerinde gezdirirken bir şey fark ettim. Üzerinde kırmızı bir leke vardı.

"Bu ne?"

"Ne ne-.."

Bakışları üzerinde gösterdiğim lekeye kaydığında, gözlerini iriltmiş ve ellerimden geriye kaçmaya çalışmıştı.

Uzaklaşmasına engel olarak lekelenmiş kumaşı tuttum ve ne olduğunu tahmin ettiğim şeye yakından baktım.

"Kan." Fısıldamıştım. Gözlerim korkuyla yüzünü bulduğunda, inkâr etmek adına bir şey söylememişti. Bir şeyler söylesin istiyordum.

"Bu nereden geldi?!"

Soruma cevap vermemişti, verecek gibi de değildi. Sadece kararsız bir şekilde yüzüme bakıyordu. Bir yerini kesmediğinden emin olmak için bedenine bakındım.

Görünürde hiçbir problem yoktu.

"Baekhyun bana cevap ver."

"Bilmiyorum." dedi bir anda. Tam da o anda dediğinden pişman olmuştu. Zaten sınırda olan beni, yalan bile sayılamayacak kadar kötü bir cümleye inandırmaya çalışması aptalcaydı.