Chapter 1

7.1K 87 3
                                    

Amethyst's POV

"Dad?" I uttered sweetly as I sat down beside my dad who's reading a newspaper.

"Magkano?" Dad asked.

BWAHAHAHA kilalang kilala na talaga ako ni dad.

"Mga twelve thousand lang po," I answered.

"Amethyst! Kakabigay lang ng Dad mo ng allowance mo for this week 'di ba?" singit ni Mommy.

"Pero mom... kulang e."

"Kulang? Kulang pa ba sa'yo ang twenty thousand per week?"

"Unfortunately mom," I answered pouting.

"Ilalagay ko na lang sa account mo mamaya. Sige na at pumasok ka na dahil baka ma-late ka pa sa klase mo," ani daddy.

"Hay nako,Albert! Kaya nagiging spoiled yang anak mo e," mom complained kaya natawa na lang dahil parang hindi pa siya nasanay sa napakaganda niyang anak.

"Bye Mom. I love you," sabi ko sabay kiss sa kanya.

"Pasaway ka talagang bata ka," bulong niya ng umiiling.

"Bye Dad.I love you," sabi ko naman kay dad at hinalikan din siya sa pisngi bago ako umalis at pumunta ng school.

After half an hour of biyahe going to school... here I am again, studying the course that I don't like -- the business management. Pinilit lang naman ako ng parents ko e. They told me that they will follow everything I want as long as I'll take and finish the said course. No choice kaya ayun, pinagbigyan ko na lang sila.

"Amethyst!" Trish shouted. Ang best friend kong semi-abnormal at paranoid dahil sa walang freedom.

"Ui! Shopping tayo after class. Treat ko," salubong ko sa kanya. Bigla naman siyang sumimangot.

"As if naman papayagan ako 'di ba?" she crossed her arms and pouted her lips.

"As usual." nasabi ko na lang.

"Sorry."

"It's okay, I'm already used to it. Ako na nga lang mag-isa! Tara pasok na tayo," Niyaya ko na lang siya pumasok sa room since wala rin namang patutunguhan 'tong pag-uusap namin. Tinry ko lang siyang yayain. Yes, she'sTrish Alcantra ang best friend kong baliw. Preso. Walang freedom e. School at bahay lang. Walang gimmick, walang gala. Puro aral. OMG! Hindi ko siguro kakayanin 'yung gano'ng buhay. Ang bored e.

Classroom.

Business Statistics ang tina-tackle ng aming professor na lesson at inaatake na naman ako ng boredom.

"Ms. Amethyst, is there any problem?" biglang tanong ng prof. Napansin atang hindi ako mapakali sa upuan ko. The heck, anong idadahilan ko? Walang modo naman ata kung sasabihin kong inaantok ako?

"Uhm...U-umatake po 'yung migraine--tama! Umatake po 'yung migraine ko," I said. Nag-inarte pa ko na kunwari talagang masakit ang ulo ko. Where on earth did I get that lame excuse?

"Gusto mo bang magpahinga sa clinic?" nabigla naman ako sa tanong ni prof. Clinic? As if naman may migraine talaga ako.

"Ah, ma'am? Is it okay if I'll go home na lang? I'll be more comfortable po kasi kung sa bahay ako magpapahinga."

My Naughty Bratinella (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon